Προς
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον ευσεβή και φιλόθεο λαό των Επαρχιών Κισάμου και Σελίνου
Σήμερον ο Δεσπότης ράκει σπαργανούται, ο αναφής ως βρέφος»
(Μεγαλυνάριον Θ Ὠδῆς Χριστουγέννων)
Αγαπημένα παιδιά της Εκκλησίας μας,
Ταραγμένα τα φετινά Χριστούγεννα. Πρωτόγνωρες οι συνθήκες της ζωής και οι μέρες του βίου μας. Φόβος, αγωνία, απελπισία, ένταση και αβεβαιότητα κυριαρχούν στην ζωή μας και την παγκόσμια κοινότητα. Η απειλή ενός αόρατου ιού συνέθλιψε τα όνειρα, τσάκισε την ελπίδα, ταπείνωσε την ανθρωπότητα, αποκάλυψε την γύμνια της ανθρώπινης αλαζονείας και υπεροψίας. Οι σκέψεις αδελφού συμπρεσβυτέρου, που γράφηκαν σε ανύποπτο χρόνο, μοιάζουν ως προάγγελος της πραγματικότητας που όλοι μας βιώνουμε. Γράφει ο αγαπητός π. Σπυρίδων Βασιλάκος: «Συμμάχησαν οι συνθήκες, απειλητικά κινήθηκαν, δυναμικά στόχευσαν και λάβωσαν την διάθεση. Το πολεμικό αεροσκάφος μέσων ενημέρωσης βομβάρδισε τις ζωές μας με τις βόμβες της απόγνωσης. Το βλέμματα δεν έλκονται πλέον… Η αγωνία, η ένταση, η ταραχή, σαν σειρήνα πολέμου, έχει πάρει τη θέση των χριστουγεννιάτικων ήχων και συνοδεύουν πιστά τον βαρύ καθημερινό βηματισμό. Πως να τρυπώσεις στην εικόνα της Γέννησής Του; Πως, κρατώντας το μάκτρο της ταραχής, θα κοινωνήσεις την ειρήνη; Ψάχνεις μάταια να βρεις χαραμάδα ελπίδας, για να κλέψεις έστω και μια ακτίνα φωτός. Και εκεί που μέσα στο σκοτάδι ψάχνεις να βεις ωραία πύλη να εισέλθεις, ψηλαφείς μια μικρή θύρα, που είναι στο ιερό βήμα της εορτής μπορεί να σε οδηγήσει. Μπαίνω δειλά σα να πατώ στον ουρανό, στην εικόνα της Γέννησης. Πλησιάζω τον Ιωσήφ και βάζω την ταραχή μου στο μονοπάτι της δικής του, γνωρίζοντας ότι εκεί θα συναντήσει την ειρήνη», καταλήγει ο π. Σπυρίδων.
Αδελφοί μου,
Το ζητούμενο των καιρών μας αλλά και κάθε εποχής, είναι ακριβώς αυτό. Εάν επιθυμούμε και εμείς, εάν νιώθουμε την ανάγκη να… «τρυπώσουμε» στην εικόνα της Γέννησης. Εάν ναι, τότε πως; γεννάται το ερώτημα. Ποιος ο τρόπος, ο τόπος και ο δρόμος, που οδηγεί στη βίωση του μυστηρίου των Χριστουγέννων; Καθώς, φαίνεται να λησμονούμε το γεγονός, ότι η Γέννηση του Χριστού βιώνεται μέσα στην πίστη και τη λατρεία της Εκκλησίας και όχι μέσα στην λογική. Η Εκκλησία είναι και γίνεται η Βηθλεέμ, η Φάτνη, στην μήτρα της Οποίας δεν γεννάται μόνο ο Χριστός, προσφέροντας το Πανάχραντο Σώμα Του και το Τίμιο Αίμα του προς «βρώσιν και πόσιν» ζωής αιωνίου, αλλά γεννάται και αναγεννάται πνευματικά και ο άνθρωπος• ο κάθε πιστός που βιώνει την ζωή και τα μυστήρια της Εκκλησίας. Μέσα στην Εκκλησία μας χαρίζει ο Χριστός τον εαυτό Του. Το μεγαλύτερο και πολυτιμότερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει ο Θεός για το πλάσμα Του, τον άνθρωπο. Γίνεται η τροφή του κόσμου. «Σώμα και Αίμα Χριστού» κοινωνούμε σε κάθε Θεία Λειτουργία. Το μέγα αυτό μυστήριο της Γέννας του Θεανθρώπου επαναλαμβάνεται αδιάλειπτα, μυστικώ τω τρόπω, στη ζωή της Εκκλησίας. Κάθε Θεία Λειτουργία είναι και μια μυστική βίωση του μυστηρίου της Θείας Γέννησης. Τα Χριστούγεννα, συνεπώς, δεν τα εορτάζουμε άπαξ του έτους, αλλά σε κάθε Θεία Λειτουργία, καθώς κάθε Θεία Λειτουργία είναι Χριστούγεννα, που σημαίνει ένωση οντολογική του πιστού με τον Χριστό. Ιδού, λοιπόν, αδελφοί, ο τόπος και ο τρόπος να μεταμορφώσουμε κάθε μέρα της ζωής μας σε Χριστούγεννα. Να… «τρυπώσουμε» και εμείς στην εικόνα της Γέννησης.
Σ’ αυτή, λοιπόν, την ομιχλώδη και πνιγηρή ατμόσφαιρα των καιρών και των ημερών μας, η εορτή των Χριστουγέννων έρχεται να προσφέρει παρήγορο φως. Να βεβαιώσει ότι ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, για να μείνει εσαεί «μεθ’ ημών». Να πιστοποιήσει, με τον πιο αθόρυβο, αλλά αληθινό τρόπο, ότι ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, έστω και αν συχνά Τον λησμονούμε και συμπεριφερόμαστε σαν να μην υπάρχει.
Τα Χριστούγεννα μας καλούν να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας. Να συνέλθουμε από την ταραχή, την απογοήτευση και την κατάθλιψη. Να προσευχηθούμε για τούς αναγκεμένους αδελφούς μας. Τούς ασθενείς, τούς πονεμένους και κατατρυχομένους από την λοιμική αυτή νόσο• το Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικό της Πατρίδας μας• για όλους εκείνους πού λαμβάνουν αποφάσεις ζωής. Να ανανεώσουμε την πίστη και την πεποίθησή μας ότι ο Χριστός, του Οποίου την έλευση στον κόσμο εορτάζουμε, παραμένει ανάμεσά μας• ότι «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν» (Λουκ. 18,27).
Τα Χριστούγεννα μας καλούν να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Να συντονίσουμε τη ζωή μας με το δικό Του θέλημα. Και η προσωπική αυτή αλλαγή αντανακλά πάντοτε ευεργετικά στον κόσμον όλο• τονώνει την αντοχή, ενισχύει την αλληλεγγύη, απαλύνει τον πόνο, ανακουφίζει τη μοναξιά, φέρνει την πολυπόθητη ειρήνη, επιτυγχάνει τη δημιουργικότητα, με τρόπους που συχνά παραμένουν αθέατοι, αλλά που είναι ουσιαστικοί.
Με αυτό το πνεύμα και διάθεση, εύχομαι εγκαρδίως, αδελφοί μου, να εορτάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα, και ο νέος χρόνος να πληρώνει τη ζωή όλων μας με τα δώρα της άπειρης αγάπης του σαρκωθέντος Θεού Λόγου.
Ευφρόσυνα, ευλογημένα, χαρούμενα, ολόφωτα, αληθινά, αιώνια Χριστούγεννα, αδελφοί μου.
Μετ’ ευχών και πολλής της εν Κυρίω Τεχθέντι αγάπης,
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ
† Ο Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ
(Μεγαλυνάριον Θ Ὠδῆς Χριστουγέννων)
Αγαπημένα παιδιά της Εκκλησίας μας,
Ταραγμένα τα φετινά Χριστούγεννα. Πρωτόγνωρες οι συνθήκες της ζωής και οι μέρες του βίου μας. Φόβος, αγωνία, απελπισία, ένταση και αβεβαιότητα κυριαρχούν στην ζωή μας και την παγκόσμια κοινότητα. Η απειλή ενός αόρατου ιού συνέθλιψε τα όνειρα, τσάκισε την ελπίδα, ταπείνωσε την ανθρωπότητα, αποκάλυψε την γύμνια της ανθρώπινης αλαζονείας και υπεροψίας. Οι σκέψεις αδελφού συμπρεσβυτέρου, που γράφηκαν σε ανύποπτο χρόνο, μοιάζουν ως προάγγελος της πραγματικότητας που όλοι μας βιώνουμε. Γράφει ο αγαπητός π. Σπυρίδων Βασιλάκος: «Συμμάχησαν οι συνθήκες, απειλητικά κινήθηκαν, δυναμικά στόχευσαν και λάβωσαν την διάθεση. Το πολεμικό αεροσκάφος μέσων ενημέρωσης βομβάρδισε τις ζωές μας με τις βόμβες της απόγνωσης. Το βλέμματα δεν έλκονται πλέον… Η αγωνία, η ένταση, η ταραχή, σαν σειρήνα πολέμου, έχει πάρει τη θέση των χριστουγεννιάτικων ήχων και συνοδεύουν πιστά τον βαρύ καθημερινό βηματισμό. Πως να τρυπώσεις στην εικόνα της Γέννησής Του; Πως, κρατώντας το μάκτρο της ταραχής, θα κοινωνήσεις την ειρήνη; Ψάχνεις μάταια να βρεις χαραμάδα ελπίδας, για να κλέψεις έστω και μια ακτίνα φωτός. Και εκεί που μέσα στο σκοτάδι ψάχνεις να βεις ωραία πύλη να εισέλθεις, ψηλαφείς μια μικρή θύρα, που είναι στο ιερό βήμα της εορτής μπορεί να σε οδηγήσει. Μπαίνω δειλά σα να πατώ στον ουρανό, στην εικόνα της Γέννησης. Πλησιάζω τον Ιωσήφ και βάζω την ταραχή μου στο μονοπάτι της δικής του, γνωρίζοντας ότι εκεί θα συναντήσει την ειρήνη», καταλήγει ο π. Σπυρίδων.
Αδελφοί μου,
Το ζητούμενο των καιρών μας αλλά και κάθε εποχής, είναι ακριβώς αυτό. Εάν επιθυμούμε και εμείς, εάν νιώθουμε την ανάγκη να… «τρυπώσουμε» στην εικόνα της Γέννησης. Εάν ναι, τότε πως; γεννάται το ερώτημα. Ποιος ο τρόπος, ο τόπος και ο δρόμος, που οδηγεί στη βίωση του μυστηρίου των Χριστουγέννων; Καθώς, φαίνεται να λησμονούμε το γεγονός, ότι η Γέννηση του Χριστού βιώνεται μέσα στην πίστη και τη λατρεία της Εκκλησίας και όχι μέσα στην λογική. Η Εκκλησία είναι και γίνεται η Βηθλεέμ, η Φάτνη, στην μήτρα της Οποίας δεν γεννάται μόνο ο Χριστός, προσφέροντας το Πανάχραντο Σώμα Του και το Τίμιο Αίμα του προς «βρώσιν και πόσιν» ζωής αιωνίου, αλλά γεννάται και αναγεννάται πνευματικά και ο άνθρωπος• ο κάθε πιστός που βιώνει την ζωή και τα μυστήρια της Εκκλησίας. Μέσα στην Εκκλησία μας χαρίζει ο Χριστός τον εαυτό Του. Το μεγαλύτερο και πολυτιμότερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει ο Θεός για το πλάσμα Του, τον άνθρωπο. Γίνεται η τροφή του κόσμου. «Σώμα και Αίμα Χριστού» κοινωνούμε σε κάθε Θεία Λειτουργία. Το μέγα αυτό μυστήριο της Γέννας του Θεανθρώπου επαναλαμβάνεται αδιάλειπτα, μυστικώ τω τρόπω, στη ζωή της Εκκλησίας. Κάθε Θεία Λειτουργία είναι και μια μυστική βίωση του μυστηρίου της Θείας Γέννησης. Τα Χριστούγεννα, συνεπώς, δεν τα εορτάζουμε άπαξ του έτους, αλλά σε κάθε Θεία Λειτουργία, καθώς κάθε Θεία Λειτουργία είναι Χριστούγεννα, που σημαίνει ένωση οντολογική του πιστού με τον Χριστό. Ιδού, λοιπόν, αδελφοί, ο τόπος και ο τρόπος να μεταμορφώσουμε κάθε μέρα της ζωής μας σε Χριστούγεννα. Να… «τρυπώσουμε» και εμείς στην εικόνα της Γέννησης.
Σ’ αυτή, λοιπόν, την ομιχλώδη και πνιγηρή ατμόσφαιρα των καιρών και των ημερών μας, η εορτή των Χριστουγέννων έρχεται να προσφέρει παρήγορο φως. Να βεβαιώσει ότι ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, για να μείνει εσαεί «μεθ’ ημών». Να πιστοποιήσει, με τον πιο αθόρυβο, αλλά αληθινό τρόπο, ότι ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, έστω και αν συχνά Τον λησμονούμε και συμπεριφερόμαστε σαν να μην υπάρχει.
Τα Χριστούγεννα μας καλούν να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας. Να συνέλθουμε από την ταραχή, την απογοήτευση και την κατάθλιψη. Να προσευχηθούμε για τούς αναγκεμένους αδελφούς μας. Τούς ασθενείς, τούς πονεμένους και κατατρυχομένους από την λοιμική αυτή νόσο• το Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικό της Πατρίδας μας• για όλους εκείνους πού λαμβάνουν αποφάσεις ζωής. Να ανανεώσουμε την πίστη και την πεποίθησή μας ότι ο Χριστός, του Οποίου την έλευση στον κόσμο εορτάζουμε, παραμένει ανάμεσά μας• ότι «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν» (Λουκ. 18,27).
Τα Χριστούγεννα μας καλούν να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Να συντονίσουμε τη ζωή μας με το δικό Του θέλημα. Και η προσωπική αυτή αλλαγή αντανακλά πάντοτε ευεργετικά στον κόσμον όλο• τονώνει την αντοχή, ενισχύει την αλληλεγγύη, απαλύνει τον πόνο, ανακουφίζει τη μοναξιά, φέρνει την πολυπόθητη ειρήνη, επιτυγχάνει τη δημιουργικότητα, με τρόπους που συχνά παραμένουν αθέατοι, αλλά που είναι ουσιαστικοί.
Με αυτό το πνεύμα και διάθεση, εύχομαι εγκαρδίως, αδελφοί μου, να εορτάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα, και ο νέος χρόνος να πληρώνει τη ζωή όλων μας με τα δώρα της άπειρης αγάπης του σαρκωθέντος Θεού Λόγου.
Ευφρόσυνα, ευλογημένα, χαρούμενα, ολόφωτα, αληθινά, αιώνια Χριστούγεννα, αδελφοί μου.
Μετ’ ευχών και πολλής της εν Κυρίω Τεχθέντι αγάπης,
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ
† Ο Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου