Γράφει ο Ανδρέας Μαρολαχάκης
Ζούσαμε σε μια εποχή, που κύριο χαρακτηριστικό της ήταν η έλλειψη δημοκρατίας. Ήμασταν η άτυχη γενιά, που σε όλη τη διάρκεια της σχολικής μας εκπαίδευσης, δεν γνωρίσαμε στην πράξη τι ακριβώς ήταν οι εκλογές. Ακούγαμε σποραδικά, από χαμηλόφωνες συζητήσεις των μεγαλυτέρων, για τα πολιτικά κόμματα, που υπήρχαν πριν από το τρέχον καθεστώς και είχαμε μια ομιχλώδη άποψη ( και μόνο θεωρητική) για τη δημοκρατία και τη λειτουργία της. Γενικά είχαμε «μεσάνυχτα» από πολιτική κι ελάχιστα γνωρίζαμε για τα κέντρα των αποφάσεων κι ακόμη λιγότερα για το τι συνέβαινε έξω από τη χώρα μας.
Τότε (όπως πολύ αργότερα μάθαμε) έγινε πανευρωπαϊκός αποκλεισμός της χώρας σε ότι αφορούσε τις εισαγωγές κρέατος. Αυτό έγινε, για να δείξουν οι Ευρωπαίοι την αντίθεσή τους στο καθεστώς της χούντας. Ένας περίεργος υπουργός εμπορίου τότε έδωσε σε δικούς του ανθρώπους άδειες εισαγωγής κρέατος από τρίτες χώρες, γιατί είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή η έλλειψή του. Γέμισε η αγορά λοιπόν με φθηνό σχετικά κρέας, μόνο που πολύ γρήγορα αποδείχτηκε ,πως τα εισαγόμενα κρέατα ήταν σάπια και καμία άλλη χώρα δεν τα εισήγαγε. Φυσικά, στον πανικό που ακολούθησε, η κυβέρνηση απάντησε με σπασμωδικές κινήσεις, προσπαθώντας να στρέψει τις διατροφικές μας προτιμήσεις σε άλλα, εγχώριας παραγωγής κρέατα.
Ξαφνικά η τηλεόραση (όλα τα κανάλια ήταν κρατικά) πλημμύρισε με κάτι διαφημίσεις, για το πόσο υγιεινό ήταν το κρέας του κοτόπουλου. Το αποκορύφωμα ήταν, ότι μας διαφήμιζαν ......
Ζούσαμε σε μια εποχή, που κύριο χαρακτηριστικό της ήταν η έλλειψη δημοκρατίας. Ήμασταν η άτυχη γενιά, που σε όλη τη διάρκεια της σχολικής μας εκπαίδευσης, δεν γνωρίσαμε στην πράξη τι ακριβώς ήταν οι εκλογές. Ακούγαμε σποραδικά, από χαμηλόφωνες συζητήσεις των μεγαλυτέρων, για τα πολιτικά κόμματα, που υπήρχαν πριν από το τρέχον καθεστώς και είχαμε μια ομιχλώδη άποψη ( και μόνο θεωρητική) για τη δημοκρατία και τη λειτουργία της. Γενικά είχαμε «μεσάνυχτα» από πολιτική κι ελάχιστα γνωρίζαμε για τα κέντρα των αποφάσεων κι ακόμη λιγότερα για το τι συνέβαινε έξω από τη χώρα μας.
Τότε (όπως πολύ αργότερα μάθαμε) έγινε πανευρωπαϊκός αποκλεισμός της χώρας σε ότι αφορούσε τις εισαγωγές κρέατος. Αυτό έγινε, για να δείξουν οι Ευρωπαίοι την αντίθεσή τους στο καθεστώς της χούντας. Ένας περίεργος υπουργός εμπορίου τότε έδωσε σε δικούς του ανθρώπους άδειες εισαγωγής κρέατος από τρίτες χώρες, γιατί είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή η έλλειψή του. Γέμισε η αγορά λοιπόν με φθηνό σχετικά κρέας, μόνο που πολύ γρήγορα αποδείχτηκε ,πως τα εισαγόμενα κρέατα ήταν σάπια και καμία άλλη χώρα δεν τα εισήγαγε. Φυσικά, στον πανικό που ακολούθησε, η κυβέρνηση απάντησε με σπασμωδικές κινήσεις, προσπαθώντας να στρέψει τις διατροφικές μας προτιμήσεις σε άλλα, εγχώριας παραγωγής κρέατα.
Ξαφνικά η τηλεόραση (όλα τα κανάλια ήταν κρατικά) πλημμύρισε με κάτι διαφημίσεις, για το πόσο υγιεινό ήταν το κρέας του κοτόπουλου. Το αποκορύφωμα ήταν, ότι μας διαφήμιζαν ......