Παγωτά " Όλυμπος"
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Τότε που είμαστε παιδιά τίποτε δεν ήταν δεδομένο. Όλα ήθελαν τον αγώνα τους,τη μικρή ή μεγάλη αγωνία τους. Γι αυτό και η απόκτηση του κάθε πράγματος έδιδε μεγάλη χαρά και η απώλεια του μεγάλη λύπη. Ίσως αυτό μας έδιδε και το μέτρο.
Στα παιδικά μας χρόνια, λοιπόν και αφού καλά είχε μπει το καλοκαίρι έκαναν την εμφάνιση τους τα παγωτά. Μη φαντασθείτε τη σημερινή ποικιλία- πυραύλους, χωνάκια, σικάγο, ορεο κ.α-, ούτε ότι τα συναντούσες σε κάθε βήμα, ούτε ότι κάθε μέρα διέθετες χαρτζιλίκι για παγωτό ή σοκολάτα.
Τα παγωτά τα διέθετε ο παγωτατζής, που με την άσπρη του ρόμπα έχοντας ένα καροτσάκι ποδήλατο, περιφερόταν στην πόλη και στις γειτονιές, απο νωρίς το απόγευμα και όχι κάθε μέρα.
Το καροτσάκι έγραφε πάνω με κεφαλαία γράμματα μπλε ή κόκκινα ΠΑΓΩΤΑ ΟΛΥΜΠΟΣ. Είχε τρία είδη παγωτά. Ξυλάκι κρέμα, με μια δραχμή, ξυλάκι σοκολάτα, γνήσια όχι κακαόμαζα με μιάμιση δραχμή με άσπρη κρέμα απο μέσα και κυπελλάκι κρέμα με 2 δραχμές.
Έτσι γύρω στις τέσσερις ακουγόταν στη γειτονιά μας απο μακριά μια φωνή «παγωτά Όλυμποοος !!!!!!». Ποιος ξέρει όμως που μπορεί να έφτανε ο παγωτατζής και σε πόση ώρα θα περνούσε απο μας..
Έπαιρνα λοιπόν, το αντίτιμο το ανάλογο, κατέβαινα στην αυλή και περίμενα καθισμένη στα σκαλιά. Η ώρα φαινόταν ατέλειωτη, αλλά κάποτε εμφανιζόταν ο παγωτατζής νομίζω τον έλεγαν Κωστή. Έπαιρνα το παγωτό που θα διάλεγα και με τεχνική αφού φούσκωνα άνοιγα τη σακούλα, μην έχω ατύχημα. Η γεύση ήταν ανεπανάληπτη και σήμερα αξέχαστη. Το θέμα ήταν ότι δε μπορούσες να το απολαμβάνεις αργά γιατί έλιωνε και έπεφτε πράγμα που είχε συμβεί αρκετές φορές και ήταν τραγικό........ γιατί δεν υπήρχε η πολυτέλεια του θα «πάρομε άλλο». Το χρήμα είχε δοθεί, αλλά και ο παγωτατζής απομακρυνθεί. Γι αυτό και ύστερα απο αυτά τα ατυχήματα, κατέβαινα στην αυλή, κρατώντας ένα κρασοπότηρο και το κρατούσα κάτω απο το παγωτό για να είμαι σίγουρη. Να σημειώσουμε ότι τα ξυλάκια τα μαζεύαμε τα φυλάσσαμε και κάναμε κατασκευές.
Και όλα αυτά με αφορμή τη φωτογραφία του blog το καροτσάκι με τον παγωτατζή μας.
Αξέχαστα χρόνια...
Υ.Σ Blog. Τα πρώτα παγωτά τα έφτιαχνε ο Σχετάκης, μετά έφεραν τα Όλυμπος Κοντοπυράκης και τέλος ντόπιο παγωτό αρχές του 70 έφτιαχνε και ο Ξηροτυχάκης.
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Στα παιδικά μας χρόνια, λοιπόν και αφού καλά είχε μπει το καλοκαίρι έκαναν την εμφάνιση τους τα παγωτά. Μη φαντασθείτε τη σημερινή ποικιλία- πυραύλους, χωνάκια, σικάγο, ορεο κ.α-, ούτε ότι τα συναντούσες σε κάθε βήμα, ούτε ότι κάθε μέρα διέθετες χαρτζιλίκι για παγωτό ή σοκολάτα.
Τα παγωτά τα διέθετε ο παγωτατζής, που με την άσπρη του ρόμπα έχοντας ένα καροτσάκι ποδήλατο, περιφερόταν στην πόλη και στις γειτονιές, απο νωρίς το απόγευμα και όχι κάθε μέρα.
Το καροτσάκι έγραφε πάνω με κεφαλαία γράμματα μπλε ή κόκκινα ΠΑΓΩΤΑ ΟΛΥΜΠΟΣ. Είχε τρία είδη παγωτά. Ξυλάκι κρέμα, με μια δραχμή, ξυλάκι σοκολάτα, γνήσια όχι κακαόμαζα με μιάμιση δραχμή με άσπρη κρέμα απο μέσα και κυπελλάκι κρέμα με 2 δραχμές.
Έτσι γύρω στις τέσσερις ακουγόταν στη γειτονιά μας απο μακριά μια φωνή «παγωτά Όλυμποοος !!!!!!». Ποιος ξέρει όμως που μπορεί να έφτανε ο παγωτατζής και σε πόση ώρα θα περνούσε απο μας..
Έπαιρνα λοιπόν, το αντίτιμο το ανάλογο, κατέβαινα στην αυλή και περίμενα καθισμένη στα σκαλιά. Η ώρα φαινόταν ατέλειωτη, αλλά κάποτε εμφανιζόταν ο παγωτατζής νομίζω τον έλεγαν Κωστή. Έπαιρνα το παγωτό που θα διάλεγα και με τεχνική αφού φούσκωνα άνοιγα τη σακούλα, μην έχω ατύχημα. Η γεύση ήταν ανεπανάληπτη και σήμερα αξέχαστη. Το θέμα ήταν ότι δε μπορούσες να το απολαμβάνεις αργά γιατί έλιωνε και έπεφτε πράγμα που είχε συμβεί αρκετές φορές και ήταν τραγικό........ γιατί δεν υπήρχε η πολυτέλεια του θα «πάρομε άλλο». Το χρήμα είχε δοθεί, αλλά και ο παγωτατζής απομακρυνθεί. Γι αυτό και ύστερα απο αυτά τα ατυχήματα, κατέβαινα στην αυλή, κρατώντας ένα κρασοπότηρο και το κρατούσα κάτω απο το παγωτό για να είμαι σίγουρη. Να σημειώσουμε ότι τα ξυλάκια τα μαζεύαμε τα φυλάσσαμε και κάναμε κατασκευές.
Και όλα αυτά με αφορμή τη φωτογραφία του blog το καροτσάκι με τον παγωτατζή μας.
Αξέχαστα χρόνια...
Υ.Σ Blog. Τα πρώτα παγωτά τα έφτιαχνε ο Σχετάκης, μετά έφεραν τα Όλυμπος Κοντοπυράκης και τέλος ντόπιο παγωτό αρχές του 70 έφτιαχνε και ο Ξηροτυχάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου