Γράφει η Δέσποινα Κουτσουνάκη
Τα χέρια της Ελένης
Η Ελένη έχει πολύ όμορφα χέρια. Μακριά, λεπτά δάκτυλα, καλοσχηματισμένα νύχια. Αλλά μόνο το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι είναι η καλή εποχή. Δεν πάει στον κάμπο, μεγαλώνει το εγγονάκι. Γιατί το χειμώνα τα χέρια της Ελένης γεμίζουν χαρακιές και μαυρίζουν. Γίνονται τα χέρια του ανθρώπου που δουλεύει στα χωράφια. Όλη τη μέρα δουλειά στο θερμοκήπιο, οι ντοματιές βάφουν τα χέρια. Το απόγευμα ξεριζώνει το σταμναγκάθι και το βράδυ το καθαρίζει και το πλένει. Χειμώνας, κρύο, το παγωμένο νερό σκάει τα χέρια, το δέρμα ανοίγει και η μαυρίλα από τις ντοματιές μπαίνει μέσα στη σάρκα. Μου έδειχνε τα χέρια της και έκλαιγε : "ετρέχανε αίμα για να μαζώξω αυτά τα λεφτά. Να έχουμε μια δραχμή στην άκρα. Ένας γιατρός να χρειγιαστεί, ένα νοσοκομείο, κατέεις πως είναι ο Μιχάλης. Εδά, άμα συμβεί πράμα, ίντα θα κάμουμε. Και είναι και τα έπιπλα στη κοπελιάς. Εδά τελειώνει το σπίτι τζι και μεις εθέλαμε να τση σιάξουμε τα έπιπλα τζη"
Θερμοκήπιο, ελιές, σταμναγκάθι, να πήζει και το γάλα από τα πρόβατα. Δύο άνθρωποι που φεύγουν το πρωί για τον κάμπο και γυρνάνε την ώρα που τελειώνει το φως. Κάθε μέρα. Ούτε Σάββατα ούτε Κυριακές. (Εκτός κι αν έχουμε μνημόσυνα. Πρώτα θα πάμε στα μνημόσυνα και μετά στον κάμπο.) Με τον Μιχάλη να έχει σοβαρότατο πρόβλημα υγείας εκ γενετής. Δύο άνθρωποι που πάλεψαν μια δύσκολη ζωή πάντα με χαμόγελο και αγάπη.
Τον έβαλε κι αυτόν ο Νίκος στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. Δεν ήταν δύσκολος πελάτης ο Μιχάλης, δεν έκανε πολλές ερωτήσεις, μία μόνο: " καλά Νίκο, τούτο να το πράμα είναι λεφτά; "Και πήρε τη διαβεβαίωση ότι Ναι είναι λεφτά. Ίσως όμως κάτι να διαισθάνθηκε γιατί κάθε φορά που πήγαινε στην τράπεζα ρωτούσε τον Νίκο τι γίνεται με τα ΛΕΦΤΑ και κάθε φορά έπαιρνε τη διαβεβαίωση ότι όλα πάνε καλά.
Είναι τα χέρια της Ελένης που με έκαναν να τα γράψω όλα αυτά. Δεν είμαι ούτε ηρωίδα ούτε παριστάνω το παλικάρι, ούτε την λογοτέχνιδα. Θα προτιμούσα να έχω τα χρήματά ΜΟΥ, δικά μου, όχι δικά τους, και να μη χρειάζεται να γράψω τίποτα. Αλλά αυτά τα χέρια μου έβγαλαν ένα τεράστιο γαμώτο και για αυτό γράφω.
Συνεχιζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου