ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΦΤΗΝΗ

Στην Κρήτη της λεβεντιάς που ακόμα υπάρχει, και θα υπάρχει, γιατί είναι στο πιο βαθύ μας κύτταρο γραμμένη, στην Κρήτη που ακόμα κρατάει ευλαβικά συνήθειες χρόνων, ήθη και έθιμα πανέμορφα, στην Κρήτη του Ξένιου Δια και της φιλοξενίας, που κερνούν και μοιράζονται, που φιλεύουν και προσφέρουν απλόχερα, όχι γιατί το επιβάλλει η όποια παράδοση, μα γιατί το θέλουν οι ψυχές μας. Στην Κρήτη που γνωρίζει κι αναγνωρίζει την τιμή και το χρέος, που θυμάται και τιμά ζώντες και νεκρούς, που ανοίγει το σπίτι και την αγκαλιά σε δικούς και ξένους, ή ζωή δεν ήταν ποτέ φτηνή. Η ζωή στην Κρήτη, είναι δώρο πολύτιμο: παντρεύονται και γεννούν και βαφτίζουν, κι εξυμνούν αυτή τη θεία ευλογία με ριζίτικα τραγούδια, με σεμνούς στραταριστούς χορούς και με χαρούμενους σκοπούς. Στην Κρήτη ο ντρέτος σέβεται, βάστα γερά ακόμα, δείχνει στον απόγονο του... Στη Κρήτη βασιλεύει η αγριάδα και το χαμόγελο: συνδυασμός σπάνιος ίσως, μα γνώριμος σε εκείνους που ξέρουν λίγα παραπάνω από το τρίπτυχο "ρακή-λύρα-πανηγύρι ".
Στον τόπο μου, ακόμα υπάρχουν άγριοι κτηνοτρόφοι με μαύρα πουκάμισα που σου δίνουν το χέρι και σε κοιτούν στα μάτια. Στον τόπο μου, ακόμα υπάρχουν άντρες που σου λένε "καλωσόρισες " κι ανοίγουν την πόρτα του σπιτιού τους χωρίς να ξέρουν ούτε καν το όνομά σου. Στην Κρήτη λοιπόν, ξέρω βαθιά μέσα μου, πως τα κοπέλια ακολουθούν βαριές πατιες, που τους άνοιξαν δρόμο στη ζωή τους. Που τα σπούδασαν, που τα προστάτευσαν, που τα μάλωσαν μα τα αγκάλιασαν κιόλας, κι ας μην ήταν τα χέρια του πατέρα τους καθαρά...
Στην Κρήτη, δυστυχώς, υπάρχουν δύο ειδών ράτσες: οι καλοί κι οι κακοί. Ενδιάμεσο δεν έχει. Αν είναι καλός ο κρητικός, είναι καλό και το πέρασμά του από αυτή τη ζήση. Αφήνει όνομα, την μεγαλύτερη κληρονομιά για τους απογόνους του. Αν είναι κακός , αφήνει στίγμα, λεκέ. Μαύρο σαν σκοτωμένο αίμα. Υπάρχουν κι αυτοί, κι εδώ όπως παντού. Βίαιοι, σκληροί, με έλλειψη συναισθημάτων, απαίδευτοι, με μηδαμινές ενδείξεις σεβασμού και αξιοπρέπειας. Σε όλους τους τομείς. Στην γυναίκα, στην κοινωνία, στους συνανθρώπους τους. Στο ίδιο τσουβάλι δεν μπορείς να βάλεις διαφορετικούς καρπούς. Δεν είναι τα δάχτυλα του χεριού μας ίσα μεταξύ τους. Δεν μπορείς να αμαυρώσεις έναν τόπο ολόκληρο για κάποιους που σκότωσαν και βίασαν... Ο τόπος αυτός τους γέννησε, ο ίδιος τόπος θα τους "θάψει " αργά ή γρήγορα. Αυτές οι πράξεις είναι καταδικαστέες πρώτα από όλα από την ίδια την κοινωνία κι έπειτα από την πολιτεία και τους νομικούς/δικαστικούς φορείς. Αυτές οι πράξεις μας θυμίζουν ότι σε αυτή τη γη, ο νεκρός, από όπου και αν είναι, πρέπει να ταφεί "για να ησυχάσει η ψυχή του" όπως λένε οι παλιοί. Σε αυτή τη γη, που δεν λησμονεί, που στέκεται αγέρωχη ακόμη, που γεννά, που αγαπά, που τιμά και προσεύχεται... Σε αυτή τη γη, που η Σούζαν άφησε την τελευταία της πνοή, κάπου, κάπως ένας Θεός από ψηλά, μας κοιτάζει ακόμα... Σούζαν συγνώμη εκ μέρους όλων μας. Δεν είναι φτηνή η ζωή στην Κρήτη. Κάποιοι Κρητικοί αποδείχτηκαν τόσοι φτηνοί και λίγοι. Κάποιοι Κρητικοί...
Στέλλα Ξ. Καρτάκη