ΤΑ ΜΑΤΑΛΑ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

Τέλος δεκαετίας του ΄60  αρχές  δεκαετίας του '70 σημείο συνάντησης για τους χίπις όλου του κόσμου ήταν τα Μάταλα στην νότια μεριά της Κρήτης. Οι άνθρωποι δεν ενοχλούσαν κανέναν, ζούσαν τα οράματά τους, άκουγαν Crosby, Stills, Nash and Young και τρέφονταν με τα λίγα που τους έδιναν, έμεναν σε σπηλιές. Παγκόσμιο κέντρο ήταν τα Μάταλα που έγιναν σημείο αναφοράς και συνάντησης για τις επόμενες γενιές των "ανέμελων". Στις 24 Μαΐου 1970 όμως η αστυνομία προσπαθεί να διώξει τους χίπις, σε μια προσπάθεια να προστατεύσει τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής. Οι σπηλιές είναι γνωστό ότι ήταν Ρωμαϊκοί τάφοι και 150 χίπις ήδη ζούσαν στις σπηλιές. Η αστυνομία διέταξε μπρος την παγκόσμια κατακραυγή οτι οι 150 μπορούσαν να μείνουν, αλλά αν έφευγαν μια στιγμή δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν. Βεβαίως νέα μέλη δεν θα είχαν τη δυνατότητα να ενταχθούν στην κοινότητα των χίπις. Νωρίτερα γύρω στο 1969 οι χίπις προσπάθησαν να οργανώσουν ένα συνέδριο στα Μάταλα, αλλά ο τοπικός κλήρος και πολίτες αντιτάχθηκαν στην πρόταση και η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να δώσει άδεια για τη μάζωξη.
Τότε αρχίζει και εποχή των χίπις στην Κίσαμο, αφού ανακαλύπτουν τα Φαλάσαρνα και την "Παχιά Αμμούτσα" με τις σπηλιές και την γαλαζοπράσινη θάλασσα. Δεν μπορούσαν στα Μάταλα μπορούσαν στα Φαλάσαρνα. Πέρασαν πολλοί από το Καστέλι λίγο μετά το 70΄ φορτωμένοι με τα σακίδια τους, τα αυτοσχέδια πέδιλα τους, με μια κουβέρτα στην πλάτη, με τα μακρυά γένια και τα αχτένιστα μαλλιά, όλοι τραβώντας για Φαλάσαρνα, τα νέα Μάταλα της Κρήτης. Φιλήσυχοι και καλοσυνάτοι, τα παιδιά των λουλουδιών, για πάνω από 5-6 χρόνια ερχόταν και σιωπηλά μας προσπερνούσαν ...Κάποιοι έμειναν εδώ για πολλά χρόνια κάποιοι απο αυτούς συνεχίζουν να έρχονται...
Φώτο του Ανυφαντή με τους Κυριτσάκης -Γεωργακάκης-Δερμιτζάκης με δυο χίπις στο καφενείο του Κουτσουρέλη ένα καλοκαίρι στην δεκαετία του 70΄.