ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΤΕ ....

Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Φώτο Γιάννης Παπαδάκης
Σαν βγεις από την Αγαμέμνονος και περπατήσεις τον Εθνικό δρόμο, ανάμεσα στην ταβέρνα «Στημαδώρης» και στο ψαρολίμανο, υπήρχε μια πανέμορφη τοποθεσία, ένας κολπίσκος που πάντα θυμάμαι να ονομάζεται «Λίμνη». Θα τον περιγράψω, όπως τα παιδικά και εφηβικά μου μάτια τον ονειρεύονται μαζί με τις δραστηριότητες του. Την τοποθεσία συνέθετε ένας ήσυχος κολπίσκος του μεγάλου κόλπου της Κισάμου στα δυτικά και πριν να φτάσομε στο λιμάνι του Καβονησιού όπου ένας υποτυπώδης λιμενοβραχίονας βοηθούσε ώστε να αράζουν τις βάρκες τους οι ταπεινοί ψαράδες της εποχής του '50 και '60, οι πιο πολλές με κουπιά και λιγότερες με μηχανή. Κατερίνη, Άγιος Σώστης, Νικήτας, Μαίρη.

Ανατολικότερα η θάλασσα ήταν ρηχή με διάσπαρτα βραχάκια. Η παραλία δεν ήταν αμμουδιά άλλα μια χοντρή άμμος που έβρισκες ανάμεσα διάφορα κοχύλια και αλαφρόπετρες. Με αυτή την παραλία συνδεόταν μια μικρή πεδιάδα καταπράσινη το χειμώνα και την άνοιξη που έφτανε ως τον κεντρικό δρόμο που σε έφερνε από το Καστέλι και στην οποία σε κατέβαζαν από το δρόμο μονοπάτια. Η μικρή πεδιάδα στα νότια σχημάτιζε ένα μικρό λοφίσκο διάσπαρτο επίσης με βραχάκια που μπορούσες να καθίσεις και να ρεμβάσεις.
Σπίτια υπήρχαν ελάχιστα, επίσης ψαράδων που πάντα τους έβλεπες να μπαλώνουν τα δίχτυα τους.

Εδώ λοιπόν στη γραφική Λίμνη ερχόταν την Καθαρά Δευτέρα οι παλιοί Καστελλιανοί για να ανοίξουν τη Σαρακοστή. Με την οικογένεια τους ή την παρέα τους, κρατώντας τη τσάντα τους με τον ταραμά, τις ελιές τους, τα κουκάκια τους βρεγμένα, τους λιμπίνους τους, το χαλβά και τη λαγάνα τους, που είχαν προμηθευτεί το πρωί από την αγορά. Κάποιοι μάζευαν σταμναγκάθι, που ήταν άφθονο στη γύρω περιοχή, άλλοι μάζευαν από τα βραχάκια κοχυλοπετάλιδα, υπήρχαν πολλά τότε (ένα  εξαίσιο φαγητό που σου φέρνει στο τραπέζι θάλασσα, σαν τα ψήσεις με πατάτες και ντομάτα γιαχνί) και κάποιοι άλλοι έβγαζαν αχινούς. Αρκετοί ήταν και εκείνοι που απολάμβαναν μια μικρή βαρκάδα. Όλα λοιπόν, έτσι λιτά και απέριττα με τον πλούτο και τα θαυμαστά της φύσης.  

Για μας τους μαθητές η Λίμνη ήταν ο τόπος των σχολικών περιπάτων, μέχρι που φτιάχτηκε το γήπεδο.
Σε νεότερη εποχή λειτούργησε μια όμορφη ψαροταβέρνα «το Χταπόδι» από το Μ. Λουβιτάκη που είχε χαρίσει όμορφες ώρες στους Καστελλιανούς, βραδάκια κάτω από τις αλμυρίδες.
Σήμερα στη γωνιά του ψαρολίμανου απόγονοι του παλιού ψαρά, εμβληματικού Τσέγκα, εραστή της θάλασσας και της μουσικής της Κισάμου συνεχίζουν μέσα από την εστίαση που παρέχουν την παράδοση.
Όσο για την μικρή πεδιάδα έχει μεταβληθεί σε ένα εργοτάξιο πάσης φύσεως υλικών. Ένα τόσο όμορφο κομμάτι του τόπου μας !