ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ

Γράφει η Στέλλα Ξ. Καρτάκη

 Δύσκολο ίσως.. Παράξενο συναίσθημα όταν βρίσκεται προ των πυλών η Άνοιξη. Όταν συνειδητοποιείς από την μία στιγμή στην άλλη, ότι πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου, να κάνεις πίσω για τον σύντροφό σου, ή αμέριστη υπομονή για τα παιδιά σου. 
Να μια καλή ευκαιρία για ξεκαθάρισμα! Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Να απαλλαγείς από τα περιττά! Από εκείνα που πιάνουν άνευ λόγου χώρο στο σπίτι και την  ψυχή. Από τα άχρηστα και τους άχρηστους. Από εκείνα που δεν έχουν λόγο να υπάρχουν δίπλα σου....Βάλε μουσική. Δυνατά. Διάβασε. Πάρε ένα μολύβι και ένα κομμάτι χαρτί: σκίτσαρε οτιδήποτε. Μια καρδιά έστω! Στείλτη εκεί που αγαπάς! Ευκαιρία είναι! Μίλα! Τραγούδησε!
Θέλει εφευρετικότητα ο εγκλεισμός κατ' οίκον, δεν αντιλέγω! Μα θέλει και σεβασμό η ανθρώπινη ζωή. Να τους σκέφτεστε τους ηλικιωμένους-ειδικά εκείνους που δεν έχουν κανένα να τους φροντίσει-... κι είναι τόσοι πολλοί δυστυχώς...

Γράφεται παγκόσμια ιστορία τις μέρες αυτές. Κι είμαστε μέρος της, αναμφίβολα.  Κάποτε θα τα θυμόμαστε και θα λέμε, πως ναι, έζησα κι εγώ το #covid-19. Έζησα όμως. Πρόσεξα, άκουσα, φρόντισα κι έζησα. Δεν θέλει πολλά: ψυχραιμία, υπακοή, ευθύνη. Το 'χεις!
Να σκέφτεστε πως θα τα καταφέρουμε να βγούμε αλώβητοι, να φτάσουμε σώοι στη στεριά... Να μη λείπει κανείς μας. Δύο λέξεις να θυμάστε: ψυχή βαθιά... 
Θυμάμαι όταν ήμουν ακόμα παιδί, στα ομαδικά παιχνίδια, να λέμε: όλοι για ένα κι ένας για όλους! Σαν παιχνίδι είναι τώρα η κατάσταση που βιώνουμε. Επικίνδυνο δε λέω. Μα έχει τους κανόνες του, έχει και το έπαθλο του: την ζωή μας!
Οι γιατροί, το νοσηλευτικό προσωπικό, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που αναγκαστικά βρίσκονται στο πόστο τους αυτές τις μέρες, αξίζουν τον σεβασμό μας και το πιο μεγάλο ευχαριστώ της ψυχής μας. Κι είναι τόσα λίγα αυτά, μπροστά σε όσα προσφέρουν εκείνοι. 
Μέρες είναι... θα περάσουν! Θα ανταμωθούμε ξανά.
Να προσέχετε τους εαυτούς σας. Να προσέχετε τους αγαπημένους σας. 
Να προσέχετε τον ΆΝΘΡΩΠΟ... 
Μικρές ασκήσεις αισιοδοξίας... Όλα θα πάνε καλά!
Η ζωή θα νικήσει...