Να τι έγραψε στο ημερολόγιο του λίγα χρόνια αργότερα για εκείνες τις μέρες.
"Κυριακή 22 Δεκεμβρίου έγινε η εγκατάσταση μου στην έδρα της Επισκοπής στο Καστέλι. Το πρώτο βράδυ που κοιμήθηκα στο παλιό της Επισκοπείο η βροχή έσταζε δίπλα στο κρεβάτι μου κι αναζητώντας βρήκα μια παλιά σκάφη και την έβαλα εκεί που έπεφτε το νερό. Έτσι κοιμήθηκα ..στην μουσική του σταλαΐτού...
Μα σε δυο μέρες τη νύχτα των Χριστουγέννων έκαναν την πρώτη μου αρχιερατική λειτουργία στον Άγιο Σπυρίδωνα κι έψαλα τις κατεβασιές της Μεγάλης Εορτής "Χριστός Γεννάται , δοξάστε...
- Κι αληθινά ο Χριστός γεννήθηκε και σαρκώθηκε και σε τούτη την ταπεινή Επισκοπή και μέσα σε μια δεκαετία ειπώθηκε το μήνυμα του στους ποιμένες και στους ζευγάδες της. Έγιναν λειτουργίες και ομιλίες στα Όρη της κτίστηκαν εκκλησίες και σχολεία της πίστης και ιδρύματα αγάπης και της ελπίδας του. Όλα έγιναν στο όνομα του και όλα συνοδεύτηκα από την χάρη και τον φωτισμό του. Κληρικοί και λαϊκοί του τόπου κουβάλησαν πέτρες, τσιμέντα, κυπαρίσσια και τούβλα άλλοι έφερναν κρυφά την νύχτα δοχεία λάδι και κοφίνια με φρούτα και τ' άφηναν ανώνυμα στην πόρτα του Επισκοπείου κι άλλοι από μακρυά έστειλαν τη "δωρεά" των με συγκινητικά αφιερώματα...
Πόσοι είναι αυτοί οι ταπεινοί δωρητές;Πόσους θυμάμαι;
Είναι πολλοί, επώνυμοι και ανώνυμοι.Και τους θυμάμαι πάντα στις λειτουργίες μου, όταν κρατώντας το Άγιο Δισκοπότηρο της Ευχαριστίας κάνω την αναφορά μου "..των ευεργετών και δωρητών των Ιερών Ναών και των Ιδρυμάτων της Μητρόπολης ημών μνησθίη ο Κύριος ο Θεός εν τη Βασιλεία αυτού..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου