Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.





Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ

1927 ΠΑΝΥΓΗΡΙ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΩΝΑ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ
Αμέσως μετά από την αναχώρησή μας από τα Αντικύθηρα ο παπά -
Φραγκιάς μου γράφει στις 05/07/1956: Αγαπητέ μας αξέχαστε γιατρέ Αντώνη μετά της κυρίας σας Αικατερίνης εύχομαι η παρούσα να σας εύρει εν πλήρει υγεία... Σύμφωνα με τη δική σας γνώμη ακριβώς τα ίδια μου είπε και ο άλλος γιατρός... Επήρα τις ενέσεις... Τις κάνει ο Χάρης ο εξόριστος. Και σε παρακαλώ εάν μπορείς να φροντίσεις να φύγει απ΄ εδώ και όπου θέλουνε ας τον πάνε. Η παπαδιά από υγεία πάει όλο και καλύτερα. Σας χαιρετά η παπαδιά μου και ποτέ δεν σας ξεχνούμε όλη η οικογένειά μου. 
παπά Φραγκιάς 1880-1973
Σας εύχομαι, ο Ιερεύς Φραγκίσκος Χαρχαλάκης"
"Το βενζινόπλοιο θα έφευγε κατά τις 10 το πρωί. Μαζέψαμε και δέσαμε τα πράματά μας. Πήραμε και τις 4 κότες μας και είμαστε έτοιμοι να τα κατεβάσουμε στην προβλήτα. Οι κάτοικοι του Ποταμού και άλλοι, που ήρθαν από μακρυά, έτρεξαν να μας αποχαιρετήσουν και να μας βοηθήσουν. Εκείνο που μας συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν η συμπεριφορά του παπά Φραγκιά Χαρχαλάκη. Ήρθε νωρίς από 2 χιλιόμετρα μακριά για να μας αποχαιρετήσει. Κι αυτός ο σεβάσμιος γέροντας, πάνω από 80 χρονών, την ώρα που ξεκινούσαμε άρπαξε έναν μεγάλο μπόγο με κουβέρτες και ήθελε να τον κατεβάσει στην προβλήτα. 'Όχι παπά μου' του είπα. 'Σε ευχαριστούμε πολύ. Μας συγκινεί πάρα πολύ η χειρονομία σου και η αγάπη, που μας δείχνεις, αλλά υπάρχουν τόσοι άλλοι για τη δουλειά αυτή'. Τον αγκάλιασα και τον φίλησα. Ο παπάς όμως επέμενε. Και για να δώσω μια διέξοδο, να πάρει κάτι να κατεβάσει και αυτός, του έδωσα την τσάντα μου. 'Ορίστε πάρτε την τσάντα', του είπα. Έτσι με τέτοιες εκδηλώσεις και με άφατη συγκίνηση εγκαταλείψαμε τα Αντικύθηρα. Το νησί που τόσα υποφέραμε, μα και που τόσο αγαπήσαμε τους κατοίκους του".
"Οι παλιές συκοφαντίες που είχαν ακούσει οι κάτοικοι για τους κομμουνιστές διαψεύδονταν στην πράξη και οι επιφυλάξεις τους άρχισαν να διαλύονται. Πολύ χαρακτηριστικός από την άποψη αυτή είναι ο παρακάτω διάλογος της παπαδιάς με τη γυναίκα μου:
- Κυρία Κατίνα, τη ρώτησε η παπαδιά, που ήταν 80 περίπου ετών, κομμουνιστές είστε εσείς;
- Ναι! της απάντησε η Κατίνα.
- Μα εμάς μας έλεγαν ότι οι κομμουνιστές είναι κακοί και μοχθηροί άνθρωποι, εγκληματίες και δολοφόνοι και πρέπει να φυλαγόμαστε πολύ απ΄ αυτούς. Όμως εσείς είστε πολύ καλοί, πολύ αγαπητοί άνθρωποι. Σαν και εσάς είναι και οι άλλοι;
- Υπάρχουν και πολύ καλύτεροι από μας, της είπε η Κατίνα.
- Αμ τότε κυρία Κατίνα να γίνουμε και εμείς κομμουνιστές, απάντησε η παπαδιά!"
Από το βιβλίο "Στο Στρατόπεδο υγειονομικών Αντικυθήρων- Και στην Τρίπολη 1955-1962" του Αντώνη Φλούντζη.
ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια: