Ο Νικολής ο Γιαννενάκης ή Γιαννενής.Γεννημένος στα Μεσόγεια Κισάμου, στον Τράχηλα, συνέχισε την μακραίωνη κισαμίτικη χορευτική παράδοση με γνήσια και απέριττη έκφραση. Ταλίμια και φιγούρες που δεν "ξέκοβαν" από τον αυστηρό ιεροτελεστικό τρόπο του κισαμίτικου συρτού. Μαζί με τον άλλον, τον μεγάλο και αείμνηστο χορευτή, τον Γιάννη Αλεξανδράκη, αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για τους νεωτέρους και επίδοξους χορευτές της περιοχής. Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Νικολής και ο Γιάννης, χόρευαν μαζί, μαγεύοντας στην κυριολεξία τον κόσμο που τους καμάρωνε. Στητό κορμί και ευλύγιστος, ο Νικολής Γιαννενής ήταν μοναδικός! Ποτέ δεν έκανε το "περίσσιο", το "φάλτσο", το "άχρονο" στον χορό του. Όλα ήταν άψογα συνδυασμένα, συν τον καταπληκτικό του αυτοσχεδιασμό. Ο ίδιος γνώριζε και καταλάβαινε την καταβολή του κάθε χορευτή που έβλεπε "αυτός είναι Εννιαχωριανός, αυτός χορεύει με σελινιώτικο τρόπο, αυτός είναι από τα Κεραμιά" κλπ. Από πολλούς ειδήμονες του χορού, θεωρείται από τους κορυφαίους χορευτές, αν και ερασιτέχνης στην κυριολεξία! Ο ίδιος απεχθανόταν τα "συντονισμένα" χορευτικά συγκροτήματα που έβλεπε στην τηλεόραση, μάλιστα έλεγε "να τα στρατιωτάκια....". Πολλές φορές, κατά δήλωση του Μιχάλη Κουνέλη, ο Νικολής τα έβαζε με τους δασκάλους χορού..."που τα βρήκανε τα διπλώματα και γίνανε δάσκαλοι;".
Δυστυχώς, έφυγε νέος από την ζωή, έπειτα από ένα ατύχημα και ο κρητικός χορός, η γνήσια χορευτική παράδοση, έχασαν έναν από τους γνησιότερους εκφραστές.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου