ΗΤΑΝ ΓΕΝΝΑΙΑ ΠΑΙΔΙΑ....ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ

Και δε σημαίνει πως αυτοί που πολέμησαν για τη λευτεριά  στα  βουνά της Αλβανίας δεν ένιωθαν να τους πνίγει το άδικο καθώς ήταν αντιμέτωποι με τη φρίκη του πολέμου. Μα αυτοί οι γενναίοι,  πώς  μπορούσαν να πεισθούν για την ενθουσιαστική ατμόσφαιρα που δημιουργούνταν στα μετόπισθεν  για τον πόλεμο, από τις εφημερίδες της εποχής. Γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στο απόσπασμα  από το Άξιον Εστί  «ημιονηγοί».
... Και συνέβηκε τότε ένας από αυτούς (ημιονηγός) να έχει μαζί του κάτι παλιές εφημερίδες.  Και διαβάζαμε απορημένοι όλοι μαζί, αν και τα είχαμε ακουστά πως επανηγύριζαν στη πρωτεύουσα και πως ο κόσμος λέει εσήκωνε ψηλά στα χέρια τους φαντάρους που γύριζαν με άδειες από τα γραφεία της  Πρέβεζας και της Άρτας. Και σημαίνανε όλοι μέρα οι καμπάνες και το βράδυ στα θέατρα λέγανε τραγούδια και παριστάνανε στη σκηνή τη ζωή μας, για να χειροκροτά ο κοσμάκης...
Μάλιστα για μια στιγμή δάκρυσε ο λοχίας ο  Ζώης κι έκανε πέρα τα χαρτιά και τις ειδήσεις του κόσμου, ανοίγοντας τα πέντε δάχτυλα κατά πάνω τους........
Γιατί αυτοί ήξεραν μόνο το σίδερο και τη φωτιά,τον καπνό της θυσίας και την τριπλά
εργασμένη προδοσία. Και ήξεραν πως έπρεπε να βαδίζουν νύχτα πάνω στη νύχτα μέσα στη λάσπη με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι, ήξεραν πως μοιράζονταν μία μία τη σταφίδα, όταν για λίγο σταματούσαν να ξεκουραστούν και ήξεραν πόσο βασανιστική ήταν η ψείρα που τους είχε ανέβει ως το λαιμό.
Ωστόσο πολέμησαν. Ήταν γενναία παιδιά. Έλληνες στα σκοτεινά έδειξαν το δρόμο για την ελευθερία.
Ευτυχία Δεσποτάκη
Σημ. Ημιονηγός= οδηγός μουλαριού