Είχε γίνει το καλύτερο βιολί της Ελλάδας! Το 'χε αγοράσει από ένα παλιό μουσικό μα τα χέρια του φθόνου το χτύπησαν τρεις φορές. Του το ‘σπαζαν μα το διόρθωνε. Μα την τελευταία φορά το πορτοκάλι που τού 'ριξαν στο Βατόλακο πήρε τη φωνή και τη χάρη του. Παρ' ολίγο να γίνει επεισόδιο ανάμεσα στους ανταγωνιστές και στους κατοίκους των χωριών.
Αλλά ο Φραγκουλόγιαννης καθησύχασε τους χωριανούς του πως το όργανο του δεν έπαθε τίποτα.
Ήταν το πανηγύρι Πέτρου και Παύλου - καμπάνα είναι το βιολί έλεγαν οι ακροατές και οι φίλοι του. Η ένταση του ήχου μετρούσε εκείνα τα χρόνια που δεν είχαμε ενισχυτές.
Με λουκουμό κοντά έκανε το πρώτο το βιολί και με αθανάτους το δοξάρι. Από το δημοτικό σχολείο έδειξε η έφεσή του για τη μουσική τέχνη. Έπαιζε και χόρευαν οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές του. Και σα μεγάλωσε λίγο οι φίλοι, του αγόρασαν άλλο βιολί.
Υπηρέτησε την πατρίδα του πολεμώντας στην Αλβανία. Σαν επέστρεψε ασχολήθηκε. συστηματικά με τη μουσική
Τα λαγούτα που τον συνόδευαν, ο Γ. Δερμιτζάκης από το Γεράνι, ο Γ. Μαρουβάς, ο Μαν. Παπουτσάκης, ο Βαγγέλης και Γιάννης Κουριδάκης κ.α (στην φώτο)
Σαν αγρότης και μουσικός απέκτησε οικονομική άνεση. Του άρεσαν τα Κισαμίτικα κομμάτια. Γύριζε όλη την έκταση του Νομού από την Παλιόχωρα ως την Αποκόρωνα. Σωστός και μετρημένος άνθρωπος άφησε αγαθή μνήμη. Όχι μόνο στο χωριό του τα Νεριανά Κυδωνίας.
Αθανάσιος Δεικτάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου