ΒΙΒΛΙΟ ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΤΑΚΗ: *ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ. ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ*

 Γράφει ο Κυριάκος Ροδουσάκης

Μια συγκινητική και νοσταλγική αναδρομή στη πραγματικά κοσμογονική για τον τόπο  μας εποχή  τού μακαριστού Ιεράρχη  Ειρηναίου, αποτελεί το βιβλίο *MHTΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ. ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ  ΕΖΗΣΑΝ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ.* που επιμελήθηκε και συνέταξε με όλη τη εγνωσμένη του αγάπη και αφοσίωση ο κοινωνικός πρωταγωνιστής, εμπνευστής και πολλών άλλων φιλάνθρωπων και θεάρεστων πρωτοβουλιών, αγαπητός φίλος Παντελής Κατάκης. Το βιβλίο μας επιστρέφει και μας αναβαπτίζει στα νάματα και στο φως μιας εποχής και ενός τόπου ευεργετημένου από το αναγεννητικό έργο και το φωτεινό παράδειγμα τής εμβληματικής ηγετικής μορφής Ειρηναίου. Αλλά προσφέρει  ασφαλώς και πολύτιμη πληροφόρηση και προς τούς νεότερους, πού δεν είχαν την τύχη να ζήσουν το δημιουργικό πυρετό της περιόδου, τη θαυμαστή σταδιακή ψυχική ζύμωση, την  ώσμωση και την αμφίδρομη, αμοιβαία εσωτερική πνευματική μέθεξη μεταξύ  τού φωτισμένου, εμπνευσμένου και ρηξικέλευθου Ποιμενάρχου και του Ποιμνίου του. Η υποβλητική δύναμη του έργου και του λόγου του *ποιήσαντος και διδάξαντος* σεπτού Ιεράρχη Ειρηναίου διατρέχει  όλες τίς σελίδες του βιβλίου και όλες τίς διηγήσεις των ανθρώπων πού θυμούνται, νοσταλγούν και ευγνωμονούν. 

Πραγματικά, κάθε προσωπική αναπόληση, κάθε εξιστόρηση και ανάμνηση από τίς πολλές και από τόσους πολλούς, που κατέγραφε ο ακούραστος Παντελής για μια δεκαετία, είναι πλημμυρισμένη από το θαυμασμό, το σεβασμό, την ευχαριστία και ευγνωμοσύνη αλλά και από το φανερό ή και ανομολόγητο δέος, μπροστά στο εύρος και στην εμβέλεια, τής σκέψης και τού έργου Ειρηναίου. Αλλά και από δέος μπροστά στις αντοχές και τη δύναμη μιας ασκητικής  μορφής όπως εκείνης του σεβαστού Γέροντα, που είχε να διαχειριστεί ταυτόχρονα τόσα πολλά με τόσα λίγα μέσα. Από την έγνοια του π.χ. για τους αδύνατους και ευάλωτους τής Επισκοπής του, όπως οι μαθητές και μαθήτριες πού φιλοξένησε και προστάτεψε στα οικοτροφεία πού οικοδόμησε. Μέχρι τούς απόμαχους πού  φρόντισε στο Αννουσάκειο Ίδρυμα. Ή τους οραματισμούς του π.χ. για το διάλογο της Ορθοδοξίας και τού ελληνικού πνεύματος με άλλες ομολογίες και εθνότητες μέσα σε μια οικουμενική στέγη, όπως η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, την οποία έπρεπε να οικοδομήσει επίσης. Ή τη πρωτοβουλία του για τη δημιουργία τής δικής μας ναυτιλιακής Εταιρίας για την ασφαλή θαλάσσια μετακίνησή μας. Αλλά και εκτός Κρήτης, είναι μεγάλο το κεφάλαιο με τις μνήμες από τη προσφορά του προς τον Ελληνισμό Γερμανίας.

 Και παράλληλα με τα μεγάλα και τα συλλογικά, σύμφωνα με τις εξομολογήσεις τού βιβλίου, ο φιλάνθρωπος δεσπότης συμμερίστηκε και στήριξε πατρικά και κάθε ατομική περίπτωση. Όπως εκείνη τού οικογενειάρχη σε απόγνωση και σέ απόλυτη οικονομική ανάγκη. Ή του φοιτητή με τις ανάγκες του κατά τη σπουδή του στη πρωτεύουσα ή και στο εξωτερικό. Ή της νεαρής έφηβης σε σύγχυση λόγω ηλικίας, που ζητούσε πυξίδα και κατεύθυνση για τη ζωή  της. Ή των γονέων πού έχασαν το παιδί τους σε ατύχημα και έβλεπαν ξαφνικά το μητροπολίτη τους να έρχεται αθόρυβα στο σπίτι τους στο χωριό, για να τους συμπαρασταθεί και να απαλύνει το πένθος τους. Ή και της δασκάλας που ζητούσε παρέμβαση για μια μετάθεση από το Υπουργείο.

Παρά τίς προτεραιότητες του πολύπλευρου έργου του, ο στοργικός Γέροντας, υιοθετούσε την ανάγκη του άλλου, ως δική του προσωπική ανάγκη και προσωπικό του πρόβλημα πού έπρεπε εξάπαντος να επιλύσει.
 Όπως έγραψε και στο μήνυμά του που περιλαμβάνεται στο βιβλίο και ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμος: *Ο μακαριστός Ειρηναίος, μπορούσε να είναι άνθρωπος προσφοράς, χωρίς να αποζητά την αναγνώριση. Έβλεπε στο πρόσωπο τού ελαχίστου αδελφού, τον ίδιο το Χριστό. Τον θυμάμαι πάντα με ευγνωμοσύνη για το ήθος πού μας δίδαξε.* 
Και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.κ. Αμφιλόχιος, που τιμά και διευρύνει με τη δική του  ποιμαντορία το έργο του αοίδιμου προκατόχου του, γράφοντας και τη προσωπική  αρχιερατική ιστορία της Σεβασμιότητάς του στις δέλτους της παλαίφατης Μητροπόλεως, που ίδρυσε ο Αρχιεπίσκοπος και Απόστολος Τίτος πριν από είκοσι  αιώνες, μαζί με τις άλλες 21 πρώτες Επισκοπές της Κρήτης, ύστερα από την αδελφική εντολή του Απόστολου Παύλου, (πρός Τίτον α,5) αναφέρεται στο πρόλογο στα βιώματα επίσης που αποτυπώνονται στο βιβλίο. Τα περιγράφει ως *βιώματα και εμπειρίες που ξεκλείδωσαν καρδιές, σημάδεψαν την ιστορία και τα πρόσωπα, αφύπνισαν συνειδήσεις, νίκησαν το χώρο και το χρόνο. Βιώματα και μαρτυρίες που φανερώνουν και αποκαλύπτουν το μεγαλείο της Αρχιερατικής καρδίας του πιστού και φρόνιμου οικονόμου του Ευαγγελίου τού Χριστού, του μακαριστού Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου κυρού Ειρηναίου.*
Και από πλευράς μας δεν έχουμε παρά να ευχαριστήσουμε τον αγαπητό  συγγραφέα Παντελή Κατάκη γιατί με το βιβλίο του ανακάλεσε και τα δικά μας προσωπικά βιώματα, μνήμες και καταλυτικές εμπειρίες από την εποχή και το σεπτό Πρόσωπο τού μακαριστού Μητροπολίτη κυρού Ειρηναίου, που σημάδεψε συλλογικά και σφράγισε ατομικά, ψυχές, συνειδήσεις και χαρακτήρες όλων. Όπως ακριβώς σφράγισε και εκείνους που περιλαμβάνονται στο ανά χείρας βιβλίο-μαρτυρία μιας εποχής και βιβλίο- μαρτυρία ενός αδιάρρηκτου πάντα, αιώνιου ισχυρού ψυχικού και πνευματικού δεσμού μεταξύ Πνευματικού Οδηγού - Πατέρα Μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη και των πνευματικών τέκνων των Επαρχιών του.