ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1944
Κατά τις πρώτες μέρες του Αυγούστου καταστρώθηκε το σχέδιο επίθεσης που έγινε στις 13 Αυγούστου 1944 εναντίον μιας Γερμανικής φάλαγγας αυτοκινήτων στο Τοπολιανό Φαράγγι (κοντά στη σήραγγα). Στη μάχη αυτή έλαβαν μέρος και κάτοικοι από τη γύρω περιοχή. Μεταξύ αυτών έλαβε μέρος και ο καπετάν Μανώλης Σγουρομάλλης με την ομάδα του.
Στη μάχη αυτή προξένησαν μεγάλες απώλειες στους Γερμανούς. Από τους δικούς μας σκοτώθηκαν ο Μοτάκης και ο Μαλανδράκης. Σε αντίποινα οι Γερμανοί δύο μόλις μέρες μετά την εκτέλεση των κατοίκων της ηρωικής Μαλαθύρου, ξεκίνησαν τη νύχτα της 28ης Αυγούστου 1944 εναντίον των Τσουρουνιανών.
Ξημερώνοντας η 29η Αυγούστου, ισχυρές δυνάμεις είχαν περικυκλώσει το χωριό, αθόρυβα, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τα γυναικόπαιδα που έμειναν στο χωριό. Πρέπει να σημειωθεί ότι μετά τη μάχη στο Τοπολιανό Φαράγγι, οι άνδρες κάθε βράδυ εγκατέλειπαν το χωριό και κρυβόταν στο βουνό, αφήνοντας στο χωριό τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους.
Έτσι το πρωί ξεκινώντας, για να πάνε στις εργασίες τους, έντρομες αντίκρισαν τους Γερμανούς να έρχονται από την απέναντι πλαγιά και να πυροβολούν αδιακρίτως. Από τους πρώτους που έπεσαν νεκροί ήταν και ο εικοσάχρονος αδερφός μου Νίκος Τσουρουνάκης που μαζί με την αδελφή του Καλλιόπη προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον κλοιό. Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφεραν και από απόσταση 30 περίπου μέτρων, τον πυροβόλησαν οι Γερμανοί και τον τραυμάτισαν θανάσιμα.
Λίγο πιο μακριά, μέσα στο χωριό σκοτώνουν τον 80χρονο Νικόλαο Περράκη, αδιαφορώντας για την ηλικία του και τα κατάλευκα μαλλιά του.
Στην άκρη του χωριού, σκοτώνουν τον 18χρονο ξάδελφο μας Γεώργιο Κωνστ. Τσουρουνάκη.
Λίγο μακρύτερα, πυροβολούν και σκοτώνουν τον γέροντα Οδυσσέα Μοτάκη 85 χρονών.
Οι υπόλοιποι Γερμανοί αφού λεηλάτησαν τα σπίτια, δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Έκαψαν πόρτες και παράθυρα σε ορισμένα σπίτια. Μάζεψαν τα γυναικόπαιδα και τα πήγαν στην εκκλησία και τα φύλαγαν με τα πολυβόλα και το βράδυ φόρτωσαν τα λάφυρα στα ζώα και απεχώρησαν.
Ας έλθουμε τώρα στην άλλη πτυχή του δράματος των Τσουρουνιανών. Οι άνδρες όπως προαναφέρθηκε, βρισκόταν στο βουνό, όταν κατά τη συνήθεια τους, σηκώθηκαν κατά τις πρωινές ώρες για να επανέλθουν στο χωριό, είδαν σε μικρή απόσταση, εκατοντάδες Γερμανούς στα πιο απίθανα μέρη στα ‘’Σταυράκια’’ να τους έχουν περικυκλώσει και τότε επιχείρησαν έφοδο για να διασπάσουν τον κλοιό, για να διασωθούν στο γειτονικό δάσος της Μηλιάς. Πολλοί το κατόρθωσαν, δυστυχώς όχι όλοι, διότι οι Γερμανοί με τα πολυβόλα τους κυνηγούσαν και εκεί σκότωσαν τον ηρωικό Γεώργιο Τσουρουνάκη, πατέρα έξι (6) μικρών παιδιών.
Επίσης σκοτώνεται ο αείμνηστος Κώστας Χ. Μπιριντάκης από τον Ταυρωνίτη, που διέμενε στο χωριό της μητέρας του και του οποίου τον πατέρα είχαν τουφεκίσει οι Γερμανοί κατά τις πρώτες ημέρες της κατοχής.
Το δράμα δεν τελείωσε εδώ, το τελευταίο θύμα επρόκειτο να είναι ο ηρωικός αδελφός μας, τραυματίας του Αλβανικού Μετώπου, Εμμανουήλ Γεωργίου Τσουρουνάκης, ο οποίος λόγω του τραύματος του στο πόδι δεν μπορούσε να τρέξει προς το κοντινό δάσος. Ίσως και να τον βασάνιζε η ιδέα, του τι θα γίνει το χωριό και γι αυτό κινήθηκε για να ανέβει στο ύψωμα, προκειμένου να αντικρίσει το χωριό, δεν τα κατάφερε όμως και έπεσε νεκρός.
Η μνήμη των ηρωικών νεκρών των Τσουρουνιανών, θα παραμείνει αιώνια, γι αυτό και έχει στηθεί μνημείο στο τόπο της τραγωδίας, στην πλατεία του χωριού, που γιορτάζεται κάθε χρόνο.
Μνήμες & Ιστορία του χωριού μου'' του ΘΕΟΧΑΡΗ ΤΣΟΥΡΟΥΝΑΚΗ που εκδόθηκε στα Χανιά το 1996
Φέτος λόγω της πανδημίας δεν ξέρω αν θα γίνει εορτή αλλά σίγουρα μια λειτουργία στις 30 του Αυγούστου, για τους ηρωικούς αδικοσκοτωμένους κατοίκους των Τσουρουνιανών θα γίνει.
Στη μάχη αυτή προξένησαν μεγάλες απώλειες στους Γερμανούς. Από τους δικούς μας σκοτώθηκαν ο Μοτάκης και ο Μαλανδράκης. Σε αντίποινα οι Γερμανοί δύο μόλις μέρες μετά την εκτέλεση των κατοίκων της ηρωικής Μαλαθύρου, ξεκίνησαν τη νύχτα της 28ης Αυγούστου 1944 εναντίον των Τσουρουνιανών.
Ξημερώνοντας η 29η Αυγούστου, ισχυρές δυνάμεις είχαν περικυκλώσει το χωριό, αθόρυβα, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τα γυναικόπαιδα που έμειναν στο χωριό. Πρέπει να σημειωθεί ότι μετά τη μάχη στο Τοπολιανό Φαράγγι, οι άνδρες κάθε βράδυ εγκατέλειπαν το χωριό και κρυβόταν στο βουνό, αφήνοντας στο χωριό τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους.
Έτσι το πρωί ξεκινώντας, για να πάνε στις εργασίες τους, έντρομες αντίκρισαν τους Γερμανούς να έρχονται από την απέναντι πλαγιά και να πυροβολούν αδιακρίτως. Από τους πρώτους που έπεσαν νεκροί ήταν και ο εικοσάχρονος αδερφός μου Νίκος Τσουρουνάκης που μαζί με την αδελφή του Καλλιόπη προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον κλοιό. Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφεραν και από απόσταση 30 περίπου μέτρων, τον πυροβόλησαν οι Γερμανοί και τον τραυμάτισαν θανάσιμα.
Λίγο πιο μακριά, μέσα στο χωριό σκοτώνουν τον 80χρονο Νικόλαο Περράκη, αδιαφορώντας για την ηλικία του και τα κατάλευκα μαλλιά του.
Στην άκρη του χωριού, σκοτώνουν τον 18χρονο ξάδελφο μας Γεώργιο Κωνστ. Τσουρουνάκη.
Λίγο μακρύτερα, πυροβολούν και σκοτώνουν τον γέροντα Οδυσσέα Μοτάκη 85 χρονών.
Οι υπόλοιποι Γερμανοί αφού λεηλάτησαν τα σπίτια, δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Έκαψαν πόρτες και παράθυρα σε ορισμένα σπίτια. Μάζεψαν τα γυναικόπαιδα και τα πήγαν στην εκκλησία και τα φύλαγαν με τα πολυβόλα και το βράδυ φόρτωσαν τα λάφυρα στα ζώα και απεχώρησαν.
Ας έλθουμε τώρα στην άλλη πτυχή του δράματος των Τσουρουνιανών. Οι άνδρες όπως προαναφέρθηκε, βρισκόταν στο βουνό, όταν κατά τη συνήθεια τους, σηκώθηκαν κατά τις πρωινές ώρες για να επανέλθουν στο χωριό, είδαν σε μικρή απόσταση, εκατοντάδες Γερμανούς στα πιο απίθανα μέρη στα ‘’Σταυράκια’’ να τους έχουν περικυκλώσει και τότε επιχείρησαν έφοδο για να διασπάσουν τον κλοιό, για να διασωθούν στο γειτονικό δάσος της Μηλιάς. Πολλοί το κατόρθωσαν, δυστυχώς όχι όλοι, διότι οι Γερμανοί με τα πολυβόλα τους κυνηγούσαν και εκεί σκότωσαν τον ηρωικό Γεώργιο Τσουρουνάκη, πατέρα έξι (6) μικρών παιδιών.
Το δράμα δεν τελείωσε εδώ, το τελευταίο θύμα επρόκειτο να είναι ο ηρωικός αδελφός μας, τραυματίας του Αλβανικού Μετώπου, Εμμανουήλ Γεωργίου Τσουρουνάκης, ο οποίος λόγω του τραύματος του στο πόδι δεν μπορούσε να τρέξει προς το κοντινό δάσος. Ίσως και να τον βασάνιζε η ιδέα, του τι θα γίνει το χωριό και γι αυτό κινήθηκε για να ανέβει στο ύψωμα, προκειμένου να αντικρίσει το χωριό, δεν τα κατάφερε όμως και έπεσε νεκρός.
Η μνήμη των ηρωικών νεκρών των Τσουρουνιανών, θα παραμείνει αιώνια, γι αυτό και έχει στηθεί μνημείο στο τόπο της τραγωδίας, στην πλατεία του χωριού, που γιορτάζεται κάθε χρόνο.
Μνήμες & Ιστορία του χωριού μου'' του ΘΕΟΧΑΡΗ ΤΣΟΥΡΟΥΝΑΚΗ που εκδόθηκε στα Χανιά το 1996
Φέτος λόγω της πανδημίας δεν ξέρω αν θα γίνει εορτή αλλά σίγουρα μια λειτουργία στις 30 του Αυγούστου, για τους ηρωικούς αδικοσκοτωμένους κατοίκους των Τσουρουνιανών θα γίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου