ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Η 5η Μεραρχία Κρήτης στο Αλβανικό Έπος 1940-41 και

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ 

Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου που ο πολυγραφότατος κ. Αντώνης Κατσικανδαράκης, παλιός Καστελλιανός, ιστοριοδίφης του τόπου μας συνέγραψε και μόλις κυκλοφόρησε. Αναφέρεται σε ένα θλιβερό και σκοτεινό ιστορικό γεγονός που συνέβη στο τότε Καστέλλι το 1941. Τη δολοφονία του ήρωα Διοικητή της 5ης Μεραρχίας Χανίων, Γ. Παπαστεργίου.
Στον ιστορικά τεκμηριωμένο πρόλογο του, ο ηλικιωμένος αναγνώστης, καλείται να θυμηθεί, ο νεώτερος να διδαχθεί την γενικότερη κατάσταση μέσα στην οποία συνετελέσθη το έπος του 1940, αλλά και για τη μετέπειτα κατάσταση και αγώνα 1940-44.
Στη συνέχεια αναφέρεται στο βιογραφικό του στρατηγού απο την παιδική του ηλικία,τον αγώνα του στη Μικρά Ασία όπου με φωτογραφίες και χάρτες τεκμηριώνει τις όποιες πληροφορίες. Στη συνέχεια πως αφήνει την οικογένεια του στα Χανιά και φτάνει με τους Κρητικούς αγωνιστές στρατιώτες στο Αλβανικό  μέτωπο.
Η 5η Μεραρχία στο μέτωπο με απαράμιλλο ηρωισμό των Κρητικών ανδρών γράφει τη δική της ιστορία. Ο Παπαστεργίου έχων συμμετάσχει ήδη σε δυο πολέμους, παρά τους όποιους ηρωισμούς, αυτή τη φορά γεύεται την ήττα, που είναι οδυνηρή και ορφανή.
Και οι μεν αξιωματικοί εάν επιζήσουν δοξάζονται, αλλά εκείνοι οι πολλοί νεκροί, τραυματίες, ανάπηροι και οι πενθούντες βιώνουν εκτός απο τη θλίψη και απέραντη οργή, που γίνεται απύθμενο μίσος.
Δίκαια ή άδικα στην ιστορία που η μνήμη του νεαρού έφηβου τότε Αντώνη Κατσικανδαράκη διασώζει, ο θάνατος-δολοφονία του στρατηγού έρχεται με την επιστροφή - αποβίβαση στο Καστέλλι.
Όπως και να' ναι είναι μια επιστροφή αξιωματικών και κάποιων στρατιωτών που κατάφεραν  να μπουν σε καΐκι και να φτάσουν απο την Πελοπόννησο. Για τους αναρίθμητους άλλους των οποίων η τύχη για τους εδώ αγνοείται και για τους οποίους ούτε αξιωματικός,ούτε η κατοχική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε  για την τύχη τους, γεννάται πλήθος αγανάκτησης. Ποιος όπλισε το χέρι του δολοφόνου που ντυμένος με στολή χωροφύλακα δολοφόνησε τον αξιωματικό, μέρα μεσημέρι, στην περιοχή, όπου το σημερινό Δημαρχείο, και ο οποίος βαδίζοντας με τον τότε επίσκοπο, περίμενε ένα αυτοκίνητο για να τον μεταφέρει στην οικογένεια του στα  Χανιά.
Την εποποιία μας διαδέχεται η σκοτεινή ιστορία του διχασμού.
Οι πρώτες αυτές σφαίρες,προαγγέλλουν μολυβιές  θανάτου που θα ακολουθήσουν και θα μαυρίσουν τη ζωή και στην κατοχή και στον εμφύλιο.
Καλοτάξιδο και αυτό το βιβλίο σου κ. Αντώνη.
Ευχαριστούμε που δεν αφήνεις το καντήλι της μνήμης άσβηστο.
Ευτυχία Δεσποτάκη –Πευκιανάκη