"Πάω διακοπές. Να είστε καλά" ήταν το μήνυμα που άφησε σήμερα το πρωί αυτόχειρας στο Π. Φάληρο, και βούτηξε στο κενό από τον 7ο όροφο!
Το παρακάτω ποίημα το απευθύνω στον επόμενο επίδοξο αυτόχειρα, με την ευχή για περισσότερη σκέψη και περίσκεψη!
Αλλόκοτη σκέψη …
Στέκεις μετέωρος κάποιες στιγμές
σα βλέπεις το χώρο σου γύρω
και μνήμες έρχονται θες δεν θες.
Το παρελθόν μαζί σου ανασύρω.
Σαν είδες το χώρο που στένεψε,
που πάντα θυμάμαι να τον πλαταίνεις,
σκέψη αλλόκοτη σου έγνεψε
κι εκστατικός μερόνυχτα βυζαίνεις.
Σ’ αυτόν τον χώρο, τον μικρό, που σου έμεινε
ένα βήμα εμπρός ή ένα πίσω
κάνει τη διαφορά στη ζωή που σ’ απέμεινε
κι εγώ, καλέ μου ....
..φίλε, δεν θα σ’ αφήσω.
Σε φέρνω πίσω, πίσω στα μικράτα μας
στο σχολειό και το σπίτι, μαζί
στ’ ακούσματα ‘κουμπούσαμε τα νιάτα μας
το πώς αξίζει ο άνθρωπος να ζει.
Μην πεις πως δεν θυμάσαι την «Ιθάκη»,
μην πεις πως έχεις ξεχάσει το «Αν»,
ταξίδι είναι η ζωή, σκληρό παραμυθάκι,
κράτα την όσο κι αν γύρω πετροβολάν!
Σε φέρνω πίσω, όταν θέλαμε πια
την αιτία των πραγμάτων και το βάθος,
ν΄ ανοίξουν οι ορίζοντες πλατιά,
στις συζητήσεις, τι ασύγκριτο πάθος!
Κι έπειτα,
Στον Κήπο μάθαμε από το γέρο σοφό
τη φύση και τα όρια που θέτει,
της ζωής το νόημα και το σκοπό,
πόσο στη ζωή η κάθ’ ηδονή προσθέτει.
Ακόμα,
Σού ‘μαθε πώς άφοβος κι ελεύθερος να ζεις,
με την ουσία μόνο των πραγμάτων να υπάρχεις
γι’ αυτό κι ο στόχος ήταν να γενείς
στη μιά ζωή σου επαρκής και αυτάρκης!
Κι αν στέκεις τώρα σ’ ένα χώρο τόσο δα,
σκληρή συνέπεια μιας χαμένης ευκαιρίας,
σκέψου,
το τρεμάμενο πόδι σε κουκούτσι πατά
που αντέχει το βάρος της σκληρής συγκυρίας.
Τα λόγια του γέρου σοφού μέσα σου κλεις,
λόγια κρυμμένα στα χρόνια με δύναμη νάρκης,
σκληρό κουκούτσι με δύναμη νέας ζωής,
γίνε λοιπόν ξανά επαρκής και αυτάρκης!
Ε.Ι. Κουφάκης
Χανιά 28-7-2014
Το παρακάτω ποίημα το απευθύνω στον επόμενο επίδοξο αυτόχειρα, με την ευχή για περισσότερη σκέψη και περίσκεψη!
Αλλόκοτη σκέψη …
Στέκεις μετέωρος κάποιες στιγμές
σα βλέπεις το χώρο σου γύρω
και μνήμες έρχονται θες δεν θες.
Το παρελθόν μαζί σου ανασύρω.
Σαν είδες το χώρο που στένεψε,
που πάντα θυμάμαι να τον πλαταίνεις,
σκέψη αλλόκοτη σου έγνεψε
κι εκστατικός μερόνυχτα βυζαίνεις.
Σ’ αυτόν τον χώρο, τον μικρό, που σου έμεινε
ένα βήμα εμπρός ή ένα πίσω
κάνει τη διαφορά στη ζωή που σ’ απέμεινε
κι εγώ, καλέ μου ....
..φίλε, δεν θα σ’ αφήσω.
Σε φέρνω πίσω, πίσω στα μικράτα μας
στο σχολειό και το σπίτι, μαζί
στ’ ακούσματα ‘κουμπούσαμε τα νιάτα μας
το πώς αξίζει ο άνθρωπος να ζει.
Μην πεις πως δεν θυμάσαι την «Ιθάκη»,
μην πεις πως έχεις ξεχάσει το «Αν»,
ταξίδι είναι η ζωή, σκληρό παραμυθάκι,
κράτα την όσο κι αν γύρω πετροβολάν!
Σε φέρνω πίσω, όταν θέλαμε πια
την αιτία των πραγμάτων και το βάθος,
ν΄ ανοίξουν οι ορίζοντες πλατιά,
στις συζητήσεις, τι ασύγκριτο πάθος!
Κι έπειτα,
Στον Κήπο μάθαμε από το γέρο σοφό
τη φύση και τα όρια που θέτει,
της ζωής το νόημα και το σκοπό,
πόσο στη ζωή η κάθ’ ηδονή προσθέτει.
Ακόμα,
Σού ‘μαθε πώς άφοβος κι ελεύθερος να ζεις,
με την ουσία μόνο των πραγμάτων να υπάρχεις
γι’ αυτό κι ο στόχος ήταν να γενείς
στη μιά ζωή σου επαρκής και αυτάρκης!
Κι αν στέκεις τώρα σ’ ένα χώρο τόσο δα,
σκληρή συνέπεια μιας χαμένης ευκαιρίας,
σκέψου,
το τρεμάμενο πόδι σε κουκούτσι πατά
που αντέχει το βάρος της σκληρής συγκυρίας.
Τα λόγια του γέρου σοφού μέσα σου κλεις,
λόγια κρυμμένα στα χρόνια με δύναμη νάρκης,
σκληρό κουκούτσι με δύναμη νέας ζωής,
γίνε λοιπόν ξανά επαρκής και αυτάρκης!
Ε.Ι. Κουφάκης
Χανιά 28-7-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου