Ελλάδα …χωρίς τσιγάρο… γίνεται; Δεν γίνεται.

Γράφει ο Παπαδάκης Χαρίδημος
Καφενείο στο χωριό, το γνήσιο, το παραδοσιακό, και όχι ξενόφερτη καφετέρια. Καφεδάκι, ρακάκι, πρέφα, τάβλι, τσίκνα, βαριά χνωτίλα. Μαλώνουμε για τους πολιτικούς, τους δημάρχους και ξεσπούμε μεταξύ μας, τους καημούς μας. Ο μεσοκαιρίτης, μπακούρι στη γωνία, πίνει το κρασάκι του και σβήνει την μοναξιά του στο μισοκαμένο του τσιγάρο. «Γαμώ την ατυχία μου» μονολογεί και ακούει τους άλλους που φωνάζουν.
Εμ! τόσα σεκλέτια μαζεμένα στο καφενείο θέλουν την καθαρεύσουσα τους, τον καφέ τους, το ρακάκι τους, το τσιγάρο τους, μέχρι που να σου κάψει η κάφτρα το δάχτυλο.
Μπουφανάκι σινιέ, πανταλονάκι και πουκαμισάκι μαρκέ, παπουτσάκι γυαλισμένο, που αξίζει ίσα με χίλιες κατσικίσιες προβιές, άνευ γραβάτας. Συνολάκι επιμελώς ατιμέλητο, για να το παίξουμε πλησίον του λαού, κοστολογίου πλέον των 3.000 € άνευ κόστους του ωρολογίου, μπουκάρει στο καφενείο με την κουστωδία του.
- Καλημέρα σας
- Που την είδες ρε φίλε την καλή ημέρα.Βοριάς και αφραγκία. Από πού με το καλό.
- Να από το δίπλα χωριό, που είναι το κέντρο υγείας.
-Α ένα τσιγάρο δρόμος. Κατάστημα κέρασε τους, ο φιλότιμος
- Κι από πού είσαι κουμπάρε; ο περίεργος
- Καλά δεν με γνωρίζετε; Είμαι ο Υπουργός Υγείας ο κ. Αβραμόπουλος. Ήλθα επίσκεψη εδώ δίπλα στο κέντρο υγείας και είπα να επισκεφθώ το χωριό σας. Πλησιάζουν και εκλογές και ξέρετε.
- Ξανακέρασε τον, από τους δικούς μας είναι και αυτός, ξέμεινε από φράγκα και ήλθε για το μνημόσυνο του κέντρου υγείας, να φάει κανένα κόλλυβο, ο καλαμπουριτζής.
- Απαράδεκτοι. Καπνίζετε μέσα σε κλειστό χώρο και κάνετε και χιούμορ. Δεν ξέρετε ότι το κάπνισμα απαγορεύεται σε κλειστό χώρο. Κύριε αστυνόμε! πρόστιμο στον καταστηματάρχη και πρόστιμο εις έκαστο καπνίζοντα.
- Μα κύριε υπουργέ μου εγώ δεν έχω τασάκια στα τραπέζια. Τι φταίω εγώ, που από την μια καπνίζουν από την άλλη ρίχνουν τις στάχτες και σβήνουν τις γόπες στο πάτωμα και με βλαστημάει από πάνω και η συμβία όταν σκουπίζει, δικαιολογίες του καφετζή.
- Πρόστιμο! Και να τους συλλάβετε φωνάζει ο παρατρεχάμενος, που η κόρη του τσίμπησε, λόγω καλής διαγωγής του μπαμπά, τη μονιμότητα στο Δημόσιο.
Σηκώνεται το μπακούρι, που είχε αρπάξει και κάτι ψιλές, τότε που σε καλούσαν στο Αστυνομικό Τμήμα για καφέ, είχε πάει και κάτι διακοπές κατά Μακρόνησο μεριά, σβήνει, λόγω ευγενείας, την γόπα με το παπούτσι στο πάτωμα και απευθύνεται στον Υπουργό.
Αφεντικό, πήγατε να μας κόψετε τα κοκορέτσια και τα κεφαλάκια με την ΕΟΚ αλλά πήρατε την σούβλα παραμάσχαλα. Τις βλέπεις αυτές τις γόπες στο πάτωμα. Όλη η ζωή μας με γόπες μετριέται Γόπες, δεμένες με αφραγκίες, καψούρες, καημούς, με χαρές, λύπες, πόνους, ξενύχτια, αγωνίες γέλια, γλέντια, ανία, πλήξη, πίκρα, αισιοδοξία, ξενιτιά, καλωσορίσματα κι αποχαιρετισμούς. Ένας καφενές μας απόμεινε και ένα πακέτο τσιγάρο απ΄ αυτά των 25, τα φτηνά. Τράβα στα μαγαζιά, που για να φάνε δυο άτομα θέλουν τουλάχιστον μια μηνιαία αγροτική σύνταξη των υπερήφανων γηρατειών σας, να πουλήσεις μούρη και εξουσία και άσε μας στο καφενεδάκι μας, στο τσιγαράκι μας και στο όπως μας καταντήσατε. Ελλάδα χωρίς κοκορέτσι, χωρίς καφενείο και χωρίς τσιγάρο, για να καταπίνουμε τα σεκλέτια μας, γίνεται; Δεν γίνεται.

AΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ http://agonigrammi.wordpress.com/