MΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΛΙΝΑ

 ΣΤΗ ΜΕΛΙΝΑ 
Σ΄ώμους γυναίκας άσπρο απλώσαμε μαντήλι
Κατά που λεν΄τα έθιμα της Κρήτης σε χαρές 
Ακόμη και στην προσμονή θανάτου.
Σημάδι ελπίδας
Βραβείο το λένε σήμερα. 
Κι αν το γιατί σ΄Αυτήν ρωτάτε
Ψάξτε μοναχοί
Μην είν΄η Παναγιά μπροστά στο σταυρωμένο Γιο της 
Ή και μην είναι Κρητικιά που κουνενούς κρασί κερνά 
Μαζί με το τουφέκι
Ή μη Σουλιώτισσα που κουβαλά στο μετερίζι βόλια
Να μη μολέψουν τις ξερολιθιές
Σκορπιοί ξενόφερτοι και φίδια…
Μπορεί και να ‘ν’ Μανιάτισσα γυναίκα
Που θρηνεί, αδέρφια, κόρες, άντρα ;.
Ίντιρα λέγανε την αδερφή;
Ούλοφ τον άντρα;
Μη τα μαλλιά της άσπρισε η τέφρα η ραδιενεργή
Μάνα Γιαπωνέζα στη Χιροσίμα;
Ή μη θρηνεί μπροστά στο ακέφαλο κουφάρι του παιδιού της
της Αρμενίας γυναίκα;
Ξεριζωμένη πάλι βρέθηκε
μακρυά απ’την Εστία, Κυπριοτοπούλα κόρη
αναφτή κρατώντας την φωτιά της πατρίδας;
ή μάνα Παλαιστίνια, σκυφτή μαζεύει λείψανα του γιού
στη παγκόσμια Γκουέρνικα
στ’Ανώγεια και στην Κάντανο
στη Μαλάθυρο της Κίσσαμος;….
Στην αιώνια γυναίκα 
Μάνα, αδερφή, νύφη, ειρηνεύτρα, βυζάστρα ή μοιρολογίστρα
Εμείς εδώ για τις γυναίκες
όλου του κόσμου
όλου του χρόνου
καλούδι της αγάπης μας, σπονδή ελπίδας
για το μέλλον, τα παιδιά, για τον Πολιτισμό και την Ειρήνη
χαρίζουμε από καρδιάς με εκτίμηση σε μια Γυναίκα:
Στη Μελίνα Μερκούρη
Στη Μελίνα του Κόσμου
Στην ύστατη αυτή πετρογωνιά της Κρήτης
δίπλα σε Κύκλωπες και σε Αττίλες βάρβαρους
τούτες τις πυρωμένες κι άγριες μέρες
που χωροφύλακες του Κόσμου
αδιάντροπα
της δύναμης και της αλαζονείας
το καμουτσί χτυπούν 
για να λουφάξουν οι μικροί
να προσκυνήσουν τον Μεγάλο Αδερφό
Κατάντικρυ στον κόλπο του θανάτου*
δίπλα στην γραμμή του θανάτου
εδώ
στον κόλπο της Ειρήνης
τον Κισσαμόκορφο
χαρά μας να σας βλέπουμε, να σας γροικούμε
δεήσεις να υψώνετε για την Ειρήνη.
Σήμερα που το είδος του ανθρώπου μακελεύεται…
σκορπιοί και φίδια, ύαινες, ερπετά και όρνια
ξεχύθηκαν στις παγκόσμιες στράτες καρτέρι
για γιουρούσι στη ζωή και την ελπίδα…
Σήμερα που το είδος άνθρωπος παραφρονεί
στοιβάζοντας όπλα θανάτου κι εργαλεία φονικά
μαστορεύοντας βιαστικά την τελευταία ταφόπλακα…
ποιος θα διαβάσει άραγε το «ενθάδε κείται»;
Της Γής εσπάσαν οι αρμοί
Προφήτες του ανθρωπισμού δολοφονούνται
Λούθερ Κινγκ, Καμίλο Τόρρες, Ούλοφ Πάλμε
αύριο ποιος…;
Και για ποιο αύριο…;
Μέσα σ’ αυτό το μακελειό 
την αγωνιά και την ζάλη
Την πείνα και την δυστυχία που αφήσαμε να ζει το μισό της Γής
Παρέα κάθε μέρα με χιλιάδες θανάτους
Παρασκευάζοντας τον ολικό θάνατο
Τούτη η ξερολιθιά της Κρήτης η Κίσσαμος
τούτος ο τόπος ο μικρός κι ακρινός
σας καλωσορίζει με αγάπη, κουράγιο κι ελπίδα
πως δεν θα ‘ρθουν λειψές μέρες και μεγάλες νύχτες…
Με προσμονή, ότι το μόνο κόκκινο 
που θα χτυπά στο μάτι
θα’ ναι το κόκκινο της ανοιξιάτικης παπαρούνας
το λυγερό κόκκινο της χειμωνιάτικης φωτιάς στο τζάκι
ή το κόκκινο που βάφει τα μάγουλα του θηλυκού
προσμένοντας το ταίρι του στο αιώνιο αλισβερίσι του πόθου
Καλώς ορίσατε Κυρία Υπουργέ  Καλώς ήλθες Μελίνα
Αντ. Ελ. Σχετάκης
Διαβάστηκε στο Δημαρχείο Κισσάμου, στα εγκαίνια πανελλήνιας έκθεσης ζωγραφικής, με την ευκαιρία της απονομής από τον μακαριστό Ειρηναίο του βραβείου «ΛΕΥΚΌ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ» στην Μελίνα  
*Τις ίδιες μέρες υπήρχε μεγάλη ένταση και ανησυχία από πιθανή εμπλοκή Αμερικανικών αεροπορικών δυνάμεων με Λιβυκές του Καντάφι  στον Κόλπο της Μεγάλης Σύρτης.