Ο κινηματογράφος λειτουργούσε και το καλοκαίρι ως θερινός. Πάνω από τη συρόμενη οροφή του μαζεύονταν κάθε βράδυ 20-30 παιδιά. «Φτωχάκια ήταν, λέω δεν πειράζει άστα τα παιδιά, και τζάμπα τα έβαζα όταν δεν είχα κόσμο.
Μια μέρα έρχεται την ώρα της προβολής μια κυρία και μου κάνει παράπονο ότι τα παιδιά από πάνω πετούσαν χαλικάκια στην κόρη της που ήταν μέσα στο σινεμά. Ανεβαίνω στην οροφή και αρπάζω τον πιο ζωηρό. Φορούσε σακάκι και όπως τον έπιασα κάνει μια κίνηση βγάζει το σακάκι και τρέχει. Μου έμεινε το σακάκι και βρήκα μέσα τη μαθητική του ταυτότητα.
Τηλεφωνώ στον γυμνασιάρχη τότε και του λέω τα παράπονα μου, ότι δεν μπορώ να κάνω προβολές εξαιτίας ορισμένων μαθητών. Του λέω ότι έχω και την ταυτότητα μαθητή του. Ο γυμνασιάρχης με κάλεσε να πάω την επομένη με την ταυτότητα στο σχολείο. Τη νύκτα δεν κοιμήθηκα. Σκεφτόμουν ότι αν πάω θα καταστρέψω το παιδί και αποφασίζω να μην πάω. Με παίρνει τηλέφωνο ο γυμνασιάρχης να ρωτήσει γιατί δεν πήγα. «Το μετάνιωσα» του λέω. «Δεν θέλω να το καταστρέψω το παιδί». Ήταν δύσκολες εποχές τότε. Πέρασαν χρόνια, 15-20, και μια μέρα ένας άντρας με βλέπει να βγαίνω από την τράπεζα και μου κάνει νόημα. Δεν τον αναγνώρισα ούτε όταν τον είδα από κοντά. Ήταν ο μαθητής. Είχε φύγει στην Αυστραλία και γύρισε πίσω στην Κρήτη και έφτιαξε ένα ξενοδοχείο στο Μάλεμε. Με ευχαρίστησε που δεν τον “έδωσα” και από τότε, όποτε τύχει πίνουμε ένα καφέ μαζί».
... Αυτά στην συνέντευξη του πάντα αγαπητού Σταματόγιαννη στα Χανιώτικα Νέα... αλλά μιας και ήμουν ανάμεσα σε όλους αυτούς τους "φτωχούς" -ίσως ο μικρότερος- που η αλήθεια δεν ήμασταν τελείως φτωχοί αλλά περισσότερο για δυο λόγους πηγαίναμε στον φεγγίτη. Από την συνήθεια του χαβαλέ πηγαίναμε εκεί πάνω, στην ταράτσα, από την κρεβατίνα του Καρεφύλλη ή οι πιο παράτολμοι από τον Μύλο του Κούρτη, και φυσικά όταν το έργο ήταν Αυστηρώς Ακατάλληλο.. ξέρετε τότε τα αυστηρώς ακατάλληλα ίσα-ίσα να δείξει το μπούστο της η πρωταγωνίστρια....που απαγορευόταν δίχως αστυνομική ταυτότητα να μπεις στο σινεμά να δεις το έργο. Τότε ίσχυαν όλοι οι νόμοι που ψηφιζόταν καλοί ή κακοί...
Πάντως ποτέ δεν θα ξεχάσω, στο διάλειμμα, τον κύριο Γιάννη που φώναζε:
-Κατεβείτε κάτω γιατί θα έλθω με την αστυνομία....
Και η αστυνομία εκείνα τα χρόνια δεν αστειευόταν όπως καλά λέει και στην συνέντευξη του, ούτε και ο Γυμνασιάρχης...
Πάντως μια 5ετία απαγορευόταν παντελώς τις καθημερινές να πηγαίνεις και στον σινεμά αν ήσουν μαθητής και φυσικά η μεγαλύτερη τιμωρία μας ήταν ότι απαγορευόταν να κυκλοφορείς στην Σκαλίδη δίχως λόγο τις βραδυνές ώρες.... και ο μόνος λόγος που μπορούσες να πας ήταν το βιβλιοπωλείο.
Σαχλαμάρες λοιπόν τα σημερινά καμώματα σιγά την τιμωρία που θα επιβάλλουν στα παιδιά επειδή πήγαν και είδαν τον Τζόκερ, όταν την ίδια ώρα τα κινητά τους και τα τάμπλετ τους είναι γεμάτα από ..ακατάλληλα.
Παιχνίδι να γίνεται για κατανάλωση λες και δεν έχουν τίποτα σοβαρότερο να λύσουν....
Όποιος δεν έχει ζήσει την εμπειρία του φεγγίτη δεν ξέρει τι πάει να πει ..διασκέδαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου