ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Αν μπορείς να κάνεις ένα καλό, απλά κάντο χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν μπορείς να κάνεις ένα κακό, απλά ξανα σκέψου το  και μην το κάνεις. Αν είναι να κάνεις ένα τίποτα απλά είναι προτιμότερο να μην κάνεις τίποτα.
     Καφενές, το στέκι κάθε παραπονεμένου και φαινομενικά αδικημένου, τόπος συνάντησης  των αμπελοφιλόσοφων,  αλλά και το αιώνιο διαστρεβλωτήρι για πολλούς. Όμως ανάμεσα στις αμπελοσοφίες και την παραπληροφόρηση ακούς και μερικές κουβέντες, πικρές-σκληρές- απίστευτες- πολλές φορές αληθινές. Έκατσα και μάζεψα μερικές και σας τις μεταφέρω.

ΟΙ ΛΩΤΟΦΑΓΟΙ  ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Άκουσα τις προάλλες σε μια υπαίθρια καφενοπαρέα ότι είμαστε μια κοινωνία λωτοφάγων- ξέρετε για αυτόν τον λαό της Β. Αφρικής που έκανε τους επισκέπτες του να ξεχνούν το παρελθόν, ταΐζοντας τους λωτούς- ίσως να υπάρχει μια δόση αλήθειας αν σκεφτούμε ότι…..
Το δεν ξεχνώ γίνεται εύκολα ξεχνώ και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα ξεστομίζονται σήμερα πολύ πιο εύκολα. Οι υποσχέσεις (Λωτοί) που με τόσο ευκολία δόθηκαν –σίγουρα για κάποιο σκοπό- διαψεύδονται πάραυτα. Η αμνησία κτυπάει και τα πιο καλά μυαλά, κάνοντας όλους εμάς να  αναρωτιόμαστε ; Ακούσαμε αυτό, ακούσαμε το άλλο; Μα… μας το υποσχέθηκαν;

ΟΙ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
 - Κάποιος άλλος υποστήριξε ότι λειτουργούμε ως ένα υποθηκοφυλακείο επιλεγμένων αναμνήσεων. Δηλαδή ότι συμφέρει τον καθένα, έχει, θυμάται, χαίρεται και φυσικά ξεχνάει. Άλλωστε την σπουδαιότητα ενός απλού αγαθού, ενός απλού πράγματος, ενός ανθρώπου με κεφαλαία γράμματα στην περίπτωση μας, την αντιλαμβανόμαστε μόνο κατά την απώλεια του. Ποτέ πιο πριν δυστυχώς ... ή εν πάση περιπτώσει κάτι λέμε …. κατά την διαδοχή.

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΨΕΜΑΤΟΣ
 - Κάποιος άλλος – δάσκαλος στο επάγγελμα - υποστήριξε ότι έχουμε αποκτήσει μια μοιραία τεχνική να πιστεύουμε τα ίδια τα ψέματα μας, έτσι δεν έχουμε πλέον την δύναμη να αλλάξουμε την κατάσταση. Βαρύ ακούγεται αλλά ενδεχομένως να εμπεριέχει άλλη μια μικρή δόση (πικρής) αλήθειας.
- Όπου φυσάει ο άνεμος, όπου βολεύεται ο καθένας Γιάννη, μου είπε. Όσο λιγότερες «ευθύνες»  τόσο το καλύτερο, αδιαφορούμε μετά μεγάλης χαράς και βουλιμίας και κορδωνόμαστε να προβάλουμε το μικρό - μεγάλο «εγώ» μας σε μία κοινωνία «ανθρώπων» που μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε.
Η ματαιότητα και ο φόβος για όλους εμάς τους μικρούς ήρωες της καθημερινότητας δυστυχώς κρύβεται πίσω από όμορφες «βιτρίνες» που με κόπο «στήνουμε»  προσπαθώντας  να τις προβάλουμε στους άλλους για να τους εντυπωσιάσουμε.  Αλλά αλήθεια τι κερδίζουμε, αφού το ψέμα μας έγινε συνήθεια;
-Σίγουρα όποιος δεν φοβάται την ήττα μπορεί να κερδίσει τον κάθε πόλεμο, και εμείς εδώ μα την αλήθεια έχουμε πολλά μέτωπα ανοικτά, πολλούς πολέμους να κερδίσουμε για να δούμε μια άσπρη μέρα. Πρώτιστα βέβαια πρέπει να νικήσουμε τους φόβους μας, αυτούς που μας κυριεύουν ακόμα και πριν από την κάθε ενέργεια μας, να αποβάλλουμε με λίγα λόγια την ηττοπάθεια μας, και κατά δεύτερο μια αλήθεια δεν έβλαψε ποτέ κανένα. Εξάλλου κανείς δεν κρίνεται πάραυτα, ίσως κάποτε μας κρίνει η ιστορία, αλλά και αυτό δεν είναι σίγουρο για μια μικρή κοινωνία σαν την δική μας.