Αν και στο e-mail μου καθημερινά φτάνουν πολλές επιστολές όσο και φωτογραφίες για την Κίσαμο , αυτή η επιστολή με συγκίνησε μιας και τον άνθρωπο δεν τον ξέρω, ούτε τον έχω συναντήσει ποτέ. Φυσικά την δημοσιεύω μιας και είναι και επετειακή 30.001 αναρτήσεις συμπληρώθηκαν στα 10 χρόνια που υπάρχει το blog!
Το να μπορεί να αναστοράται κανείς είναι θείο δώρο. Γιατί, με τα μάτια της ψυχής και τα συναισθήματα αλλοτινών χρόνων μπορούμε να ξαναζήσομε…
Το ιστολόγιο σας με το διαδικτυακό (αφηγηματικό και φωτογραφικό) παράθυρο που έχει ανοίξει για την Κίσαμο και το Καστέλι ειδικότερα, προσφέρει ένα ιδιαίτερα σημαντικό ιστορικό αρχειακό κεφάλαιο στους μεταγενέστερους. Σας αξίζουν συγχαρητήρια
Εγώ προσωπικά (όπου το σπίτι που μεγάλωσα ήταν 150 περίπου μέτρα ανατολικότερα από το βράχο της Πλάκας δίπλα από τη θάλασσα), σας ευχαριστώ τα μέγιστα.
Πολύ συχνά με κάνετε να ξαναθυμηθώ (ανάκατα χρονικά) πέραν από τα αγαπητά μου πρόσωπα και:
Τον Τσέγκα με ένα καπότο στην πλάτη να βαδίζει με αργό αλλά σταθερό βήμα προς την πλατεία. Κάποιες από τις φωτογραφίες του, τον αδικούν.
Την αποκάλυψη των εντυπωσιακών ρωμαϊκών ψηφιδωτών κατά τη διάνοιξη της νέας εθνικής οδού στη διασταύρωση με Λουσακιές απέναντι διαγωνίως από το σπίτι του Τσιχλάκη.
Τις φοβερές πλημμύρες με το ξεχείλισμα του Πυργιανού ποταμού. Τα νερά του πέρασαν πάνω από τη γέφυρα, πήραν το σπίτι του Βολικού και η προς τη θάλασσα εκβολή του απλώθηκε μέχρι το οινοποιείο με ενιαία επιφάνεια για δυο μέρες.
Τις νυκτερινές δολοφονίες (ξεκαθαρίσματα του εμφυλίου) μέσα στο Καστέλι.
Την αυτοκτονία/πνιγμό στην πλάκα. (σώπα κόσμε άδικε, κόσμε συλλογίσου πως έχεις θυγατέρα, γυναίκα αδελφή …)
Τη μανιασμένη θάλασσα που αφού έσπασε τη βόρεια πόρτα του σπιτιού του Φραδέλου, -δυτικά από το τελωνείο- έβγαινε από τα νότια ανοίγματα του.
Τον ερχομό του Πατριάρχη, για πρώτη φορά στην Κρήτη. «Ήλθεν λαός αρίθμητος και εγέμισεν ο φόρος» Κατά τη λειτουργία και τη δοξολογία στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος εντυπωσίασε η βυζαντινή απόδοση των ψαλμών από τον Αννουσάκη. Κατά την αποχώρηση από την αυλή της εκκλησίας, στο στενό με το καλντερίμι, μεγάλο πλήθος στριμωχνόταν για να ευλογηθεί. Εγώ, προτίμησα να επιδιώξω να βγάλω φωτογραφία με μια πλαστική φωτογραφική μηχανή κουτί, που πριν μερικούς μήνες μου είχε δωρίσει ο πατέρας μου.
Πέραν κάθε προσδοκίας προέκυψαν οι δύο φωτογραφίες που σας αποστέλλω σε ψηφιακή μορφή για δική σας τυχούσα χρήση. (Τα αρνητικά φυλάσσονται).
Τον δεσπότη τον θυμάμαι ακόμη με ένα μικρό πετροκόφινο στην πλάτη, να δίνει το παράδειγμα στους εθελοντές που ανεβοκατέβαζαν υλικά στη σκαλωσιά για να προχωρήσει η κατασκευή των κτηρίων δίπλα από το επισκοπείο.
Ακόμη, τον Ανυφαντή να του δίνει οδηγίες πώς να σταθεί ως προς τον ήλιο για να βγει η γνωστή φωτογραφία στο Καβονήσι σε αναμονή της αναχώρησης για την Γραμβούσα.
Με τις ευχαριστίες μου και πάλι
Ποταμιτάκης Μιχάλης
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, η προσπάθεια για να "αποθηκευτούν" σε αυτές τις σελίδες όσο το δυνατόν περισσότερα ιστορικά στοιχεία αλλά και φωτογραφίες συνεχίζεται ....
Το να μπορεί να αναστοράται κανείς είναι θείο δώρο. Γιατί, με τα μάτια της ψυχής και τα συναισθήματα αλλοτινών χρόνων μπορούμε να ξαναζήσομε…
Το ιστολόγιο σας με το διαδικτυακό (αφηγηματικό και φωτογραφικό) παράθυρο που έχει ανοίξει για την Κίσαμο και το Καστέλι ειδικότερα, προσφέρει ένα ιδιαίτερα σημαντικό ιστορικό αρχειακό κεφάλαιο στους μεταγενέστερους. Σας αξίζουν συγχαρητήρια
Εγώ προσωπικά (όπου το σπίτι που μεγάλωσα ήταν 150 περίπου μέτρα ανατολικότερα από το βράχο της Πλάκας δίπλα από τη θάλασσα), σας ευχαριστώ τα μέγιστα.
Πολύ συχνά με κάνετε να ξαναθυμηθώ (ανάκατα χρονικά) πέραν από τα αγαπητά μου πρόσωπα και:
Τον Τσέγκα με ένα καπότο στην πλάτη να βαδίζει με αργό αλλά σταθερό βήμα προς την πλατεία. Κάποιες από τις φωτογραφίες του, τον αδικούν.
Την αποκάλυψη των εντυπωσιακών ρωμαϊκών ψηφιδωτών κατά τη διάνοιξη της νέας εθνικής οδού στη διασταύρωση με Λουσακιές απέναντι διαγωνίως από το σπίτι του Τσιχλάκη.
Τις φοβερές πλημμύρες με το ξεχείλισμα του Πυργιανού ποταμού. Τα νερά του πέρασαν πάνω από τη γέφυρα, πήραν το σπίτι του Βολικού και η προς τη θάλασσα εκβολή του απλώθηκε μέχρι το οινοποιείο με ενιαία επιφάνεια για δυο μέρες.
Τις νυκτερινές δολοφονίες (ξεκαθαρίσματα του εμφυλίου) μέσα στο Καστέλι.
Την αυτοκτονία/πνιγμό στην πλάκα. (σώπα κόσμε άδικε, κόσμε συλλογίσου πως έχεις θυγατέρα, γυναίκα αδελφή …)
Τη μανιασμένη θάλασσα που αφού έσπασε τη βόρεια πόρτα του σπιτιού του Φραδέλου, -δυτικά από το τελωνείο- έβγαινε από τα νότια ανοίγματα του.
Πέραν κάθε προσδοκίας προέκυψαν οι δύο φωτογραφίες που σας αποστέλλω σε ψηφιακή μορφή για δική σας τυχούσα χρήση. (Τα αρνητικά φυλάσσονται).
Με τις ευχαριστίες μου και πάλι
Ποταμιτάκης Μιχάλης
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, η προσπάθεια για να "αποθηκευτούν" σε αυτές τις σελίδες όσο το δυνατόν περισσότερα ιστορικά στοιχεία αλλά και φωτογραφίες συνεχίζεται ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου