Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.





Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

ΒΙΔΑΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
Η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων 
Ο Δήμος Κισάμου 
και η Επιτροπή κατοίκων Αμυγδαλοκεφαλίου 
Σας προσκαλούν να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων της προτομής του Βιδαλάκη Γεωργίου γιατρού (1893-1967), που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 9 Αυγούστου 2014 και ώρα 10:30 π.μ. στο Αμυγδαλοκεφάλι Κισάμου.
Ο Αντιπεριφερειάρχης Χανίων Ο Δήμαρχος Κισάμου Για την Επιτροπή 

Απόστ. Βουλγαράκης Γιώργος Μυλωνάκης Θρασύβουλος Χαϊδεμενάκης

ΒΙΔΑΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΑΜΥΓΔΑΛΟΚΕΦΑΛΙ 1893-1967
Ο Επιστήμονας , Ο Γιατρός , Ο Φαρμακοποιός , Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ του χωριού μας.
         Παντελιουδάκης ήταν το αρχικό και πραγματικό επώνυμο του Γεωργίου Βασιλείου Βιδαλάκη. Η οικογένεια Παντελιουδάκη είχε σοβαρές προστριβές με τους Τούρκους όπου και καταδιώκονταν από αυτούς. Η επιθυμία για αλλαγή του επωνύμου τελικά  υλοποιείται κατά την επιστροφή των γυναικόπαιδων από την Κεφαλλονιά, όπου είχαν αυτοεξοριστεί μετά το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου το 1866, και την εγκατάστασή τους στο χωριό Αμυγδαλοκεφάλι Κισσάμου Χανίων στη γειτονιά Βιδελιανά.
         Ο Βιδαλάκης Β. Γεώργιος γεννήθηκε το 1893, από τη Χρυσή το γένος Κατερινάκη, στο χωριό Αμυγδαλοκεφάλι  του Δήμου Κισάμου. 
         Το 1909 και στην ηλικία των 16 ετών αρχίζει τις σπουδές του όπου και εγγράφεται στη Α΄ τάξη του Γυμνασίου Χανίων. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο διορίζεται ως δημοδιδάσκαλος στο χωριό του. Στη συνέχεια εγγράφεται στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να κάνει χρήση αναστολής, απ΄ όπου αποφοίτησε στις 31-3-1921 με βαθμό πτυχίου ’’Λίαν  Καλώς’’ και χωρίς να διακόψει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις που διήρκησαν πάνω από 9 εμπόλεμα έτη, μελετώντας σε κάθε ανάπαυλα των αναμετρήσεων. 
  Στις 22-5-1913 είναι εθελοντής και στη συνέχεια λαμβάνει μέρος σε όλους τους πολέμους από τη Βόρειο Ήπειρο ως τη Μακεδονία και από τη Θράκη ως την Μικρά Ασία. Στον ελληνο-βουλγαρικό πόλεμο, σε βουλγαρικό έδαφος ( μάχη Τζουμαγιάς), είχε τραυματιστεί στη δεξιά παρειά με βουλγαρικό όπλο. Η σφαίρα δεν αφαιρέθηκε ποτέ από το φόβο της παραμόρφωσης του προσώπου του. Στις 3-4-1921 προάγεται με το βαθμό του ανθυπίατρου όπου και απολύεται την
 1-8-1923.
     Με την απόλυσή του επιστρέφει στο Αμυγδαλοκεφάλι σαν ιατρός γενικής ιατρικής. Το 1926 παντρεύεται την Πολύμνια Ιωάννη Βιδαλάκη, χωρίς καμία συγγένεια λόγω του ίδιου επωνύμου, όπου και απέκτησαν δύο παιδιά  τον Εμμανουήλ και την Άρτεμη.
     Στις 29-10-1940 επιστρατεύεται ως υπίατρος με ονομαστική πρόσκληση και στις  1-5-1941 θεωρείται απολυθείς γιατί η χώρα είχε κατακτηθεί από τα γερμανικά στρατεύματα. Κατά τη διάρκεια της κατοχής υποχρεώνεται ως πρόεδρος της κοινότητας από τους Γερμανούς να προμηθεύει με τρόφιμα και αγγαρείες τα τρία φυλάκια τους.
     Κατά τη γερμανική κατοχή συλλαμβάνεται  από τους Γερμανούς και εγκλείεται στις αγροτικές φυλακές Αγιάς, απ’όπου και αποφυλακίζεται στις  5-9-1944.Οι κακουχίες όμως και οι στερήσεις νερού και φαγητού στις φυλακές είχαν σαν αποτέλεσμα να ασθενήσει από βαριάς μορφής ίκτερο το 1944. Αν και βασανίστηκε πολύ, κατάφερε να επιζήσει χάρη στη μεγάλη ψυχική δύναμη και αντοχή του, στη διατροφή του καθώς και στα ελάχιστα φάρμακα που ο ίδιος κατασκεύαζε και είχε διαφυλάξει στο φαρμακείο που διατηρούσε όλα τα χρόνια στο Αμυγδαλοκεφάλι. H  τελική αιτία του θανάτου του χρόνια αργότερα (1967) ήταν η ικτερική ηπατίτιδα.
     Τα φάρμακα τα κατασκεύαζε μόνος του αγοράζοντας τις πρώτες βασικές ύλες και τα έδινε πολλές φορές χωρίς άμεση πληρωμή όπως και δάνειζε χρήματα ή τρόφιμα στους ανήμπορους και φτωχούς πελάτες του.     
Κατά τη διάρκεια της ιατρικής του πορείας, σαν μοναδικός γιατρός της ορεινής και δυσπρόσιτης περιφέρειάς του στα χωριά Μελισσιά, Σφηνάρι, Κάμπος, Κεραμωτή, Αμυγδαλοκεφάλι, Λειβάδια, Σημαντηριανά, Παπαδιανά, Κεφάλι, Αερινός, Περβόλια, Βάθη, της επαρχίας Κισσάμου καθώς και Σκλαβοπούλα της επαρχίας Σελίνου, αντιμετώπιζε με επιτυχία τους εμβολιασμούς και τις επιδημίες καθώς και  πάσης φύσεως και ειδικότητας περιστατικά ,ακόμη και εκείνα του ιατροδικαστή, με κυρίαρχα του μαιευτήρα-γυναικολόγου.
     Αξίζει να αναφερθεί ένα περιστατικό το οποίο διηγήθηκε το διασωθέν παιδί, άνδρας πια, στον υιό του Εμμ. Βιδαλάκη, μετά το θάνατο του ‘‘Σωτήρα γιατρού’’. Στο χωριό Σκλαβοπούλα μία πρωτότοκη γυναίκα αντιμετώπιζε δύσκολο τοκετό. Το έμβρυο είχε διπλωθεί στο τράχηλο και ήταν αδύνατο να γεννηθεί. Εκλήθησαν  από τα Χανιά δύο γιατροί, ένας γυναικολόγος και ένας χειρούργος, και αποφάνθηκαν ότι για να σωθεί η μητέρα θα έπρεπε να τεμαχιστεί το έμβρυο. Ο πατέρας όμως που είχε ακουστά το γιατρό Βιδαλάκη Γεώργιο ο οποίος είχε αντιμετωπίσει με επιτυχία πάνω από 2000 τοκετούς επέμενε να κληθεί και αυτός. Πράγματι ο γιατρός πήγε παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες του χειμώνα διανύοντας πέντε ωρών διαδρομή με το γαϊδουράκι του. Αφού εξέτασε την επίτοκο, με επιδέξιους χειρισμούς κατάφερε να ξεδιπλώσει το έμβρυο το οποίο τελικά γεννήθηκε φυσιολογικά . Όλοι οι κάτοικοι της περιφέρειάς του είχαν και έχουν να διηγηθούν ένα μικρό ή μεγάλο περιστατικό. 
    Ο ανθρωπιστής γιατρός από το 1935 διετέλεσε και πρόεδρος του χωριού Αμυγδαλοκεφάλι Κισάμου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι κατά την επιστροφή του από το στρατό, του έγινε πρόταση από τους αδελφούς Αλεβιζάτου, που έκτιζαν την πολυκλινική Αθηνών, να συνεργαστεί μαζί τους χωρίς κεφάλαια μόνο με τις γνώσεις του. Αφού τους ευχαρίστησε για την προσφορά τους, τους  είπε ότι θα γύριζε στο χωριό του γιατί εκεί τον είχαν περισσότερο ανάγκη.
    Για το επάγγελμα του γιατρού έλεγε χαρακτηριστικά: "Είναι άχαρο γιατί παλεύει με τον ανθρώπινο πόνο. Σαράντα πέντε χρόνια είμαι γιατρός ελάχιστες φορές μου χτύπησαν την πόρτα για καλό χαμπάρι. Μόνο για δυσάρεστα γεγονότα με επισκέπτονταν μέρα και νύχτα, καθημερινή, Πάσχα, Χριστούγεννα και έτρεχα να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε φτωχούς και ανήμπορους συνανθρώπους, αφήνοντας δεύτερη την οικογένειά μου".
ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ , Ο ΓΙΑΤΡΟΣ , Ο ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ , Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΙΔΑΛΑΚΗΣ Β. ΓΕΩΡΓΙΟΣ 
Μιχάλης Μουντάκης
Αντιδήμαρχος Κισάμου

Δεν υπάρχουν σχόλια: