Πριν ακόμα επουλωθούν τα τραύματα από την πρώτη παγκόσμια ανθρωποσφαγή, η άνοδος του φασισμού στην Ιταλία και του ναζισμού στη Γερμανία απειλούν συθέμελα το δικαίωμα της ανθρωπότητας στην αυτοδιάθεση, την ανεξαρτησία και την ελευθερία.
Ο Μουσολίνι αποκαλύπτει τα ιταλικά σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο με αποκορύφωμα τον τορπιλισμό του ελληνικού αντιτορπιλικού Έλλη στις 15 Αυγούστου στο λιμάνι της Τήνου.
Έτσι φτάνουμε στο ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ώρα 3 το πρωί.
Ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι χτυπάει την πόρτα του τότε δικτάτορα πρωθυπουργού της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά. Του επιδίδει τελεσίγραφο της ιταλικής κυβέρνησης με το οποίο οι Ιταλοί ζητούν να περάσουν ελεύθερα από την Ελλάδα. Ο Μεταξάς απαντά στα γαλλικά. «Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο». Μετά από δύο ώρες, ξεκινά η αιφνίδια εισβολή 135.000 Ιταλοί στρατιώτες οι οποίοι επιτίθεται από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Στις 10 το πρωί ο ηγέτης της Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι συναντά τον Αδόλφο Χίτλερ στη Φλωρεντία. Ο Μουσολίνι αρχίζει να μιλά με τη φράση «Φύρερ, προελαύνουμε». Πού να ήξερε όμως τι τον περίμενε...
Η Ιστορία γράφεται με τις μικρές καθημερινές ιστορίες....
. του καθενός μας. Το πρωί της 28ης ο κόσμος ξυπνά με τις σειρήνες και τα πολεμικά ανακοινωθέντα από το ραδιόφωνο. Κάποιοι ίσως αδιαφόρησαν, κάποιοι έψαχναν πώς θα βολευτούν με τη νέα κατάσταση. Οι περισσότεροι όμως έτρεχαν να καταταχτούν. «Με το χαμόγελο στα χείλη πάνε οι φαντάροι μας μπροστά», όπως λέει και το τραγούδι. Έτσι γράφτηκε το παλλαϊκό ΟΧΙ. Από τους εθελοντές και τους στρατιώτες. Εκεί γράφτηκε το ΟΧΙ. Στο μέτωπο, στα σύνορα. Δεν ήταν μια ακόμη λεξούλα που την πήρε ο αέρας...
Η προέλαση που φανταζόταν ο Μουσολίνι κατέληξε σε καθήλωση στο μέτωπο και σε οπισθοχώρηση. Μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου οι Ιταλοί έκαναν συνεχώς επιθέσεις. Όμως δεν τα κατάφεραν να σπάσουν τις ελληνικές γραμμές. Ο ελληνικός στρατός ξεκίνησε αντεπίθεση που τον έφερε ελευθερωτή στις πόλεις της Αλβανίας όπου ζούσαν Έλληνες: Στην Κορυτσά, στους Αγίους Σαράντα, στην Πρεμετή, στο Αργυρόκαστρο. Ο μικρός στρατός που ο Μουσολίνι λογάριαζε για εύκολο αντίπαλο όχι μόνο άντεξε αλλά κυνηγούσε τους Ιταλούς μέσα στην Αλβανία.
Ο βαρύς χειμώνας, η παγωνιά και το χιόνι που σκέπαζε τα βουνά της Πίνδου ταλαιπωρούσε αφάνταστα τους στρατιώτες και των δύο μερών Τα κρυοπαγήματα και οι θάνατοι από το κρύο ήταν πολύ συχνά. Παρ’ όλες τις κακουχίες, οι Έλληνες στρατιώτες πολέμησαν ηρωικά και κατάφεραν το θαύμα.
Την άνοιξη του 1941 οι Ιταλοί προσπάθησαν και πάλι να επιτεθούν. Το αποτέλεσμα ήταν πάλι το ίδιο: Αποτυχία. Τη λύση έδωσαν οι σύμμαχοι της Ιταλίας, Γερμανοί. Στις 6 Απριλίου 1941 επιτέθηκαν στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Για να ακολουθήσει σε ενάμιση μήνα η μοναδική στα πολεμικά γεγονότα Μάχη της Κρήτης που σήμανε την αρχή του τέλους για την παντοδυναμία της Γερμανίας.
Τα χιόνια στα ρωσικά βουνά γίνονται φονικά όπλα στο πλευρό των συμμάχων. Οι δημοκρατικοί λαοί της Ευρώπης ξεπληρώνουν στους Γερμανούς την κόλαση του Άουσβιτς, του Νταχάου, του Μαουτχάουζεν. Ξεπλήρωσαν τα κρεματόρια των Ναζί όπου μαρτύρησαν εκατομμύρια «διαφορετικοί» άνθρωποι που δεν μπορεί να ανεχτεί ο φασισμός, Εβραίοι, Τσιγγάνοι, πολιτικοί κρατούμενοι, ακόμη και άρρωστοι άνθρωποι.
Η μάχη της Ελλάδας υπήρξε για όλον τον ευρωπαϊκό κόσμο μια στροφή στον κόσμο των αξιών και κράτησε 216 ημέρες.
Έχουμε συνηθίσει να δίνουμε στις εθνικές επετείους είτε μυθικά στοιχεία είτε χαρακτηριστικά μνημοσύνου. Γι’ αυτό ίσως και δεν μας αγγίζουν αρκετά. Οι μεγάλοι δεν διδάσκονται από αυτές και οι νεότεροι δεν ενδιαφέρονται. Σχεδόν όλοι οι νέοι αδιαφορούν για τους μύθους και τα πεθαμένα πράγματα και αρκετοί από μας αντιμετωπίζουμε τις επετείους ως πέρα από εμάς, έξω από τη ζωή μας. Ίσως ως ευκαιρία ξεκούρασης και εκδρομής ή έστω ως ευκαιρία για μια ημέρα εθνικής ανάτασης. Αλλά ως εκεί. Και κάπως έτσι γεννιέται ο εθνικισμός από τη μια πλευρά και ο εθνομηδενισμός από την άλλη. Αποτέλεσμα και οι δυο της έλλειψης παιδείας και ενσυναίσθησης.
Δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε με τους λαούς. Ούτε με τους Ιταλούς, ούτε με τους Γερμανούς, ούτε με τους Τούρκους. Οι φασιστικές, ακροδεξιές, νεοσυντηρητικές και νεοφιλελεύθερες ιδεολογίες-πολιτικές και τα καθεστώτα που τις εκφράζουν είναι το πρόβλημα. Οι αγωνιστές του 1940 πολέμησαν για ιδανικά. Ούτε για συμφέροντα ούτε για χρήματα. Την 28η Οκτωβρίου 1940 την πόρτα της Ελλάδας χτύπησε η αλαζονεία της δύναμης, η έπαρση του ισχυρού. Είμαστε ισχυροί, είμαστε παντοδύναμοι και απαιτούμε να κάνετε στην άκρη. Με βάση την τετράγωνη λογική, αυτό έπρεπε να κάνουν οι άνθρωποι το 1940. Αν το αναλύσει και λίγο παραπάνω κανείς, γιατί να αντισταθούν οι Έλληνες στη θέληση της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας ; Γιατί να βιώσουν την πείνα, την εξαθλίωση, τα βασανιστήρια, τις εκτελέσεις; Εξάλλου, δεν ζητούσαν να μας κάνουν σκλάβους. Μια χούφτα λιμάνια και αεροδρόμια ζητούσαν και ανεμπόδιστη διέλευση.
Αυτά λέει η «κοινή λογική». Κι όμως η καρδιά των ιδανικών λέει άλλα. Κι όμως οι πρόγονοί μας είπαν το ΌΧΙ. Έκαναν τη δική τους επανάσταση για ελευθερία και ξεβολεύτηκαν. Και χάλασε η ήρεμη καθημερινότητά τους. Και χωρίστηκαν ολόκληρες οικογένειες. Για τα ιδανικά. Για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Για την αγάπη στην πατρίδα. Κόντρα στο φασισμό-ναζισμό και στην υποδούλωση συνειδήσεων και ανθρώπων. Ας φανταστούμε όλοι μας πώς και πόσο θα δοκιμάστηκε αυτή τους η απόφαση. Μέσα στο κρύο των αλβανικών βουνών, στη μοναξιά του πολέμου. ‘Όμως εκεί, πιστοί υπηρέτες των ιδανικών.
Μέσα σε κύκλους αγωνίας η ιστορική συνέχεια μας φέρνει εδώ.
Τι μένει σήμερα από την εποποιία του '40; Η Ελλάδα της Αντίστασης και η Ελλάδα του Μνημονίου, των δανείων, των φόρων, του φόβου, της ατιμωρησίας, της ταπείνωσης. Πόσες τραγωδίες ζωντάνεψαν... Κι άραγε ποιοι είναι οι εχθροί; Μήπως ο χειρότερος εχθρός μας είναι τελικά ο χειρότερος εαυτός μας; Και οι ήρωες; Μήπως σήμερα οι ήρωες είναι άνθρωποι που με εντιμότητα, υπηρετούν από οποιοδήποτε πόστο το κοινό καλό; Και η Ευρώπη; Μήπως οι μόνοι δεσμοί που την ένωσαν ποτέ είναι οι οικονομικές-εμπορικές συναλλαγές και η ζώνη του ευρώ;
Στη χώρα μας ο κοινωνικοοικονομικός πόλεμος συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Τα προαπαιτούμενα, οι μνημονιακές δεσμεύσεις, οι εφαρμοστικοί νόμοι , το ασφαλιστικό, το νέο μισθολόγιο, οι ελλείψεις στην υγεία και παιδεία δημιουργούν ένα ασφυκτικό κλίμα σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, που έχουν υποστεί μείωση του βιοτικού επιπέδου τους ειδικά στα χρόνια της κρίσης.
Την ίδια ημέρα, η Εκκλησία γιορτάζει την εορτή της Αγίας Σκέπης. Η εικόνα δείχνει την Παναγία με ανοικτή αγκαλιά πάνω από ένα σύννεφο και το απολυτίκιο αναφέρει τη φράση «σκέπεις τον λαόν Σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλής». Κάποια στιγμή όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υποτάσσεται η θρησκευτική εορτή στην εθνική επέτειο, αλλά ταιριάζει η εθνική επέτειος με το νόημα της θρησκευτικής εορτής. Δηλαδή, ακριβώς επειδή ο αγώνας των Ελλήνων είναι αγώνας για την ελευθερία και από αγάπη στα ιδανικά, η Παναγία προστατεύει. Σε αντίθετη περίπτωση, η αγκαλιά της θα κοιτούσε αλλού. Ο Θεός δεν είναι ούτε ρατσιστής, ούτε εθνικιστής, ούτε ιμπεριαλιστής.
Το 2019 πρέπει να φωνάξουμε «Ποτέ ξανά φασισμός, Ποτέ ξανά ναζισμός, Ποτέ ξανά ακροδεξιά!» να υπερασπιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις και να διευρύνουμε τη δημοκρατία, την ειρηνική συνύπαρξη των λαών, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά όπως την Υγεία την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, το δικαίωμα για εργασία με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα για όλους, το σεβασμό και την διαφύλαξη των κατακτήσεων του ελληνικού λαού.
Χρόνια Πολλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου