Ο Μανόλης ήτανε τεμπέλης, και το παξιμάδι ήθελε βρεγμένο ο αθεόφοβος. Μια μέρα τόνε στρίμωξε ο μπάρμπας του, τση μάνας του ο αδερφός, για να τόνε συμορφώσει και να τόνε κάνει άνθρωπο.
-"Να πα να βρεις μια δουλειά Μανόλη, να βγάνεις τουλάχιστον τα τσιγάρα σου, και τα στραβά σου έξοδα.".
-"Κι ύστερα;" Ερώτηξε ο Μανόλης.
-"Εμα να δουλέψεις λίγο, θα δεις ότι θα γίνεις φίλος με τη δουλειά, κι αμοναχός σου θα ψάξεις μετά να βρεις μια πιο καλή. Που όχι μόνο τα τσιγάρα σου και τα στραβά έξοδα θα σου δίνει, μα που και πέντε δεκάρες θα σε βοηθήσει να βάλεις στην μπάντα."
-"Κι ύστερα;", εσυνέχισε ο Μανόλης.
-"Κι ύστερα μωρέ ανίψο, θα μπορέσεις ν' ανοίξεις μια δική σου δουλειά, κάτι σαν βιοτεχνία να πούμε, με δυο τρεις υπαλλήλους στην αρχή και θα βγάζεις..."
-"Κι ύστερα;" Τόνε διέκοψε απότομα ο Μανόλης.
-"Εργοστάσιο θ ' ανοίξεις μετά, μ ένα σωρό υπαλλήλους, Μανόλη, και θα επεκτείνεις τις δραστηριότητες σου σε διάφορες άλλες δουλειές, και θα κονομήσεις του κόσμου τα λεφτά."
-"Κι ύστερα;" Εσυνέχισε το χαβά του ο ανιψιός.
-"Ε, ύστερα Μανόλη θα κάθεσαι."
-"Ντα, εδά ίντα κάνω;!" Αποκρίθηκε ο Μανόλης που δεν μπορούσε να χωνέψει γιατί έπρεπε να ακολουθήσει αυτό το επίπονο δρομολόγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου