Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Το ελληνικό κράτος είναι ένα "σκάφος", το οποίο διατηρεί τη "ρότα" του μέσα στην ιστορία μόνον για όσο διάστημα εξασφαλίζει την ύπαρξή του και άρα δεν διαλύεται. Αυτήν τη δυνατότητα την εξασφαλίζει μόνον για όσο διάστημα εξασφαλίζει τη "μνήμη" του. Η συλλογική ελληνική "μνήμη" είναι η "μνήμη" των κυττάρων του. Η μνήμη των κοινοτήτων του. Ο ελληνισμός επιβίωνε μέσα στους αιώνες, γιατί κάποιοι αισθάνονταν μόνιμα Έλληνες - επειδή ήταν Αθηναίοι, Σπαρτιάτες Μυκηναίοι αλλά και Σιατιστινοί και Αμπελακιώτες και Σφακιανοί ή Καστελιώτες.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει Ελλάδα όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, αν δεν υπάρχει η ελληνική "μνήμη" της κοινωνίας της Σιάτιστας, των Σφακιών, των Αμπελακίων, των Μυκηνών, του Καστελίου και χιλιάδων άλλων μικρών αλλά ζωντανών κοινωνικών "κυττάρων", τα οποία είναι έμπειρα στον αγώνα τους για την επιβίωση μέσα στο χρόνο.
Κύτταρα μικρά ή μεγάλα και τα οποία —άσχετα αν ονομάζονται Δήμοι ή Κοινότητες— έχουν αποκτήσει "ανοσία" στην απειλή του χρόνου. Κύτταρα, τα οποία επιβίωναν πολύ εύκολα ακόμα και στις πιο δύσκολες για τον ελληνισμό εποχές. Κύτταρα, τα οποία επιβίωναν ακόμα κι όταν δεν τα χρηματοδοτούσε καθόλου και κανένα κράτος. Κύτταρα, τα οποία μέσα στους αιώνες "παρήγαγαν" τοπικούς ή ακόμα και εθνικούς ευεργέτες και από τότε που άρχισαν να χρηματοδοτούνται "παράγουν" μόνον λαμόγια. Κύτταρα, τα οποία μπορούν να επιβιώσουν ακόμα και με την αυτοχρηματοδότηση των δομών τους αν παραστεί ανάγκη. Το έχουν κάνει άπειρες φορές στο παρελθόν και δεν βλέπουμε τον λόγο που δεν θα μπορούσαν να το επαναλάβουν και στο μέλλον.....
Η ελληνική κοινωνία, δηλαδή, δεν είναι ένας άμορφος "χυλός" ανθρώπινων ψυχών, που εντάσσονται σε σύνολα ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες του εκάστοτε κρατικού συστήματος. Η ελληνική κοινωνία είναι ένα σύνολο ελληνικών κοινωνιών, οι οποίες επιβιώνουν μέσα στον χρόνο με τις δικές τους ιδιομορφίες. Είναι ένα "λιθόκτιστο" "κάστρο" μέσα στο οποίο η κάθε μικρή κοινωνία είναι ένας σκληρός "λίθος", που συμμετέχει ενεργά σ' αυτήν τη "δομή". Ένας ιδιαίτερος "λίθος", του οποίου η ελληνική "σκληρότητα" δίνει μακροβιότητα στο ελληνικό "κάστρο". Με αυτόν τον τρόπο πορευόταν η Ελλάδα μέσα στους αιώνες και αυτή ήταν η απόδειξη ότι αυτό το μοντέλο αυτοδιοίκησης ήταν πετυχημένο.
Σήμερα αυτό το πετυχημένο μοντέλο αμφισβητείται και επιχειρείται μια "ισοπέδωση" των πάντων. Όμως, αυτό δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι τυχαίο, γιατί τα τυχαία είχαν στη διάθεσή τους ολόκληρους αιώνες για να εμφανιστούν. Οι ελληνικές "κοινότητες" ήταν αυτές οι οποίες επιβίωσαν μέσα στον χρόνο και όχι τα διοικητικά "βιλαέτια" των κατά καιρούς κυρίαρχων Αγάδων. Οι "λίθοι" επιβίωσαν και όχι οι αυθαίρετες διοικητικές "ξυλοκατασκευές", που εξαφανίστηκαν σαν "σκόνη". Σήμερα με τον "Καλλικράτη" οι σύγχρονοι "Αγάδες" επιχειρούν να στήσουν και πάλι τέτοιες νέες διοικητικές "κατασκευές". Αυτό συμβαίνει, γιατί απλούστατα αυτό βολεύει την Νέα Τάξη. Την Τάξη, η οποία μισεί την έννοια του "έθνους" και του "εθνικού κράτους". Όλοι αυτοί μισούν την έννοια της "ελληνικότητας". Μισούν την έννοια που μας συντηρεί ως λαό. Μισούν την "ιδιαιτερότητα" των μικρών ελληνικών κοινωνιών, οι οποίες δίνουν μακροβιότητα στην ελληνική κοινωνία.
Αυτοί είναι οι στόχοι των "αφεντικών" των Ραγκούσηδων. Στόχος τους είναι να μετατρέψουν την ελληνική κοινωνία σε μια άμορφη και ουδέτερη νεοταξική "σούπα". Στόχος τους είναι να βάλουν τους Έλληνες σε μια άμορφη διοικητική δομή, προκειμένου να τους "αποκολλήσουν" από τη συλλογική τους "μνήμη". Να αποκολλήσουν τους Έλληνες από τη γη της ιδιαίτερης πατρίδας τους, για να μην διατηρούν τις αντιστάσεις τους στις νεοταξικές αλλαγές. Αλλαγές, οι οποίες προβλέπεται να εντάξουν "βιαίως" μέσα στις κοινωνίες τους και τους σημερινούς λαθρομετανάστες. Αυτό είναι το ζητούμενο. Σε χώρους νέους, άγνωστους και κενούς από πλευράς μνήμης για τους τοπικούς πληθυσμούς, θα λειτουργήσουν άψογα τα νέα συμβούλια ένταξης μεταναστών. Σε χώρους άγνωστων και ψυχρών τοπικών αρχών θα αντιμετωπίζονται οι πάντες ως ξένοι και άρα πραγματικά επωφελημένοι θα είναι μόνον οι πραγματικά ξένοι.
Αυτούς τους μικτούς πληθυσμούς θα τους "ομογενοποιήσουν" σε νέους σχηματισμούς, οι οποίοι δεν είναι αποτελέσματα πολιτιστικών ή εθνικών ζυμώσεων, αλλά καθαρά αποτελέσματα οικονομοτεχνικών μελετών. Θα τους "ομογενοποιήσουν" με κριτήρια αγοράς και αντιμετωπίζοντάς τους σαν καταναλωτές. Αυτοί είναι οι στόχοι τους. Δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποι, οι οποίοι "οραματίστηκαν" τον Καλλικράτη, είναι οι ίδιοι που σπρώχνουν και τον νέο εθνοκτόνο νόμο περί πολιτικών δικαιωμάτων των μεταναστών.
Όλοι αυτοί έχουν ως στόχο να διαγράψουν από τη μνήμη των Ελλήνων όχι απλά ότι είναι Έλληνες μέσα σε ελληνική κοινωνία, αλλά άνθρωποι, οι οποίοι μεγάλωσαν μέσα σε οικογένειες. Γιατί; Για να πάνε και να ξεπουλήσουν τα πάντα. Για να μην συνδέονται οι πληθυσμοί με τη γη, η οποία θα ξεπουληθεί σε ξένους Για να μην αντιδρά κανένας στο ξεπούλημα της εθνικής και άρα της "οικογενειακής" μας περιουσίας. Άνθρωπος, ο οποίος δεν αντιδρά στο ξεπούλημα της οικογενειακής του περιουσίας, δεν θα μπορεί να σκεφτεί ως Έλληνας και ν' αντιδράσει στο αντίστοιχο ξεπούλημα της εθνικής μας περιουσίας. Γι' αυτόν τον λόγο μάς θέλουν σαν καταναλωτικά ζώα. Ζώα με άγρια ένστικτα, τα οποία σκέφτονται μόνον την έννοια του στενού προσωπικού τους συμφέροντος. Ό,τι δεν κατάφεραν να μας πάρουν οι Οθωμανοί μέσα σε τετρακόσια χρόνια, σκοπεύουν να μας τα πάρουν αυτοί μέσα σε τετρακόσιες μέρες.
Αυτοί είναι οι στόχοι των αυθαίρετων "οραματιστών" των νέων κοινωνικών μοντέλων. Των νεοταξιτών κοινωνικών "διανοουμένων" τύπου Ραγκούση, του οποίου η μέχρι τώρα διοικητική "σκέψη" περιοριζόταν στο να εξυπηρετήσει ένα "αίτημα" του τύπου …"πιάσε ένα μπιφτέκι με διπλή ντομάτα". Αυτό είναι ο Ραγκούσης. Ένας "κομματάνθρωπος", ο οποίος μεταλλάχθηκε, για να "παρακολουθήσει" την Νέα Τάξη. Μια εύπλαστη "κατασκευή" του κομματικού "σωλήνα". Μέχρι τώρα τα αφεντικά των κομμάτων διέταζαν αυτούς τους "κομματανθρώπους" να κομματικοποιήσουν το κράτος και σήμερα τα ίδια αφεντικά τούς ζητάνε να το διαλύσουν.
Κάποτε όλους αυτούς τους έβαζαν να φέρονται αντεθνικά στο πνεύμα της ιδεολογίας και στο όνομα του "κομματικού" συμφέροντος και σήμερα τους βάζουν να κάνουν το ίδιο στο πνεύμα της ελεύθερης οικονομίας και στο όνομα του οικονομικού συμφέροντος. Ο Ραγκούσης αυτόν τον "δρόμο" τον βάδισε μέχρι τέλους. Μέχρι ενός σημείου ζούσε άνετα ως αφισοκολλητής του κόμματος και στη συνέχεια ανακάλυψε την ελεύθερη οικονομία ως επιχειρηματίας της σαλάτας.
Αν δεν ήταν κομματικός σφουγκοκολάριος, ακόμα θα περιφερόταν στην Πάρο με τη σαγιονάρα. Ως κομματόσκυλο έζησε μια εύκολη ζωή. Όλη του η ζωή ήταν το κομματικό παρακράτος του ΠΑΣΟΚ. Από την ΠΑΣΠ στην ΠΑΣΠ και από εκεί πάλι στην ΠΑΣΠ. Όταν δεν σήκωνε τα βρακιά των πασοκικών αξιωματούχων, ξεσκόνιζε τα σακάκια τους. Όταν οι ιδεολογίες "πέθαναν", ο κομματάνθρωπος ανακάλυψε την ιδιωτική οικονομία και έφτασε μέχρι το ύψος της βάσης της. Ούτε έναν πόντο παραπάνω. Μπιφτέκια τύλιγε ο "επιστήμονας" Ραγκούσης μέχρι να τον "ανακαλύψει" ο Giorgo. Ούτε καν "ραγκούσικα" μπιφτέκια. Franchising μπιφτέκια, για να φάει στις σίγουρες πλάτες των άλλων.
Αυτός ο άνθρωπος έρχεται τώρα να "διαλύσει" τη χώρα. Να "σβήσει" τη "μνήμη" της κοινωνίας της. Ο σαγιονάρας του ΠΑΣΟΚ. Ο μπιφτεκάνθρωπος του Αιγαίου. Επειδή ακριβώς είναι τέτοιος, ανάλογη είναι και η σκέψη του. Ένας τέτοιος άνθρωπος μόνον για "παράδες" μπορεί να μιλάει και αυτό κάνει. "Κουκιά" ξέρει να μετράει και να απαντάει σε απλά αριθμητικά ερωτήματα, τα οποία άπτονται της έννοιας του συμφέροντος. Απόδειξη αυτού του οποίου λέμε είναι ότι δεν έχει επιχειρήματα να υπερασπιστεί το "όραμά" του. Συνέχεια επιχειρηματολογεί γύρω από την έννοια του κόστους. Πόσο θα μας κοστίσει και τι "ρέστα" θα πάρουμε. Ποτέ δεν μας εξήγησε τι ακριβώς επιδιώκεται ως κέρδος από τον Καλλικράτη. Κέρδος εθνικό, πολιτισμικό, πολιτιστικό ή άλλο.
Ας μας πει το οποιοδήποτε άλλο κέρδος, που μπορεί να προκύψει για τους Έλληνες και εμείς απλά δεν το φανταζόμαστε. Να μάθουμε ως Έλληνες πού θα μας εξυπηρετήσει αυτό το σχέδιο. Πού θα μας εξυπηρετήσει συλλογικά ως κοινωνία ή ατομικά ως πολίτες. Πού θα μας "ανυψώσει" εθνικά ή πολιτισμικά. Πού θα μας βελτιώσει ως πολίτες και ως ανθρώπους. Πού θα μας "θωρακίσει" ως λαό μέσα σε έναν κόσμο, ο οποίος απειλεί λαούς και πολιτισμούς με αφανισμό, εφόσον τους βάζει σχεδόν με τη βία στη μηχανή του "κιμά" της παγκοσμιοποίησης. Το μόνο που μας λένε είναι πόσα χρήματα θα "γλιτώσουμε". Είναι δυνατόν να επιχειρείται πλήρης και εκ βάθρων αναδιάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας και το μόνο επιχείρημα, που να τη στηρίζει, να είναι οικονομικής φύσεως;
Αυτό υπό τις παρούσες συνθήκες έχει την εξήγησή του. Αυτός και όλοι όσοι κρύβονται πίσω από αυτόν, εκμεταλλεύονται τώρα την άσχημη οικονομική κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, προκειμένου να περάσουν στον λαό εκβιαστικά διλήμματα …Να μειωθούν τα έξοδα …Να αυξηθούν τα έσοδα. Αναρωτιόμαστε λοιπόν εμείς …τι άνθρωποι είναι αυτοί, που στη ζωή τους υπάρχουν μόνον έσοδα και έξοδα; Πώς σκέφτονται άραγε τέτοιοι άνθρωποι; Όλα τα μετράνε με τα ευρώ; Μόνον τα χρήματα υπάρχουν σ' αυτήν τη ζωή; Αν δηλαδή ο Ραγκούσης δεν τα βγάζει πέρα με τα μπιφτέκια, θα βγάλει στη "βίζιτα" τη γυναίκα του; Γιατί δεν μοιράζει τα παιδιά του σε ανάδοχες οικογένειες, για να περιορίσει τα έξοδά του; Κέρδη θα βγάλει από όλες αυτές τις κινήσεις. Δημοφιλής σε όλη την Πάρο θα γίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου