Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.






Τρίτη 5 Μαΐου 2020

ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑΝΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΩ!

"Σ’ ένα ορεινό χωριό, νομίζω στα Σφακιά, στην πλατεία του χωριού, τσακώθηκαν δυο νέοι, καλή ώρα όπως χθες στα Ανώγια. Βγάζει ο ένας μαχαίρι να επιτεθεί στον άλλο. Ο άλλος του λέει, «Μωρέ, κάμε πίσω γιατί κρατώ μπιστόλι και δεν θέλω να σε σκοτώσω» και ο μαχαιροβγάλτης του απαντά «Δεν μπορώ, γιατί δες πόσοι μας κοιτάζουν», κάνει την κίνηση να επιτεθεί και τον σκοτώνει ο άλλος με το μπιστόλι. Αν έκανε πίσω θα έσωζε τη ζωή, αλλά θα έχανε την αντρειά και την υπόληψη του."
(Απόσπασμα από μια εξαιρετική ανάρτηση της Elektra Pateraki)
Τέτοιες ιστορίες Σφακιανού εγωισμού έχω ακούσει πολλές σε διηγήσεις ηλικιωμένων στο καφενείο του πατέρα μου. Δε θέλω όμως να μεταδιηγηθώ καμία. Αντ' αυτών θα γράψω ένα ανέκδοτο, που κατά πάσαν πιθανότητα είναι αληθινή ιστορία!
Έπαιζε μια φορά ένας Σφακιανός πρέφα με δυο άλλους μη Σφακιανούς. Κάποια στιγμή νόμισε ότι του κάμανε "χ(ι)λέ" στα χαρτιά (απάτη) κι επέταξε το τραπέζι πέρα κι άρχισε να φωνάζει και να απειλεί. Οι άλλοι δυο, που φαίνεται ότι ξέρανε την Κρητική παροιμία:
--- Πότε δυο δεν τσακώνουνται;
--- Οντέ δε θέλει ο ένας!,
δεν αντέδρασαν, αλλά σηκώθηκαν κι έφυγαν.
Μετά που ηρέμησε o Σφακιανός, ένας που παρακολουθούσε το παιγνίδι, του είπε:
-- Έκαμες τόση φασαρία, ενώ δεν είχες δίκιο... !
-- Τό 'δα εγώ, καημένε, πως δεν είχα δίκιο, μα ήταν αργά γιανά υποχωρήσω!!
Αντρέας Χατζηπολάκης
Το σκίτσο είναι του Σπύρου Ορνεράκη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: