ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΑΡΕΝΤΑΚΗ

 Άνθη της γής είμαστε- ως η χόρτος του αγρού ούτως εξανθήσει-  φυσιογνωμίες που διαβαίνομε, αναπόσπαστο μέρος του απείρου Σύμπαντος και η ψυχή με τον θάνατο του φθαρτού σώματος, αποδρά στην άλλη διάσταση, όπου Άρχων, ο Θεός και αρχόμενοι συμμετέχουν στην εξ αρχής μας προέλευση την Αθανασία.
( όταν χαλάσει το ραδιόφωνο δεν χάνεται και η μουσική)
 Ο Νίκος ο Μαρεντάκης εργάτης ακούραστος της ζωής και άρχων στους τρόπους και τη συμπεριφορά, με ευφυΐα και αστείρευτο χιούμορ, μας λύπησε εξαιρετικά, η σχεδόν αιφνίδια αναχώρησή του. 
Ο Ν. Μ. μέσα από τη συμμετοχική ζωή της Εκκλησίας και με την αγαπητική του σχέση με τους ανθρώπους, εξέφραζε την χάρη του πνεύματος τού Θεού και την ελπίδα της συνέχειας της ζωής- της μιας ζωής που έλεγε ο άγιος Ειρηναίος- που συνεχίζεται σε άλλη διάσταση.
Σ’αυτή την μετάσταση πέρασε ο Ν. Μαρεντάκης με ολοκληρωμένη συνειδητότητα, μια  ανωτερότητα που η ψυχή μπορεί να βιώνει.
Αυτή η συνειδητότητα μπορεί να συμβιώνεται ποικιλότροπα από οικείους και αγαπημένα πρόσωπα, προσεγγίζεται και στο όνειρο όπου ο νους –παρατηρητής- μένει ξάγρυπνος και  όταν ο εγκέφαλος κοιμάται. Μια μαρτυρία ονείρου εκφράζει την επικοινωνία μέσω μια  δυσερμήνευτης προσέγγισης των ψυχών.
Ο Ν. Μ. μπορεί ν’αναπαύεται στο μικρό χωριό της πόλης μας, με το πλήθος των κεκοιμημένων κατοίκων του, στον ιερό χώρο που καθαγιάζουν τα δάκρυα των αγαπημένων και οι προσευχές των συνανθρώπων μας, όμως τα λόγια και τα έργα του υπάρχουν  στη κοινωνία και στη ζωή  γνωστών και φίλων, συνεχίζονται στα παιδιά των παιδιών του και κατά ποιητή – Γ. Σεφέρη- όπως τα πεύκα κρατάνε την μορφή του αγέρα, κι όταν αγέρας έφυγε, μένει το άρωμα της ζωής μένει και η μορφή, κι όταν ο άνθρωπος έφυγε….. Αιωνία η μνήμη
Γ. Πευκιανάκης