Μέσα στο καλοκαίρι, βρεθήκαμε καλεσμένοι σε μια φιλική συντροφιά. Μια απο τις ομορφιές των διακοπών του καλοκαιριού είναι και οι συναντήσεις παλιών φίλων και καινούριων γνώριμων. Γίνονται όμορφες κουβέντες και αναφορές σε πράγματα παλιά και καινούρια, που συγκινούν και διδάσκουν.
Μια κουβέντα που έγινε στην συντροφιά μας εκείνο το βράδυ θεωρώ ότι αξίζει και γι αυτό τη μεταφέρω.
Ο κύριος που μας είχαν μόλις συστήσει περίπου της ίδιας γενιάς με μας, επιστήμων μηχανικός, είναι πολλά χρόνια εγκατεστημένος και δημιουργημένος στην Νέα Υόρκη. Εκείνες τις μέρες βρισκόταν για διακοπές στην πατρίδα του, στην Κρήτη, στο χωριό του.
-Έρχεστε συχνά στην Ελλάδα ρωτήσαμε κάποια στιγμή, ανάμεσα στις πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις, που κάναμε για τα δικά μας και τα ξένα για τα παλιά και τα καινούρια.
-Ναι απαραιτήτως τρεις φορές το χρόνο. Τρεις φορές για να μυρίσω τρία αρώματα που δεν μπορώ να μυρίσω αλλού παρά μόνο εδώ.
Τη μυρωδιά του φρέσκου λαδιού στο λιοτρίβι
Το άρωμα των πορτακαλανθών την άνοιξη
Το άρωμα που μυρίζει το χώμα με την πρώτη βροχή, τα πρωτοβρόχια..
Τι άλλο να σου έρθει στο νου εκείνη τη στιγμή, εκτός απο το «άξιον εστί» του Οδυσσέα Ελύτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου