Από Strange Attractor
Με αφορμή την επέτειο των «μαύρων ημερών» της Κυπριακής τραγωδίας, θα ήθελα να παραθέσω μια προσωπική μου εμπειρία για τα παλικάρια που πολέμησαν και που με έχει κυριολεκτικά συγκλονίσει. Ενώ λοιπόν τα Ελληνόπουλα μεγαλώνουν (εμού συμπεριλαμβανομένου) νομίζοντας πως η Ελλάδα κατατροπώθηκε και ότι στην ουσία η Κύπρος έπεσε αμαχητί, η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική. Υπήρξαν Έλληνες που πολέμησαν ηρωικά. Άσχετα αν τα κατορθώματά τους δεν έγιναν γνωστά ενώ θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία μας. Φευ.
Είχα λοιπόν την τύχη να γνωρίσω πριν από χρόνια κάποιον αστυνομικό για τον οποίο όταν πληροφορήθηκα πως πολέμησε στην Κύπρο το `74, τον «τρέλανα» στην ανάκριση… Στην αρχή διστακτικά και αργότερα πολύ πιο εύγλωττα ο αστυνομικός αυτός μου διηγήθηκε τις εμπειρίες του οι οποίες αξίζει αν μη τι άλλο όχι απλά να γίνουν βιβλίο αλλά ακόμη και ταινία. Αλλά που; Στην Ελλάδα των μεσημεριανάδικων; Απίθανο μου φαίνεται.
Ο «ήρωας» αυτός λοιπόν, που στην καθημερινότητα της ζωής του φαντάζομαι πως θα δεχόταν την χλεύη αλλά και την ειρωνεία διάφορων «προοδευτικών» και άλλων παράσιτων, έζησε καταστάσεις που εμείς οι υπόλοιποι μόνο σε ταινίες έχουμε δει. Με το τσιγκέλι λοιπόν μπόρεσα και τον έκανα, όσο και αν στεναχωριόταν να θυμάται, να μου διηγηθεί τις αναμνήσεις του.
Όπως μου εξήγησε, τον Ιούλιο του 1974, αν και ήδη αστυνομικός, επιστρατεύτηκε και αυτός καθώς ....
Με αφορμή την επέτειο των «μαύρων ημερών» της Κυπριακής τραγωδίας, θα ήθελα να παραθέσω μια προσωπική μου εμπειρία για τα παλικάρια που πολέμησαν και που με έχει κυριολεκτικά συγκλονίσει. Ενώ λοιπόν τα Ελληνόπουλα μεγαλώνουν (εμού συμπεριλαμβανομένου) νομίζοντας πως η Ελλάδα κατατροπώθηκε και ότι στην ουσία η Κύπρος έπεσε αμαχητί, η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική. Υπήρξαν Έλληνες που πολέμησαν ηρωικά. Άσχετα αν τα κατορθώματά τους δεν έγιναν γνωστά ενώ θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία μας. Φευ.
Είχα λοιπόν την τύχη να γνωρίσω πριν από χρόνια κάποιον αστυνομικό για τον οποίο όταν πληροφορήθηκα πως πολέμησε στην Κύπρο το `74, τον «τρέλανα» στην ανάκριση… Στην αρχή διστακτικά και αργότερα πολύ πιο εύγλωττα ο αστυνομικός αυτός μου διηγήθηκε τις εμπειρίες του οι οποίες αξίζει αν μη τι άλλο όχι απλά να γίνουν βιβλίο αλλά ακόμη και ταινία. Αλλά που; Στην Ελλάδα των μεσημεριανάδικων; Απίθανο μου φαίνεται.
Ο «ήρωας» αυτός λοιπόν, που στην καθημερινότητα της ζωής του φαντάζομαι πως θα δεχόταν την χλεύη αλλά και την ειρωνεία διάφορων «προοδευτικών» και άλλων παράσιτων, έζησε καταστάσεις που εμείς οι υπόλοιποι μόνο σε ταινίες έχουμε δει. Με το τσιγκέλι λοιπόν μπόρεσα και τον έκανα, όσο και αν στεναχωριόταν να θυμάται, να μου διηγηθεί τις αναμνήσεις του.
Όπως μου εξήγησε, τον Ιούλιο του 1974, αν και ήδη αστυνομικός, επιστρατεύτηκε και αυτός καθώς ....