Μετά απο 30 χρόνια κάποιοι κατάλαβαν την αναγκαιότητα της παράκαμψης της πόλης της Κισάμου... και προσπαθούν με άρθρα (καλά κάνουν) να τονίσουν την επιτακτική ανάγκη οτι οι αρμόδιοι που έρχονται γενικά στα Χανιά πρέπει να ορκίζονται σε ευαγγέλιο για κάθε υπόσχεση που δίνουν. Να ορκίζονται μιας και τα περισσότερα έργα που γίνονται στην περιοχή μας, και ξετελεύουν βέβαια, είναι ρουσφετάκια τοπικού χαρακτήρα, όμως μια παράκαμψη της πόλης ως και το λιμάνι, είναι υπερτοπικού χαρακτήρα. Μάλιστα κάνουν και μια νύξη οτι "δεν έτυχε της δέουσας προσοχής από όσους, (τουλάχιστον εδώ στη Κίσσαμο) ενδιαφέρονται για αυτό... Δεν ξέρω αν πήγε η σπόντα προς την δημοτική αρχή ή προς τα ΜΜΕ, υπολογίζω οτι μάλλον θα εννοεί τους ανθρώπους του Δήμου που γι' αυτό το θέμα έχει ατονήσει το ενδιαφέρον τους... εξάλλου είναι και οι μόνοι που πρέπει να ενδιαφέρονται αφού ο λόγος εκλογής τους είναι να βλέπουν την περιοχή τους να .. προκόβει. (Βλέπε Διγαλάκης)
Θα ξαναθυμίσω φυσικά στους ενδιαφερόμενους, ότι πάντα υπήρχε στις προεκλογικές ομιλίες των εκάστοτε δημάρχων, η παράκαμψη, αλλά ως εκεί, μετά και την κεντρική ομιλία των συνδυασμών στις πλατείες του Καστελλιού, ο φάκελος παράκαμψη πόλης Κισάμου, έμπαινε στο βαθύ συρτάρι ως και την επόμενη φορά που θα ξανάβγαινε και αυτό λόγω πάλι δημοτικών εκλογών. Ήταν και είναι ένα απο τα άλυτα θέματα, που έρχονται προς συζήτηση, με ιδιαίτερες δυσκολίες ... και λέω ιδιαίτερες δυσκολίες μιας και όλα μπορεί να γίνουν σε αυτόν τον κόσμο, αυτό όμως ποτέ μια και έχει πολλές τοπικές αντιρρήσεις που πάντα εισακούονται.
Πρέπει βέβαια να υπενθυμίσουμε και κάτι ακόμα (δυσκολία και αυτή) οτι για να φτάσει ως το λιμάνι η παράκαμψη, χρειάζεται πολύ ζόρες, ειδικά όταν ένα βουνό εμποδίζει τις εργασίες, αλλά και οτι το Σελί είναι αρχαιολογική ζώνη μάλιστα Α. (για τους κατέχοντες). Άρα μιλάμε για νέα χάραξη απο την Λίμνη ως και τον Τράχηλα και φυσικά μια μελέτη που θα περιλαμβάνει δυο τούνελ.... Αυτά φυσικά είναι γνωστά στους αρμοδίους και κάθε φορά που εξ ανάγκης ανοίγουν τον φάκελο παράκαμψη πόλης και νέος ΒΟΑΚ ως το λιμάνι Καβονησίου, αυτό γίνεται απλά, για να φαίνεται οτι ενδιαφέρονται.
Θα ήταν αλήθεια ενδιαφέρον να είχαμε μια στιγμή την επίσημη αλληλογραφία των εκάστοτε δημοτικών αρχών για το θέμα αυτό.
Η υπόθεση δεν έχει καμιά διαφορά απο την μαρίνα που όλοι επιμένουν οτι είναι αναγκαίο να γίνει αλλά δεν βρίσκουν τον τόπο... και όταν θα τον βρουν, είμαι σίγουρος οτι θα έχουν φτιάξει μια άλλη στα 2 χιλιόμετρα απο μας, που δεν θα χρειαστεί πια η δική μας να γίνει.
Κάποτε άκουγα τους παλιούς δημάρχους να λένε οτι ποτέ δεν κάτσαμε να ιεραρχήσουμε τα θέλω μας και πάντα όταν προσπαθούσαμε να διεκδικήσουμε κάτι μεγάλο, μας πετούσαν ένα ξεροκόμματο και ησυχάζαμε... πέρασαν και τα χρόνια βέβαια δίχως ένα έργο της προκοπής, οπότε είναι λογικό μια χάραξη ενός αγροτικού δρόμου ή το ξεμπάζωμα μιας τραγικής εθνικής οδού που είναι γεμάτη κλαδιά και πέτρες να μας φαίνεται τεράστιο έργο. Το ζήσαμε και αυτό!!!
Φθάσαμε έτσι στο σημείο να μην ξέρουμε τι να πρωτοζητήσουμε απο τα τόσα που μας λείπουν και απο τα τόσα που δεν έγιναν.
Και αλήθεια όπως είναι σήμερα η κατάσταση στην Κίσαμο, τι θα μπορούσαμε να πρωτοζητήσουμε ... μια παράκαμψη, ένα Λύκειο, ένα ασθενοφόρο, ένα πεζοδρόμιο, νερό σε περιοχές που το χρειάζονται, τι; Είναι πολλά αυτά που μας λείπουν και σαστίζουμε, δεν μπορούμε να διαλέξουμε, ούτε να αποφασίσουμε πλέον τι είναι το σπουδαιότερο απ' αυτά που μας λείπει.... στο τέλος θα καταλήξουμε σαν τον σκύλο στην ιστορία του παππού μου που μου την έλεγε κάθε τόσο και λιγάκι.
-Κάποιος την δεκαετία του 70, ξενομπάτης υπάλληλος, στην Κίσαμο έμενε μοναχός έως ότου πήρε και ένα σκύλο για συντροφιά. Παρέα καθημερινή και τον υπεραγαπούσε τρομερά. Μια μέρα έπρεπε να φύγει απο την Κίσαμο για υπηρεσιακούς λόγους, για ένα 10ήμερο. Τι θα γινόταν όμως το σκυλί και ποιος θα το τάιζε, ποιος θα το περιποιόταν όσο θα έλειπε; Πήρε το θάρρος και είπε τον πόνο του στον παππού μου τον Γιάγκο. Ο παππούς μου βλέποντας την δυσκολία που είχε να αποχωριστεί το σκύλο, του είπε να του τον πάει και θα τον κρατήσει αυτός όσο καιρό θα έλειπε. Ενθουσιάστηκε ο υπάλληλος που δέχτηκε ο παππούς, έβαλε αμέσως την χέρα του στην τσέπη κι έβγαλε ένα 1000ρικο και το έδωσε τον παππού μου λέγοντας του να του βάζει κάθε μέρα την καλύτερη μερίδα του. Παρά τις αντιρρήσεις του παππού μου ο υπάλληλος ήταν ανένδοτος, ο σκύλος μου τρώει μόνο τα καλύτερα, είπε.
Τι να κάνει ο παππούς δέχτηκε και ο υπάλληλος έφυγε ήσυχος.
Την επομένη ο παππούς του πήγε λίγο κρέας, την παραπάνω μέρα του πήγε ένα κομμάτι ψωμί βρεγμένο στην σάλτσα αλλά ο σκύλος ούτε το πλησίασε, συνέχισε ως και την 5 μέρα με το ψωμί αλλά ο σκύλος δεν έτρωγε, έτσι πέρασαν οι 10 μέρες μόνο με νερό... όταν γύρισε ο υπάλληλος είδε το σκύλο πολύ αδύνατο και ρώτησε τον παππού αν τον τάιζε... ο παππούς είπε οτι όσες φορές του πήγε κρέας δεν ήθελε και έκανε μια κίνηση πετώντας του ένα κρομμύδι.. ο σκύλος δίχως να καταλάβει και απο την πολύ πείνα το έκανε μια χαψιά...
Είδες του είπε...τα κρομμύδια του αρέσουν...πάρε το χιλιάρικο σου πίσω μα τέτοιο σκύλο δεν έχω ξαναδεί...
Έτσι καταντήσαμε λοιπόν να μας πετούν λίγη άσφαλτο και να φωνάζουμε σωθήκαμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου