Μόνο κάποιος που δεν αγαπά την πόλη του μπορεί να φέρει αντίρρηση στην ανακατασκευή της παλιά προβλήτας, της ιστορικής προβλήτας του Τελωνείου, που με πολύ αγώνα ο τότε Εμπορικός σύλλογος της πόλης (είχε βέβαια και τίμημα αυτή η προσπάθεια αλλά δεν είναι το θέμα μας) τοπικοί φορείς και δήμος Καστελίου Κισάμου, έφτιαξαν προπολεμικά για να έχουν έστω μια υποτυπώδης εγκατάσταση για την εξαγωγή των προϊόντων τους.
Η ιστορία λέει οτι ως και τότε αλλά και μετά την καταστροφή της, οι μαούνες έκαναν την μεταφορά των προϊόντων (απο την ακρογιαλιά φώτο πάνω) κυρίως κρασιά σε μεγάλα βαρέλια, οικοδομικών υλικών, πετρέλαιο κλπ απο και προς την κυρίως Ελλάδα.
Σίγουρα το έργο με τα σημερινά δεδομένα μπορεί να γίνει ευκολότερα απ οτι έγινε (φώτο πάνω λίγο πριν τελειώσει το έργο τότε) ... κι αν αναλογιστούμε οτι δεν θα το ανατίναζαν οι Γερμανοί... ίσως και οι Βρετανοί, να στεκόταν ακόμα εκεί και να μην χρειαζόταν να κάνουμε καμιά προσπάθεια.
Φυσικά κάποτε πρέπει να ιεραρχήσουμε τις απαιτήσεις μας, μιας και για τις ανάγκες μας έχουμε άλλους να μας φροντίζουν... βέβαια η πόλη χρειάζεται εκτός απο τα σημεία αναφοράς της και έργα που να ανταποδίδουν... και ένα τέτοιο είναι η μαρίνα. Δεν έχει σημασία που και πως θα φτιαχτεί... αλλά είναι ένα έργο που θα μείνει που θα το έχουν οι επόμενες γενιές και δεν θα είναι ένα έργο της στιγμής που ενδεχομένως να χαθεί πριν τα εγκαίνια του ... όπως είναι ένα υδατοδρόμιο για υδροπλάνα.
Ας τελειώσουμε αυτά που έχουμε λιμάνι Καβονησίου, χωροθετημένη μαρίνα, προβλήτα Τελωνείου και μετά θα φέρουμε τα αεροπλάνα και τον vip τουρισμό στα μέρη μας.
Η Καλαμάτα αναρωτιέται και κάμποσοι ντόπιοι ίσως, τι απόγινε η πύλη εισόδου - εξόδου της Κρήτης απο δυτικά...που είναι η σύνδεση Καλαμάτα-Κισάμου που τόσος αγώνα είχε γίνει για να...γίνει;
Τέλος πάντων... πάλι μια απο τα ίδια.
Η ιστορία λέει οτι ως και τότε αλλά και μετά την καταστροφή της, οι μαούνες έκαναν την μεταφορά των προϊόντων (απο την ακρογιαλιά φώτο πάνω) κυρίως κρασιά σε μεγάλα βαρέλια, οικοδομικών υλικών, πετρέλαιο κλπ απο και προς την κυρίως Ελλάδα.
Σίγουρα το έργο με τα σημερινά δεδομένα μπορεί να γίνει ευκολότερα απ οτι έγινε (φώτο πάνω λίγο πριν τελειώσει το έργο τότε) ... κι αν αναλογιστούμε οτι δεν θα το ανατίναζαν οι Γερμανοί... ίσως και οι Βρετανοί, να στεκόταν ακόμα εκεί και να μην χρειαζόταν να κάνουμε καμιά προσπάθεια.
Φυσικά κάποτε πρέπει να ιεραρχήσουμε τις απαιτήσεις μας, μιας και για τις ανάγκες μας έχουμε άλλους να μας φροντίζουν... βέβαια η πόλη χρειάζεται εκτός απο τα σημεία αναφοράς της και έργα που να ανταποδίδουν... και ένα τέτοιο είναι η μαρίνα. Δεν έχει σημασία που και πως θα φτιαχτεί... αλλά είναι ένα έργο που θα μείνει που θα το έχουν οι επόμενες γενιές και δεν θα είναι ένα έργο της στιγμής που ενδεχομένως να χαθεί πριν τα εγκαίνια του ... όπως είναι ένα υδατοδρόμιο για υδροπλάνα.
Ας τελειώσουμε αυτά που έχουμε λιμάνι Καβονησίου, χωροθετημένη μαρίνα, προβλήτα Τελωνείου και μετά θα φέρουμε τα αεροπλάνα και τον vip τουρισμό στα μέρη μας.
Η Καλαμάτα αναρωτιέται και κάμποσοι ντόπιοι ίσως, τι απόγινε η πύλη εισόδου - εξόδου της Κρήτης απο δυτικά...που είναι η σύνδεση Καλαμάτα-Κισάμου που τόσος αγώνα είχε γίνει για να...γίνει;
Τέλος πάντων... πάλι μια απο τα ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου