Γράφει ο Κώστας Ντουντουλάκης
(...Κεντρική σημασία για τους Ρωμαίους είχε η γιορτή του «αήττητου Ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, για τους Έλληνες τα "Μικρά Διονύσια" και για τους Ασσύριους-Χαλδαίους κλπ η γέννηση (σε σπήλαιο...) του θεού του φωτός Μίθρα, Εορταζόταν έτσι το ότι ο ζωοδότης Ήλιος άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό και έτσι να μεγαλώνουν οι ημέρες και αργότερα, στην συνέχεια να έρχεται σιγά σιγά η πλούσια σε συγκομιδές, τροφή, φως, γεμάτη χαρά ζωής Άνοιξη....
Η ηγεσία της χριστιανικής εκκλησίας ενώ ως τον 4ο μ.Χ. αιώνα η γέννηση του Χριστού γιορτάζοταν στις 6 Ιανουαρίου, αποφάσισε μετέπειτα να εορτάζεται η γέννηση στις 25 Δεκεμβρίου, αφού τότε είχαν συνηθίσει οι λαοί της αυτοκρατορίας να έχουν την μεγαλύτερη εορτή τους...)
Σήμερα Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου, στις 12:44 το μεσημέρι, ώρα Ελλάδος, ξεκινά και τυπικά (αστρονομικά) ο φετινός χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η Ελλάδα, καθώς ο Ήλιος θα φθάσει στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Η αποψινή και η αυριανή βραδιά θα είναι και οι μεγαλύτερες του έτους σε διάρκεια. Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει το καλοκαίρι, με τη διάρκεια της μέρας στο αποκορύφωμά της.
Όταν ο Ήλιος φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο του το Σεπτέμβριο, υπάρχει περίπου ίση....
.... μέρα και νύχτα, αλλά στη συνέχεια σταδιακά αυξάνεται η νύχτα σε βάρος της μέρας. Όταν ο Ήλιος περάσει το νοτιότερο σημείο της τροχιάς του, το χειμερινό ηλιοστάσιο, αρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά στον ουρανό, με αποτέλεσμα η ημέρα να κερδίζει ξανά το χαμένο «έδαφος», εωσότου στην εαρινή ισημερία το φως και το σκοτάδι έχουν πάλι σχεδόν ίση διάρκεια.
Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός και σχεδόν όλοι οι αρχαίοι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του διάφορες γιορτές, από τους Σκανδιναβούς και Ιρανούς έως τους Μάγια και τους Ίνκας. Σχεδόν παντού, οι μεγαλύτερες γιορτές γίνονταν κατά την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου, που εθεωρείτο η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, που σηματοδοτούσε και την έναρξη του νέου έτους. Προϊστορικά μνημεία όπως το Στόουνχετζ στη Βρετανία πιστεύεται ότι σχετίζονταν με την καταγραφή των κινήσεων του Ήλιου στον ουρανό.
Κεντρική σημασία για τους Ρωμαίους είχε η γιορτή του «αήττητου Ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, για τους Έλληνες τα "Μικρά Διονύσια" και για τους Ασσύριους-Χαλδαίους κλπ η γέννηση (σε σπήλαιο...) του θεού του φωτός Μίθρα, Εορταζόταν έτσι το ότι ο ζωοδότης Ήλιος άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό και έτσι να μεγαλώνουν οι ημέρες και αργότερα, στην συνέχεια να έρχεται σιγά σιγά η πλούσια σε συγκομιδές, τροφή, φως, γεμάτη χαρά ζωής Άνοιξη....
Η ηγεσία τηςχριστιανικής εκκλησίας ενώ ως τον 4ο μ.Χ. αιώνα η γέννηση του Χριστού γιορτάζοταν στις 6 Ιανουαρίου, αποφάσισε μετέπειτα να εορτάζεται η γέννηση στις 25 Δεκεμβρίου, αφού τότε είχαν συνηθίσει οι λαοί της αυτοκρατορίας να έχουν την μεγαλύτερη εορτή τους...
Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν «πέφτει» πάντα την ίδια ημερομηνία από ημερολογιακής πλευράς, αλλά κυμαίνεται μεταξύ της 20ής και της 23ης Δεκεμβρίου, με πιο πιθανές ημερομηνίες την 21η και την 22α. Την τελευταία φορά που το χειμερινό ηλιοστάσιο έπεσε στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 1903 και δεν θα ξανασυμβεί πριν το 2303. Οι ημερολογιακές αυτές διακυμάνσεις οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο.
Συγκεκριμένα, το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμβαίνει πια στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στην εποχή του Χριστού, αλλά λίγο νωρίτερα, επειδή αντικαταστάθηκε το παλαιότερο Ιουλιανό Ημερολόγιο, που είχε εισάγει ο Ιούλιος Καίσαρ από το 44 π.Χ. και το οποίο είχε θεσπίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια. Το 1582, ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ' εισήγαγε ένα νέο ημερολόγιο, που πήρε το όνομά του (Γρηγοριανό) και το οποίο χάνει μόνο μία ημέρα στα 4.000 χρόνια.
Η ηγεσία της χριστιανικής εκκλησίας ενώ ως τον 4ο μ.Χ. αιώνα η γέννηση του Χριστού γιορτάζοταν στις 6 Ιανουαρίου, αποφάσισε μετέπειτα να εορτάζεται η γέννηση στις 25 Δεκεμβρίου, αφού τότε είχαν συνηθίσει οι λαοί της αυτοκρατορίας να έχουν την μεγαλύτερη εορτή τους...)
Σήμερα Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου, στις 12:44 το μεσημέρι, ώρα Ελλάδος, ξεκινά και τυπικά (αστρονομικά) ο φετινός χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η Ελλάδα, καθώς ο Ήλιος θα φθάσει στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Η αποψινή και η αυριανή βραδιά θα είναι και οι μεγαλύτερες του έτους σε διάρκεια. Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει το καλοκαίρι, με τη διάρκεια της μέρας στο αποκορύφωμά της.
Όταν ο Ήλιος φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο του το Σεπτέμβριο, υπάρχει περίπου ίση....
Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός και σχεδόν όλοι οι αρχαίοι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του διάφορες γιορτές, από τους Σκανδιναβούς και Ιρανούς έως τους Μάγια και τους Ίνκας. Σχεδόν παντού, οι μεγαλύτερες γιορτές γίνονταν κατά την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου, που εθεωρείτο η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, που σηματοδοτούσε και την έναρξη του νέου έτους. Προϊστορικά μνημεία όπως το Στόουνχετζ στη Βρετανία πιστεύεται ότι σχετίζονταν με την καταγραφή των κινήσεων του Ήλιου στον ουρανό.
Κεντρική σημασία για τους Ρωμαίους είχε η γιορτή του «αήττητου Ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, για τους Έλληνες τα "Μικρά Διονύσια" και για τους Ασσύριους-Χαλδαίους κλπ η γέννηση (σε σπήλαιο...) του θεού του φωτός Μίθρα, Εορταζόταν έτσι το ότι ο ζωοδότης Ήλιος άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό και έτσι να μεγαλώνουν οι ημέρες και αργότερα, στην συνέχεια να έρχεται σιγά σιγά η πλούσια σε συγκομιδές, τροφή, φως, γεμάτη χαρά ζωής Άνοιξη....
Η ηγεσία τηςχριστιανικής εκκλησίας ενώ ως τον 4ο μ.Χ. αιώνα η γέννηση του Χριστού γιορτάζοταν στις 6 Ιανουαρίου, αποφάσισε μετέπειτα να εορτάζεται η γέννηση στις 25 Δεκεμβρίου, αφού τότε είχαν συνηθίσει οι λαοί της αυτοκρατορίας να έχουν την μεγαλύτερη εορτή τους...
Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν «πέφτει» πάντα την ίδια ημερομηνία από ημερολογιακής πλευράς, αλλά κυμαίνεται μεταξύ της 20ής και της 23ης Δεκεμβρίου, με πιο πιθανές ημερομηνίες την 21η και την 22α. Την τελευταία φορά που το χειμερινό ηλιοστάσιο έπεσε στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 1903 και δεν θα ξανασυμβεί πριν το 2303. Οι ημερολογιακές αυτές διακυμάνσεις οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο.
Συγκεκριμένα, το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμβαίνει πια στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στην εποχή του Χριστού, αλλά λίγο νωρίτερα, επειδή αντικαταστάθηκε το παλαιότερο Ιουλιανό Ημερολόγιο, που είχε εισάγει ο Ιούλιος Καίσαρ από το 44 π.Χ. και το οποίο είχε θεσπίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια. Το 1582, ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ' εισήγαγε ένα νέο ημερολόγιο, που πήρε το όνομά του (Γρηγοριανό) και το οποίο χάνει μόνο μία ημέρα στα 4.000 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου