ΈΝΑ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΜΑ -ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΙΑ

 Από τον μαντιναδολόγο Χαρίδημο Σιγανό 

Γράφει: Ο Γιάννης Φραγκιαδάκης

Ο Χαρίδημος Σιγανός από το Τζερμιάδο Λασιθίου γράφει μαντινάδες «από μικιό κοπέλι», αντλώντας την έμπνευση του στην κρητική ύπαιθρο όπου του αρέσει να περνάει ώρες...

Ο Χαρίδημος επισκέφθηκε αυτές τις μέρες τη Μεσαρά και στις Μοίρες όπου τον συναντήσαμε, είχαμε τη χαρά να μας απαγγείλει ένα βραβευμένο ποίημα του για την ελιά, «το δεντρί το τρισευλοημένο, που ναι από μύρια στόματα χιλιοτραγουδισμένο», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος στους στίχους του.

Το ποίημα του Χαρίδημου ξεχώρισε σε διαγωνισμό που πραγματοποίησε ο Σύνδεσμος Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης Σ.Ε.ΔΗ.Κ και σε εκδήλωση στο Μουσείο της Ακρόπολης όπου το απήγγειλε η καταξιωμένη τραγουδίστρια Μαρία Φαραντούρη που ήταν παρούσα, τον αγκάλιασε και τον φίλησε συγκινημένη, λέγοντας του «Μπράβο λεβέντη μου!».

Όπως έχει αναφέρει ο ίδιος, μιλώντας στο Cretazine «Από μικρό παιδί τραγουδούσα κι έγραφα μαντινάδες. Τις γράφω με τον παραδοσιακό τρόπο, χρησιμοποιώ “παλαιινές” λέξεις. Με εμπνέει η φύση, περνάω πολλές ώρες στο βουνό. Όταν γράφεις μαντινάδες δεν πρέπει να ξεφεύγεις, να μην χρησιμοποιείς υπερβολές, να μην τις φορτώνεις. Οι καινούργιοι μαντιναδολόγοι δεν αγαπάνε, ενώ εμείς αγαπήσαμε. Άμα δεν αγαπάς, μαντινάδα καλή δε βγάζεις. Αν θες μια κοπελιά απλά για να περνάς την ώρα σου, γράφεις σκυλάδικες μαντινάδες, γιατί όπου υπάρχει πόθος, δεν υπάρχει αγάπη. Εμένα μου αρέσουν οι νταλκαδιάρικες. Μια αγαπημένη μου μαντινάδα; “Να'μουνε βρύση αστέρευτη /στο πόρτεγο τσ'αυλής σου, /να τρέχω κρούσταλλο νερό/ να βάζεις στο σταμνί σου”.

<< Η ελιά >>

Όλα του κόσμου τα δεντρά έχουν την ομορφιά ντος

τα φύλλα ντος τα πράσινα και τα πυκνά κλαδιά ντος

Όλα στη φύση αθίζουνε κι όλα καρποφορούνε

καμπίτικα και δασικά όλα δεντρά Θεού ναι

Μα ποιό ναι κείνο το δεντρί το τρισευλοημένο

που ναι από μύρια στόματα χιλιοτραγουδισμένο

Τ' ασημοπρασινόφυλλο με τα χρυσά βλαστάρια

που χρυσοστεφανώσανε γενιές και παλληκάρια

Είναι η ελιά του Παλαμά,του Ρίτσο, του Καβάφη

του κόσμου το χρυσό δεντρί τση Κρήτης το χρυσάφι

Είναι του Ομήρου το φτερόκι η πένα του Ελύτη

που στέλνει ειρήνης μήνυμα σε όλο το πλανήτη

Σ' όλα τση γης τα πέρατα σ' όλη την οικουμένη

είναι του ήλιου λατρεφτή κι αχτινοχαϊδεμένη

Γιατί τη βλόγησε ο Χριστός πρώτα για μας στον κόσμο

πριχού διαβεί το Γολγοθά με το σταυρό στον ώμο

Δεν είναι πράμα πιο αγνό από τσ' ελιάς το λάδι

που να χει του Χριστού ευχή κι από τον ήλιο χάδι

Τση φύσης το αγίασμα του ήλιου το λιοκάρπι

και κείνο που δασκάλεψε στον κόσμο την αγάπη

Ως κι ο ζητιάνος ο φτωχός που χει παιδιά να θρέψει

άμα σταθεί στη μ-πόρτα σου λάδι θα σου γυρέψει

Κι ως και το λυχναράκι ντου και κείνο θέλει λάδι

για να του κάνει συντροφιά στση νύχτας το σκοτάδι

Και το κοπέλι ο σάντολος με λάδι το μυρώνει

για να χει ευχή να το θωρεί να το ποκαμαρώνει

Να στέκεται περήφανος για το βαφτισιμιό ντου

να χαίρεται πως ήκαμε άξιο το μισθό ντου

Και στο νεκρό ντου καθανείς με το καημό στα χείλη

λάδι του πάει στο γυαλί και τ' άφτει το καντήλι

Είναι το σέβος κι η τιμή είναι τσ' ελιάς το λάδι

που δίνει αξία στη ζωή και φέγκει στο σκοτάδι...

ΠΗΓΗ