πότε θα φλεβαρίσει,
να πάρω το ντουφέκι μου,
την έμορφη πατρόνα
να κατεβώ να κατεβώ στον Ομαλό
στη στράτα του Μουσούρου.
Θέλει δύναμη να τραγουδήσεις σε μια άλλη γλώσσα ένα δύσκολο τραγούδι και ειδικά ένα ριζίτικο...οι Σλοβάκοι την είχαν...
Μας συγκίνησαν.
Είναι από τα γεγονότα που θα μπορούσαμε να πάμε το πολιτιστικό καλοκαίρι μας πολύ μπροστά και να γίνουμε μια από τις λίγες πόλεις που θα έχουν ετήσιο παγκόσμιο φεστιβάλ παραδοσιακών χωρών. Κάθε χρόνο που ο Γιάννης και Χάρης Κουμής φέρνουν και από ένα συγκρότημα, στην μικρή πλατεία μας γίνεται το αδιαχώρητο και για τα δικά μας παιδιά αλλά και για το άγνωστο παραδοσιακό που αρέσει...
Φυσικά μας λείπει ο χώρος και δεν μιλάω για γήπεδα και αυλές σχολείων, αλλά για ένα καλό μικρό θεατράκι κάπου στα πέριξ.... Τα νταμάρια μας "χάσκουν" και είναι σήμερα εστίες μόλυνσης, θα ήταν μια καλή ιδέα να τα αξιοποιήσουμε ειδικά αυτά του Βουνού που εκτός από ακουστική, έχουν και υπέροχη θέα προς την πόλη, προς τον κόλπο....
Μια ιδέα ρίχνω που σίγουρα είναι υλοποίηση... το θεατράκι των Νοπηγείων είναι υπέροχο, αλλά δεν είναι κοντά μας, δεν είναι δίπλα μας, δεν είναι καν στο...δήμο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου