Συνεχίζω να σας παρουσιάζω αποσπάσματα απο το πολύ σπάνιο βιβλίο* του W. Stillman "Ημέρες στην Κρήτη του 1865" με ένα μικρό αλλά πολύ ενδιαφέρον οδοιπορικό στο Ακρωτήρι και στην Μονή της Αγίας Τριάδας**των Τζαγκαρόλων. (υπέροχη φώτο)
Γράφει λοιπόν ο πρόξενος.....
..Ο Ηγούμενος ήταν Σφακιανός*** (1865 Σεπτέμβριος) ένας πολύ ξύπνιος, ορθολογιστής και δραστήριος άνθρωπος. Αν και δεν έδειχνε να έχει καμιά εξοικείωση με βιβλία ή με θέματα δογματικά φαινόταν οτι ήταν ο καλύτερος ..ψαράς απο τους περισσότερους συν-αδελφούς του, οποιαδήποτε δόγματος, σ΄εκείνα τα νερά που ψαρεύονται άνθρωποι.
Είχε στο ειδικό του τρόπο, μια έμφυτη συναίσθηση υπεροχής με την οποία καταφέρνει πάντα να επιβάλλεται απέναντι στην αναποφασιστικότητα και την έλλειψη αυτοπεποίθησης που χαρακτηρίζει την μάζα των ανθρώπων.
... Στην εξωτερική πύλη της μονής κάθονταν δυο τρεις ηλικιωμένοι καλόγεροι, που έμοιαζαν ζωγραφιστοί κι αγαλματένιοι συγχρόνως. Με τις γκρίζες γενειάδες τους τα βαθουλωμένα και κουρασμένα μάτια τους- σε αρμονία με τη δική τους όλη εμφάνιση-έμοιαζαν με μαγεμένους φύλακες στις πόρτες ενός στοιχειωμένου παλατιού.
..... δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ για να μας έρθει ένα έξοχο δείπνο: σούπα με ένα ολάκερο βραστό κοτόπουλο, αρνάκι με αγκινάρες και φρέσκα φασόλια, φρέσκο μέλι ένα πιάτο ρυζόγαλο με κανέλα. Μετά για επιδόρπιο σύκα και σταφύλια. Το κρασί της Μονής είχε μια πικράδα γιατί όπως έμαθα βουτούσαν σε αυτό κάποια βότανα. Ήταν κάπως καλύτερο απο την ρετσίνι που έβαζαν σε κάποια κρασιά, αλλά πάλι δεν ήταν πολύ επιθυμητή αυτή η προσθήκη. Κάποιος καλόγερος κατάλαβε οτι δεν μου άρεσε και μου έφερε ένα μπουκάλι δική του παραγωγής απο εκεί κοντά. Ήταν ένα απο τα καλύτερα κρασιά που έχω δοκιμάσει στην
Ανατολή και για τα δικά μου γούστα ακόμα καλύτερο και απο αυτό της Κύπρου. Με καφέ και τσιγάρα ξαπλώσαμε μετά στους καναπέδες, μπροστά απο τα παράθυρα, μέσα απο τα οποία ο ανατολικός άνεμος έφερνε μυρωδιές απο λουλούδια και βότανα. κανένας άλλος ήχο δεν διατάρασσε την ατμόσφαιρα, πέρα απο το βουητό των μελισσών που με ακούραστη βιασύνη πετούσαν μπροστά μας και το τιτίβισμα λίγων πουλιών ανάμεσα στις ελιές.
..Όταν ο ήλιος έγινε λιγότερο φλογερός ετοιμαστήκαμε για τον γυρισμό. ολόκληρο το προσωπικό της Μονής ήρθε να μας βοηθήσει...
.. Ο Ηγούμενος όταν μας αποχαιρετούσε μας παρακάλεσε θερμά να ξαναπάμε για να μείνουμε περισσότερο, τουλάχιστον ένα μήνα, φιλοφρόνηση που αποδεχτήκαμε.
*Τυπώθηκε σε 20 αντίγραφα η μετάφραση του βιβλίου του W. Stillman "Ημέρες στην Κρήτη του 1865" που έκανε η κ. Εκεκάκη Λίζα και έχω το 11ο αριθμημένο και με υπογραφή.
** Για την Ιστορία της μονής της Αγίας Τριάδας, όπως τα γράφει στο βιβλίο του ο Stillman θα γράψω προσεχώς.
*** Ηγούμενος στην μονή με την βοήθεια του αγαπητού φίλου Ανδρέα Χατζηπολάκη, ήταν ο Γρηγόριος Παπαδοπετράκης συγγραφέας και της ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΣΦΑΚΙΩΝ.
**** Το καμπαναριό βάση την ιστορία της μονής κτίστηκε τον 1864 ένα χρόνο πριν πάει ο Stillman
Γράφει λοιπόν ο πρόξενος.....
Είχε στο ειδικό του τρόπο, μια έμφυτη συναίσθηση υπεροχής με την οποία καταφέρνει πάντα να επιβάλλεται απέναντι στην αναποφασιστικότητα και την έλλειψη αυτοπεποίθησης που χαρακτηρίζει την μάζα των ανθρώπων.
... Στην εξωτερική πύλη της μονής κάθονταν δυο τρεις ηλικιωμένοι καλόγεροι, που έμοιαζαν ζωγραφιστοί κι αγαλματένιοι συγχρόνως. Με τις γκρίζες γενειάδες τους τα βαθουλωμένα και κουρασμένα μάτια τους- σε αρμονία με τη δική τους όλη εμφάνιση-έμοιαζαν με μαγεμένους φύλακες στις πόρτες ενός στοιχειωμένου παλατιού.
..... δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ για να μας έρθει ένα έξοχο δείπνο: σούπα με ένα ολάκερο βραστό κοτόπουλο, αρνάκι με αγκινάρες και φρέσκα φασόλια, φρέσκο μέλι ένα πιάτο ρυζόγαλο με κανέλα. Μετά για επιδόρπιο σύκα και σταφύλια. Το κρασί της Μονής είχε μια πικράδα γιατί όπως έμαθα βουτούσαν σε αυτό κάποια βότανα. Ήταν κάπως καλύτερο απο την ρετσίνι που έβαζαν σε κάποια κρασιά, αλλά πάλι δεν ήταν πολύ επιθυμητή αυτή η προσθήκη. Κάποιος καλόγερος κατάλαβε οτι δεν μου άρεσε και μου έφερε ένα μπουκάλι δική του παραγωγής απο εκεί κοντά. Ήταν ένα απο τα καλύτερα κρασιά που έχω δοκιμάσει στην
 |
| κατά την αποχώρηση η αναμνηστική φώτο με τους καλόγερους δίπλα στο καμπαναριό**** |
..Όταν ο ήλιος έγινε λιγότερο φλογερός ετοιμαστήκαμε για τον γυρισμό. ολόκληρο το προσωπικό της Μονής ήρθε να μας βοηθήσει...
.. Ο Ηγούμενος όταν μας αποχαιρετούσε μας παρακάλεσε θερμά να ξαναπάμε για να μείνουμε περισσότερο, τουλάχιστον ένα μήνα, φιλοφρόνηση που αποδεχτήκαμε.
*Τυπώθηκε σε 20 αντίγραφα η μετάφραση του βιβλίου του W. Stillman "Ημέρες στην Κρήτη του 1865" που έκανε η κ. Εκεκάκη Λίζα και έχω το 11ο αριθμημένο και με υπογραφή.
** Για την Ιστορία της μονής της Αγίας Τριάδας, όπως τα γράφει στο βιβλίο του ο Stillman θα γράψω προσεχώς.
*** Ηγούμενος στην μονή με την βοήθεια του αγαπητού φίλου Ανδρέα Χατζηπολάκη, ήταν ο Γρηγόριος Παπαδοπετράκης συγγραφέας και της ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΣΦΑΚΙΩΝ.
**** Το καμπαναριό βάση την ιστορία της μονής κτίστηκε τον 1864 ένα χρόνο πριν πάει ο Stillman
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου