Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
«Κύριε Αννουσάκη ο πληθυσμός μας γηράσκει και οι νέοι φεύγουν σε αναζήτηση εργασίας. Πολλοί γέροντες μένουν εγκαταλειμμένοι στα χωριά μας. Ας αξιοποιήσουμε τη δωρεά σας σε μια στέγη γι' αυτούς τους μοναχούς γέροντες και που δεν έχουν παιδιά ».
Με αυτά τα λόγια και με τις θερμές ευχαριστίες του ο μακαριστός επίσκοπος Ειρηναίος αποδέχτηκε την προσφορά του εξ Αμερικής δωρητού Αννουσάκη το έτος 1967.
Ο Δωρητής υπακούει και εμπιστεύεται το σεβαστό χρηματικό ποσόν στα χέρια του Επισκόπου. Από αυτό ένα μέρος διατίθεται για αγορά κάποιων αμπελιών, οικοπέδου, στον Πύργο όπου κτίζεται το πρώτο μικρό οίκημα για γηροκομείο. Το υπόλοιπο κατατίθεται στην τράπεζα για συντήρηση και λειτουργία του ιδρύματος.
Σε δύο χρόνια το οίκημα είναι έτοιμο και προσφέρει την θαλπωρή του σε 10 γερόντισσες απο Κίσαμο και Σέλινο. Η πρώτη γερόντισσα ήταν απο το πίσω Σέλινο. Ο Επίσκοπος Ειρηναίος αναθέτει την διεύθυνση του ιδρύματος σε ιερείς του τόπου μας. Η πρώτη οργάνωση και ευθύνη ανατέθηκε στο μακαριστό παπά Δημήτρη Σημαντηράκη, που τον θυμόμαστε σαν εφημέριο στα παιδικά μας χρόνια στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, μητροπολιτικό ναό τότε, να λειτουργεί, και να μας κατηχεί, αλλά και σε άλλους ναούς αργότερα.
Ο παπά –Δημήτρης, λοιπόν, εφημέριος Πύργου τότε, στο ναό του Άι-Γιώργη αναλαμβάνει και την στοιχειώδη οργάνωση και λειτουργία της γεροντικής οικογένειας έχοντας βοηθητικό προσωπικό, μια μαγείρισσα την κ. Μπαξεβάνη και μια καθαρίστρια. Χωρίς εξειδίκευση και πολλές ανέσεις πρέπει να φροντίσει για όλα. Ήρεμος και γελαστός πάνω στο ποδήλατο του, που διευκόλυνε τις μετακινήσεις του στο μακρινό τότε Πύργο, για αρκετά χρόνια παρά την κόπωση του παρέτεινε την διακονία του υπακούοντας στην παράκληση του Ειρηναίου να μην αφήσει τις γερόντισσες. Όταν ο παπά Δημήτρης πια αποσύρεται, τον διαδέχεται ο παπά-Στυλιανός Κασαπάκης, παράλληλα και αυτός με τη λειτουργία της ενορίας του. Το προσωπικό εξακολουθεί να είναι η μαγείρισσα κ. Βαρουδάκη απο την Ποταμίδα, μια καθαρίστρια, προστίθεται και μία νοσοκόμα και από κοντά η πρεσβυτέρα Κλεάνθη Κασαπάκη να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της. Οι γερόντισσες τώρα έχουν φθάσει τον αριθμό 37.
Ο μακαριστός Ειρηναίος είναι τακτικός επισκέπτης και τις μεγάλες γιορτές συνήθως γευματίζει με τις γερόντισσες. Παροτρύνει τους ανθρώπους και τις αρχές του τόπου να επισκέπτονται το ίδρυμα και πάντα τονίζει ότι είναι γι αυτούς που είναι μόνοι, υπενθυμίζοντας στα παιδιά την υποχρέωση τους απέναντι στους γονείς. Επιθυμεί το ίδρυμα να αγκαλιαστεί από την τοπική κοινωνία και λιγότερο να αφεθεί στο κράτος. Ο σύλλογος γυναικών είναι πάντα από κοντά.
Αν γράφονται αυτές οι γραμμές είναι για να αναφερθούν οι πρώτοι εργάτες που βοήθησαν το σπόρο να καρπίσει και οι συνεχιστές που τον αυγατίζουν.
Σήμερα το μικρό γηροκομείο, έχει γίνει το Αννουσάκειο θεραπευτήριο, πάντα υπό την προστασία της τοπικής εκκλησίας, με αμέριστο το ενδιαφέρον του Μητροπολίτη κ.κ. Αμφιλόχιου, με διευθυντή τον ακούραστο και αεικίνητο παπά-Αντώνη Αρετάκη, με μια πλειάδα προσωπικού εξειδικευμένου, με πανελλήνιες και Ευρωπαϊκές διασυνδέσεις, με την βοήθεια του κράτους, με την προσφορά μεγάλων και μικρών δωρητών, με την βοήθεια πολλών εθελοντών.
Εδώ στην Κίσαμο, ψηλά στον Πύργο, αυτή η κοιτίδα ανθρωπιστικής προσφοράς, που πρέπει πάση θυσία να υποστηρίζεται, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι.
«Κύριε Αννουσάκη ο πληθυσμός μας γηράσκει και οι νέοι φεύγουν σε αναζήτηση εργασίας. Πολλοί γέροντες μένουν εγκαταλειμμένοι στα χωριά μας. Ας αξιοποιήσουμε τη δωρεά σας σε μια στέγη γι' αυτούς τους μοναχούς γέροντες και που δεν έχουν παιδιά ».Με αυτά τα λόγια και με τις θερμές ευχαριστίες του ο μακαριστός επίσκοπος Ειρηναίος αποδέχτηκε την προσφορά του εξ Αμερικής δωρητού Αννουσάκη το έτος 1967.
Ο Δωρητής υπακούει και εμπιστεύεται το σεβαστό χρηματικό ποσόν στα χέρια του Επισκόπου. Από αυτό ένα μέρος διατίθεται για αγορά κάποιων αμπελιών, οικοπέδου, στον Πύργο όπου κτίζεται το πρώτο μικρό οίκημα για γηροκομείο. Το υπόλοιπο κατατίθεται στην τράπεζα για συντήρηση και λειτουργία του ιδρύματος.
Σε δύο χρόνια το οίκημα είναι έτοιμο και προσφέρει την θαλπωρή του σε 10 γερόντισσες απο Κίσαμο και Σέλινο. Η πρώτη γερόντισσα ήταν απο το πίσω Σέλινο. Ο Επίσκοπος Ειρηναίος αναθέτει την διεύθυνση του ιδρύματος σε ιερείς του τόπου μας. Η πρώτη οργάνωση και ευθύνη ανατέθηκε στο μακαριστό παπά Δημήτρη Σημαντηράκη, που τον θυμόμαστε σαν εφημέριο στα παιδικά μας χρόνια στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, μητροπολιτικό ναό τότε, να λειτουργεί, και να μας κατηχεί, αλλά και σε άλλους ναούς αργότερα.
Αν γράφονται αυτές οι γραμμές είναι για να αναφερθούν οι πρώτοι εργάτες που βοήθησαν το σπόρο να καρπίσει και οι συνεχιστές που τον αυγατίζουν.
Σήμερα το μικρό γηροκομείο, έχει γίνει το Αννουσάκειο θεραπευτήριο, πάντα υπό την προστασία της τοπικής εκκλησίας, με αμέριστο το ενδιαφέρον του Μητροπολίτη κ.κ. Αμφιλόχιου, με διευθυντή τον ακούραστο και αεικίνητο παπά-Αντώνη Αρετάκη, με μια πλειάδα προσωπικού εξειδικευμένου, με πανελλήνιες και Ευρωπαϊκές διασυνδέσεις, με την βοήθεια του κράτους, με την προσφορά μεγάλων και μικρών δωρητών, με την βοήθεια πολλών εθελοντών.
Εδώ στην Κίσαμο, ψηλά στον Πύργο, αυτή η κοιτίδα ανθρωπιστικής προσφοράς, που πρέπει πάση θυσία να υποστηρίζεται, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου