- Μέσα σε αυτήν την δύσκολη καθημερινότητα, το καλοκαίρι του 1826 κάποιος Σαμψών, Ψαριανός πειρατής, κατέπλευσε με το μίστικο του στη Γραμβούσα και δε δυσκολεύτηκε να παρασύρει στην πειρατεία κάποιους πειναλέους Γραμπουσιανούς. Με αυτούς κατέλαβε ένα ευρωπαϊκό πλοίο στα νότια παράλια της Κρήτης και γύρισε στη Γραμβούσα, όπου προκλητικά μοίρασε τα πλούσια λάφυρα, προς μεγάλο πειρασμό των κατοίκων. Η Διοικούσα επιτροπή έδιωξε τον Σαμψών, αλλά μετά από λίγες μέρες, ήρθε στη Γραμβούσα το μίστικο του Κάσσιου πειρατή Γιούλιου και πήρε στο τσούρμο του πολλούς Γραμπουσιανούς. Όταν και αυτός γύρισε, φορτωμένος λάφυρα, η διαφθορά γενικεύτηκε. Η εξουσία της επιτροπής αποδείχθηκε πολύ ασθενής απέναντι στο παράδειγμα του εύκολου πλουτισμού των πειρατών. Μην μπορώντας να επιβληθεί, έγραψε προς την κεντρική κυβέρνηση να στείλει πλοία για να συλλάβει και τιμωρήσει τους πειρατές, αλλά και εκείνη δεν είχε τα μέσα να επέμβει, καθώς η μάστιγα της πειρατείας είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρο το Αιγαίο. Ο Δε Ριγνύ ανέφερε τον Απρίλιο του 1826, ότι «είναι αδύνατον στο Αιγαίο να πλεύσει σκάφος έστω και 10 λεύγες χωρίς να προσβληθεί από πειρατές. Σε καμία άλλη θάλασσα δεν έχει εμφανισθεί τέτοια θρασεία πειρατεία της οποίας οι δράστες να μένουν ατιμώρητοι αλλά και προστατευόμενοι».
Η Κυβέρνηση λοιπόν, έστειλε τον Κόχραν, με τη Φρεγάτα «Ελλάδα», αλλά εκείνος περιορίστηκε να τους κάνει απλά συστάσεις, και να μην κακοποιούν τους ανθρώπους στα πλοία που κουρσεύαν. Μετά και από αυτό, οι πειρατές αποθρασύνθηκαν εντελώς. Όταν αργότερα το 1826 η βρετανική φρεγάτα «Sibylla» δοκίμασε να τους καταδιώξει, αναγκάσθηκε να αποχωρήσει με 40 νεκρούς και τραυματίες. Οι επιδρομές από τη Γραμβούσα εκτείνονταν μέχρι τη Μάλτα και τις αφρικανικές ακτές, όπου στη νησίδα Ζέμπρα είχαν εγκαταστήσει πειρατική βάση. Παρόλο που οι ξένες δυνάμεις σχημάτιζαν νηοπομπές για την προστασία των πλοίων, οι επιδρομείς δεν δίσταζαν να προσβάλουν ακόμα και αυτές.
Έτσι γράφει στην ιστορία του ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης-Αινιάν Αντιναύαρχος (εα) ΠΝ με τίτλο ΓΡΑΜΒΟΥΣΑ: ΝΑΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΕΙΡΑΤΩΝ.
Από τότε μας βγήκε τ' όνομα λοιπόν, αλλά η αλήθεια είναι οτι τέτοιο προνόμια είχαν κατά το παρελθόν και οι Σφακιανοί μάλιστα με την συγκατάθεση του τότε Βενετσιάνικου κράτους. Όπως γράφει ο Γάλλος Δεμάς και το αναφέρει στην ιστορία του ο Βασίλης Ψιλλάκης (σελ. 370), η κυβέρνηση για το συμφέρον της επέτρεπε στους Σφακιανούς να έχουν πλοία και να καταδιώκουν απο τις ακτές του νησιού κάθε εμπορικό πλοίο με οποιαδήποτε σημαία πλην της σημαίας του Αγίου Μάρκου. Μάλιστα για τον σκοπό αυτό είχε τοποθετηθεί και υπάλληλος Ενετός στο Λουτρό για να επιβλέπει αν πηγαίνει καλά η πειρατεία. Κλείνει δε την αναφορά του ο Δεμάς ....οτι αυτό έκανε τους Λευκωρείτες πανίσχυρους τα επόμενα χρόνια.
- Αυτά βέβαια εποχές που στο Αιγαίο υπήρχε φόβος και τρόμος απο τον περιβόητο πειρατή Χαϊρεντίν Κοκκινογένη ή όπως είναι γνωστός μας Μπαρμπαρόσας.
Μάλιστα υπάρχει σχετική αναφορά οτι ο Μπαρμπαρόσα ξέροντας για την συμφωνία αυτή των Σφακιανών με τους Βενετούς προτιμούσε τα βόρεια άκρα έτσι έκανε επίθεση με 40 γαλέρες στο φρούριο της Κισάμου, το καλοκαίρι του 1538 πριν πάει για Πρέβεζα, αλλά επειδή δεν μπόρεσε να το καταλάβει, παρ' όλο που του προξένησε μεγάλες φθορές, έκαψε όσα σπίτια ήταν γύρω απο αυτό και ανεχώρησε αφού αιχμαλώτισε όσους δεν πρόλαβαν να κλειστούν στο μικρό τότε φρούριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου