Πλην των αρχαιοκαπήλων που δρούσαν ανενόχλητοι για πολλούς αιώνες της Τουρκοκρατίας στην περιοχή μας, και μετά τον Pashley που έκανε ιδιωτικές ανασκαφές με τούρκικο φιρμάνι στα Φαλάσαρνα επίσημη ανασκαφή έκανε μόνο ο Βασίλειος Θεοφανίδης προϊστάμενος αρχαιολογικού γραφείου Δυτικής Κρήτης, το 1937.
Το ημερολόγιο του αρχαιολόγου αυτού που έπρεπε να βρίσκεται στις βιβλιοθήκες της πόλης μας (Δρόμο του αφιερώσαμε;)εκδόθηκε το 1942 με τίτλο "Ανασκαφικά Χρονικά Ανασκαφικαί έρευναι και τυχαία ευρήματα Δυτικής Κρήτης".
Σας παραθέτω μερικά απο το ημερολόγιο του σε καθαρεύουσα με δυο-τρεις υποσημειωσεις για να καταλάβουμε τι εννοεί.
Έν Κισάμω, χορηγία της Κοινοτικής Αρχής Καστελλίου καί του αυτόθι εύδοκίμως δρώντος
Φιλολογικού Συλλόγου, ενηργήσαμεν, από 8 μέχρις 23 Αυγούστου του 1937, δοκιμαστικός άνασκαφάς εν τή θέσει «Σελλί»—θέσει άπεχουση ήμίσειαν σχεδόν ώραν δυτικώς τής πολίχνης Καστελλίου. Τοποθεσία αύτη κείται επί τής μικράς βουνώδους προβολής, ήτις, χωρούσα προς βορράν εντός του κόλπου Κισάμου (άρχ. Μυρτίλου), χωρίζει μέν τον μυχόν τοΰ κόλπου τούτου από τήν πεδιάδα τών Μεσογείων καί τον ομώνυμον δρμον, απολήγει δέ εις τήν νησίδα «Καβονήσι»).
*Οι ανασκαφές έγιναν μετά απο ενέργειες του Φιλολογικού συλλόγου με χορηγία της κοινοτικής αρχής Καστελλίου Κισάμου, δεν ήμασταν δήμος ακόμα και κατα πάσα πιθανότητα κοινοτάρχης ο Ψαρουδάκης χωρίς να είναι επιβεβαιωμένη η πληροφορία..
* Το Καβονήσι ήταν νησάκι που ενώθηκε τεχνικά για να γίνει το λιμάνι Κισάμου που διατηρεί και σήμερα τ όνομα αυτό "Καβονησι."
Τό «Σελλί» είναι τό σχετικώς όμαλώτερον μέρος τής χερσονησιώδους προβολής, ευρισκόμενον μεταξύ του προς νότον καί έν τή ένδοχιορα βουνώδους υψηλού όγκου της καί τής προς βορράν καί προς τήν θάλασσαν χαμηλοτάτης καί σχεδόν ύφαλώδους προεξοχής του Καβονησιου.
Εδαφική διαμόρφωσις τής θέσεως, ούσα σχεδόν σαμαρωτή, άριστα άνταποκρίνεται, νομίζομεν, προς τήν προσωνυμίαν αύτής, διότι ώς σέλλα σχεδόν έχει ίκανώς μέν ομαλήν τήν κορυφήν, αποτόμους δέ τάς εκατέρωθεν κλιτύς, έξ ών μέν δεξιά (ανατολική) κατέρχεται κρημνωδώς προς τον όρμον του Καστελλίου, αριστερά (δυτική), ήττον απότομος, προς τον όρμον τών Μεσογείων.
Τεράστιου ενδιαφέροντος οι φωτογραφίες που υπάρχουν στο ημερολόγιο του Θεοφανίδη και δείχνουν οτι κατα τις έρευνες χρησιμοποίησε 5 άνδρες και 2 γυναίκες (υπολογίζω απο τα κάτω Μεσόγεια) και φαίνονται να σκάφτουν ένα δωμάτιο στην δυτική μεριά του Σελλιού.
Αφορμήν εις τήν έξερεύνησιν τής τοποθεσίας έδωκαν ήμίν διάφοροι κτιστοί καί πελεκητοί εντός βράχων αρχαίοι άναλημματικοί τοίχοι επί τε τής κορυφής καί έπ’ άμφοτέρων τών
πλευρών, ως καί όστρακα διαφόρων εποχών εγκατεσπαρμένα καθ’ό λην τήν περιοχήν ταύτην. Τήν προσοχήν όμως ημών έφείλκυσε κυρίως τεχνοτροπία τών άναλημματικών τοίχων, όμοια τελείως προς τήν λεγομένην κυκλώπειον τοιχοδομίαν τών Μυκηναϊκών χρόνων.
......Ίσως ήτο η πόλις τών Μυκηνών, ήτις, κατά την παράδοσιν, ίδρύθη έν Κρήτη υπό του Άγαμέμνονος, ώς μνημονεύουσιν ο Velleius Paterculus (I c. 1), προϊστορική πόλις, ήτις διετηρήθη, φαίνεται, καί κατά τούς Ιστορικούς χρόνους, ως υποστηρίζει ο Hoeck (Kreta, τόμ. 1 σελ. 435), διορθώνων εις Μυκήνας την έν χειρογράφα) άναφερομένην υπό του Πλινίου λέξιν Μυρίνα (Μυσίνα): —όνομα συγχρόνου αύτώ πόλεως τής Δυτικής Κρήτης· καί, τέλος, πόλις, ήτις έκοψε καί νομίσματα, ώς συμπεραίνουσιν) έστω καί διστακτικώς, καί ο Du Mersan καί μάλιστα ο ήμέτερος I. Σβορώνος (Numismatique de la Crete ancienne, I. Partie, σελ. 245 καί έξ.) άμφιρρέποντες, άμφότεροι, μεταξύ Μυσίνης καί Μυκηνών, αλλά τοποθετούντες ταυτην έν Κισάμω.
Αξία τεράστια ο επίλογος του ημερολογίου του Θεοφανίδη για την ονομασία της πόλης αυτής... που ανακάλυψε, Μυρίνα (Μυσίνα)-Μυκήναι.
Μάλιστα ενδεχομένως να στέκει μιας και ο Αγαμέμνωνας κατά την περιπλάνηση του ανά το Αιγαίο μετά την επιστροφή του απο την Τροία πέρασε απο εδώ για να προσφέρει θυσία στον Ναό της Αρτέμιδος στην Πολυρρήνια.
Ενδεχομένως λοιπόν το πρώτο όνομα της πόλης μας να ήταν Μυρίνα (Μυσίνα).
Το ημερολόγιο του αρχαιολόγου αυτού που έπρεπε να βρίσκεται στις βιβλιοθήκες της πόλης μας (Δρόμο του αφιερώσαμε;)εκδόθηκε το 1942 με τίτλο "Ανασκαφικά Χρονικά Ανασκαφικαί έρευναι και τυχαία ευρήματα Δυτικής Κρήτης".
Σας παραθέτω μερικά απο το ημερολόγιο του σε καθαρεύουσα με δυο-τρεις υποσημειωσεις για να καταλάβουμε τι εννοεί.
Φιλολογικού Συλλόγου, ενηργήσαμεν, από 8 μέχρις 23 Αυγούστου του 1937, δοκιμαστικός άνασκαφάς εν τή θέσει «Σελλί»—θέσει άπεχουση ήμίσειαν σχεδόν ώραν δυτικώς τής πολίχνης Καστελλίου. Τοποθεσία αύτη κείται επί τής μικράς βουνώδους προβολής, ήτις, χωρούσα προς βορράν εντός του κόλπου Κισάμου (άρχ. Μυρτίλου), χωρίζει μέν τον μυχόν τοΰ κόλπου τούτου από τήν πεδιάδα τών Μεσογείων καί τον ομώνυμον δρμον, απολήγει δέ εις τήν νησίδα «Καβονήσι»).
*Οι ανασκαφές έγιναν μετά απο ενέργειες του Φιλολογικού συλλόγου με χορηγία της κοινοτικής αρχής Καστελλίου Κισάμου, δεν ήμασταν δήμος ακόμα και κατα πάσα πιθανότητα κοινοτάρχης ο Ψαρουδάκης χωρίς να είναι επιβεβαιωμένη η πληροφορία..
* Το Καβονήσι ήταν νησάκι που ενώθηκε τεχνικά για να γίνει το λιμάνι Κισάμου που διατηρεί και σήμερα τ όνομα αυτό "Καβονησι."
Τό «Σελλί» είναι τό σχετικώς όμαλώτερον μέρος τής χερσονησιώδους προβολής, ευρισκόμενον μεταξύ του προς νότον καί έν τή ένδοχιορα βουνώδους υψηλού όγκου της καί τής προς βορράν καί προς τήν θάλασσαν χαμηλοτάτης καί σχεδόν ύφαλώδους προεξοχής του Καβονησιου.
Εδαφική διαμόρφωσις τής θέσεως, ούσα σχεδόν σαμαρωτή, άριστα άνταποκρίνεται, νομίζομεν, προς τήν προσωνυμίαν αύτής, διότι ώς σέλλα σχεδόν έχει ίκανώς μέν ομαλήν τήν κορυφήν, αποτόμους δέ τάς εκατέρωθεν κλιτύς, έξ ών μέν δεξιά (ανατολική) κατέρχεται κρημνωδώς προς τον όρμον του Καστελλίου, αριστερά (δυτική), ήττον απότομος, προς τον όρμον τών Μεσογείων.
Τεράστιου ενδιαφέροντος οι φωτογραφίες που υπάρχουν στο ημερολόγιο του Θεοφανίδη και δείχνουν οτι κατα τις έρευνες χρησιμοποίησε 5 άνδρες και 2 γυναίκες (υπολογίζω απο τα κάτω Μεσόγεια) και φαίνονται να σκάφτουν ένα δωμάτιο στην δυτική μεριά του Σελλιού.
Αφορμήν εις τήν έξερεύνησιν τής τοποθεσίας έδωκαν ήμίν διάφοροι κτιστοί καί πελεκητοί εντός βράχων αρχαίοι άναλημματικοί τοίχοι επί τε τής κορυφής καί έπ’ άμφοτέρων τών
πλευρών, ως καί όστρακα διαφόρων εποχών εγκατεσπαρμένα καθ’ό λην τήν περιοχήν ταύτην. Τήν προσοχήν όμως ημών έφείλκυσε κυρίως τεχνοτροπία τών άναλημματικών τοίχων, όμοια τελείως προς τήν λεγομένην κυκλώπειον τοιχοδομίαν τών Μυκηναϊκών χρόνων.
......Ίσως ήτο η πόλις τών Μυκηνών, ήτις, κατά την παράδοσιν, ίδρύθη έν Κρήτη υπό του Άγαμέμνονος, ώς μνημονεύουσιν ο Velleius Paterculus (I c. 1), προϊστορική πόλις, ήτις διετηρήθη, φαίνεται, καί κατά τούς Ιστορικούς χρόνους, ως υποστηρίζει ο Hoeck (Kreta, τόμ. 1 σελ. 435), διορθώνων εις Μυκήνας την έν χειρογράφα) άναφερομένην υπό του Πλινίου λέξιν Μυρίνα (Μυσίνα): —όνομα συγχρόνου αύτώ πόλεως τής Δυτικής Κρήτης· καί, τέλος, πόλις, ήτις έκοψε καί νομίσματα, ώς συμπεραίνουσιν) έστω καί διστακτικώς, καί ο Du Mersan καί μάλιστα ο ήμέτερος I. Σβορώνος (Numismatique de la Crete ancienne, I. Partie, σελ. 245 καί έξ.) άμφιρρέποντες, άμφότεροι, μεταξύ Μυσίνης καί Μυκηνών, αλλά τοποθετούντες ταυτην έν Κισάμω.
Αξία τεράστια ο επίλογος του ημερολογίου του Θεοφανίδη για την ονομασία της πόλης αυτής... που ανακάλυψε, Μυρίνα (Μυσίνα)-Μυκήναι.
Μάλιστα ενδεχομένως να στέκει μιας και ο Αγαμέμνωνας κατά την περιπλάνηση του ανά το Αιγαίο μετά την επιστροφή του απο την Τροία πέρασε απο εδώ για να προσφέρει θυσία στον Ναό της Αρτέμιδος στην Πολυρρήνια.
Ενδεχομένως λοιπόν το πρώτο όνομα της πόλης μας να ήταν Μυρίνα (Μυσίνα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου