ΕΠΑΛ-ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ
Ο μακαριστός επίσκοπος Ειρηναίος στα πρώτα μελήματα του έβαλε την μόρφωση των παιδιών της επισκοπής Κισάμου και Σελίνου. Με τα οικοτροφεία του εξασφάλισε στα παιδιά από τα χωριά, την εκπαίδευση σε σχολεία, που δεν ήταν προσβάσιμα σε αυτά, λόγω έλλειψης τακτική συγκοινωνίας.
Ως τόσο σκέφτεται και τα παιδιά που για διάφορους λόγους, τελειώνοντας το δημοτικό δεν συνεχίζουν την εκπαίδευση στο τότε εξατάξιο γυμνάσιο.
Έτσι για μεν τα αγόρια δημιουργεί Τεχνική σχολή που έβγαιναν μηχανικοί, για δε τα κορίτσια δημιουργεί Οικοκυρική σχολή όπου οι αυριανές μητέρες, οι νοικοκυρές μάθαιναν οικιακή οικονομία, κέντημα, ραπτική... Η σχολή αυτή με διευθύντρια ην Ελ. Σαμίου στεγάζεται σε παρακείμενα κτίρια τα οποία ενοικιάζει στην αρχή και κατόπιν αγοράζει.. Είναι ο χώρος που σήμερα καταλαμβάνει το Τσατσαρωνάκειο πολιτιστικό κέντρο.
Η πρώτη Τεχνική σχολή λειτούργησε με τον μηχανικό Κλάους και τον ηλεκτρολόγο Ντίκ εθελοντές, φιλοξενούμενους του δεσπότη, σε μαγαζί που νοικιάστηκε στην οδό Γιαννουδοβαρδή.
Στη συνέχεια ανοικοδομείται το οικοτροφείο αρρένων όπου στο ισόγειο του μεταφέρονται τα εργαστήρια των Τεχνικών Σχολών. Καθηγητές του Γυμνασίου διδάσκουν ελληνικά μαθηματικά και ιστορία τα παιδιά πέραν των τεχνικών μαθημάτων τα οποία διδάσκουν μηχανολόγοι και ηλεκτρολόγοι που έχουν τελειώσει ανώτερες τεχνικές σχολές ,καθώς και την σχολή Δαίδαλος των Χανίων. Αναφέρω ενδεικτικά μερικούς - ας με συγωρήσουν όσοι δεν αναφερθούν- απο τους πρώτους διδάξαντες και στηρίξαντες την τεχνική εκπαίδευση στον τόπο μας. Τον Πριναράκη Μανωλης, Τσουράκη Λευτέρη, Βεργανελάκη Μ, Παπαδάκη Αντρέα, Καμπουράκη Θοδωρή.Η διεύθυνση της σχολής ασκήθηκε αρχικά από τον Ειρηναίο Μεσαρχάκη, νυν επίσκοπο Λάμπης και Σφακίων και από τον Κυριακογιαννάκη Στυλ, φιλόλογο καθηγητή και γυμνασιάρχη Κισάμου. Πλείστοι εξειδικευμένοι τεχνίτες της Κισάμου αποφοίτησαν απο αυτές της τεχνικές σχολές.
Με την πάροδο του χρόνου και με την αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος, ειδικά με ην μεταρρύθμιση του Γ. Παπανδρέου, η Τεχνική εκπαίδευση αναβαθμίζεται και περνά στα επαγγελματικά Λύκεια, ισότιμα με τα Γενικά Λύκεια.
Επειδή οι μαθητές των Τεχνικών Σχολών αυξάνονταν και ο εξοπλισμός με εργαστήρια απαιτούσε χώρο, σε οικόπεδο της εκκλησίας στην περιοχή Αγίου Αντωνίου αποφασίζεται η ανέγερση νέου συγκροτήματος όπου και μεταφέρονται οι τεχνικές σχολές, γνωστές πλέον ως ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ.
Την ίδια εποχή το Γυμνάσιο Κισάμου είχε φτάσει τους 600 περίπου μαθητές. Σε λίγο γίνεται ο χωρισμός Γυμνασίων και Λυκείων.
Το Γυμνάσιο όμως έχει ήδη πολλούς μαθητές και χωρίζεται σε δύο, όπου και αναχωρεί το 2ο στο νεοανεγερθέν κτίριο στη θέση Γλυκορίζια. Και πάλι το 1ο γυμνάσιο και το Λύκειο αντιμετωπίζει προβλήματα χώρου και αναγκάζεται να ενοικιάζει γειτονικά οικήματα που χρησιμοποιεί για αίθουσες.
Οι Τεχνικές Σχολές νεοανεγερμένες, διαθέτουν μια πτέρυγα στον τρίτο όροφο κενή. Γύρω στο 1982 -83 κατόπιν σκέψεων και διασκέψεων, φορέων, συλλόγου καθηγητών, συλλόγου γονέων αποφασίζεται η μεταφορά του Λυκείου στις Τεχνικές Σχολές, στον τρίτο όροφο, στη βόρια πτέρυγα. Το ισόγειο και η νότια πλευρά του κτιρίου κάλυπτε το Τεχνικό Λύκειο, αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια, γραφεία για το προσωπικό.
Σε αυτό το χώρο συμβίωσαν μέχρι πρότινος τα δύο σχολεία και με όλα τα καλά και τα δύσκολα μιας στενής γειτονίας 300 παιδιών με διαφορετική νοοτροπία και πολλών συναδέλφων με διαφορετικά αντικείμενα και διαφορετικές αντιλήψεις. Εκεί υπηρετήσαμε κι εμείς μέχρι λίγα χρόνια πριν τη μετάθεση μας και την αλλαγή σχολείου λόγω διαφορετικών καθηκόντων. Θεωρώ εκεί ήταν τα πιο όμορφα χρόνια μου στην εκπαίδευση, απόκτησα μοναδικές εμπειρίες διδακτικές και μια ιδιαίτερη σχέση με τους μαθητές, που σου τη δίδει η ώρα μέσα στην τάξη και η συζήτηση πέραν του μαθήματος με την ατίθαση εφηβεία....
Δεν ήταν το κτίριο κάποιο αρχιτεκτόνημα, ήταν απο αυτά που ο ίδιος εργολάβος γνωστός εκείνα τα χρόνια είχε αναλάβει και πανομοιότυπα είχε κτίσει σε όλη την επικράτεια τα σχολεία Γυμνάσια και Λύκεια. Και μικροατέλειες είχε και τα νερά έμπαιναν και το γυμναστήριο όλο πλημμυρισμένο ήταν μετά απο κάθε βροχή, το ίδιο και οι αίθουσες, ούτε ασανσέρ είχε προβλέψει για τον τρίτο όροφο, για παιδιά με κινητικά προβλήματα, ευτυχώς λίγα, αλλά γυψωμένα πόδια είχαμε συχνά, καθότι η αυλή ήταν τσιμεντένια απ' άκρη σε άκρη και κάθε πτώση είχε και συνέπειες γύψου. Μεγαλοεργολάβοι βλέπετε που με το λιγότερο κόστος φτιάχνουν πολλά και μεγάλα...
Λέγεται μάλιστα ότι επισήμως δεν είχε παραδοθεί το κτίριο, σημειωτέο ότι τότε δε ανήκαν τα σχολεία στους δήμους. Ως τόσο κάθε διευθυντής ικανός, μέσα απο τα χρήματα της σχολικής επιτροπής που του εχορηγούντο νοικοκύρευε όσο μπορούσε το σχολείο του και εξασφάλιζε τα αναγκαία αναλώσιμα και μη, κάτι που δυστυχώς σήμερα έχει καταργηθεί και θα πρέπει να απασχολήσεις τον αρμόδιο δημοτικό σύμβουλο να σου φέρει «χλωρίνη, κιμωλίες κ.α.» Μια άλλη ιστορία θλιβερή.....Το συγκρότημα λοιπόν των Λυκείων ήταν σε καλή κατάσταση και σεισμό είχαμε ζήσει, χωρίς συνέπειες, και σχετικά μικρο- μερεμέτια γινόταν.
Σήμερα κατόπιν της αποφάσεως της ΚΤΥΠ και των γονέων.. τα Λύκεια εγκαταλείφθηκαν τρία χρόνια τώρα, απορρήμαξαν, (σπίτι και αμπέλι ρημάζει μονοχρονίς) και πλατσικολογήθηκαν ...
Τώρα φτάσαμε στο σημείο τα Λύκεια να κατεδαφίζονται ως ακατάλληλα, και ποιος τολμά να εκφράσει μια άλλη σκέψη. Και αν.... και αν......και πολύ σωστά. Δικαίως όμως, διάβασα σε άρθρο, διερωτάται ο γράφων, αν συνέβαινε μια τέτοια περιπέτεια στο σπίτι μας ,θα του βάζαμε την μπουλντόζα!
Μα το μερεμέτι θα στοιχίσει παραπάνω, καλύτερα γκρέμισμα.... πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι....Στο Κολυμπάρι δε συνέβη το ίδιο, το σχολείο ανακαινίσθηκε κι έγινε καινούριο..
Πέρασα σήμερα απ' έξω, είδα την πόρτα γκρεμισμένη. Μελαγχόλησα. Κρίμα γενεές παιδιών που φοίτησαν δε θα ζουν αναμνήσεις όταν στο εξης θα περνούν απέξω....΄
Ως τόσο κάτι καλό θα προκύψει. Ας ελπίσομε στο καινούριο και σύντομα... έχομε και υποσχέσεις πολιτικών, πλησιάζουν κι εκλογές..... Ελπίζομε να παρακαμφθούν οι γραφειοκρατίες και να κινηθούν οι διαδικασίες κατεπειγόντως...
Ίδωμεν. Εξ άλλου και οι παραγκουπόλεις μια χαρά βολεύουν....... και είναι και ακίνδυνες.
Πάντως θα είναι ντροπή για τη Κίσαμο με μια παράδοση στην εκπαίδευση να έχει σχολεία παράγκες....
Δεσποτάκη Ευτυχία
φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου