του Δημήτρη Καρτάκη
...Μέγας ζωοκλέφτης ο Ξήρουχας. Ο πρώτος σε ολάκερη την επαρχία. Ποτέ όμως δεν πείραζε τους ανθρώπους της περιοχής του και ποτέ δεν εμαγάριζε τα χέρια του για μερικές ψοφοπροβατίνες. Ήταν ζωοκλέφτης περιωπής και "δούλευε" μόνο σε επίπεδο επαρχιών.
Μια φορά λοιπόν στείλανε οι Κισαμίτες τον Ξήρουχα να πάρει "το αίμα πίσω" από τους Σφακιανούς που είχανε κλέψει μια μεγάλη κομματέ ωζά από την επαρχία μας
Του άρεσε του μπάρμπα Ξήρουχα να την διηγείται αυτή την ιστορία και μάλιστα την έβρισκε διασκεδαστική.
- Μαζωχτήκαμε λοιπόν 2-3, βάλαμε καινούργια μπροκαδούρα στα στιβάνια μας, κρεμάσαμε τα τουφεκάκια στον ώμο μας και πήγαμε στα Σφακιά. Κάτεχα απατός μου ποιοι είχανε πάρει τα ωζά και πήγαμε κατευθείαν στον τόπο τους. Ένα μερόνυχτο μείναμε σε μια κορφή, τρυπωμένοι, για να κυαλάρουμε καλά την περιοχή και να ντουσουντήσουμε το σχέδιο μας. Και την ημέρα που είμαστε έτοιμοι να αρπάξουμε το κουράδι και να φύγουμε, είδαμε εκειά κοντά στο χωριό να γίνεται μάζωξη και μεγάλη τραβάγια. Ούλοι τους ήτανε αρματωμένοι και παίζανε και μπαλωτές στον αέρα. Είπα για μια στιγμή.
Θεόψυχα και μάθανε το οι Σφακιανοί πως ήρθαμε και μαζωχτήκανε για να μας φοβερίσουν. Μα όταν εγινήκανε κοντά χίλιοι είπα πάλι
Ξήρουχα δεν είναι για τον απατό σου πάρα πράμα γίνεται. Τότεσας πήρα κι τσ' άλλους και κατσιά-κατσιά σιμώσαμε. Σαν φτάναμε ρώτησα ένα. Είντα γίνεται μωρέ εκέ.
Επανάσταση, μου λέει.
Επανάσταση; Ξεκρεμάσαμε τα τουφέκια από τον ώμο, ξετινάξαμε τσι βράκες μας που ήταν γεμάτες κατσοπρινόφυλλα από εκειά που καθόμαστε και αρχίσαμε να φωνάζουμε "Ζήτω η επανάσταση".
Πήγα κατευθείαν στον καπετάνιο και του λέω:
Επαέ είμαστε και μεις.....κι έγραψε τα ονόματα μας σε ένα τεφτέρι.
Εκειά αντάμωσα πολλούς γνωστούς που είχαμε νυχτοπερπατήσει κι ούλοι με ρωτούσανε πως βρέθηκα εκειά από τόσονά κόσμο. Για την επανάσταση ήρθα μωρέ, τους έλεγα και το πιστεύανε. Μα η επανάσταση δεν έγινε και διαλυθήκαμε χωρίς να γενεί πράμα.
Εγώ μια φορά έκαμα την δουλεια μου κανονικά. Όταν εφύγαμε από τα Σφακιά με την πατούλια μου πήραμε μαζί μας και μια μεγάλη κομματέ ωζά. Οΐ θα τσ' άφηνα τους Σφακιανούς να θαρρούνε πως η Κίσαμος είναι ξέφραγο αμπέλι.
Μια φορά λοιπόν στείλανε οι Κισαμίτες τον Ξήρουχα να πάρει "το αίμα πίσω" από τους Σφακιανούς που είχανε κλέψει μια μεγάλη κομματέ ωζά από την επαρχία μας
Του άρεσε του μπάρμπα Ξήρουχα να την διηγείται αυτή την ιστορία και μάλιστα την έβρισκε διασκεδαστική.
- Μαζωχτήκαμε λοιπόν 2-3, βάλαμε καινούργια μπροκαδούρα στα στιβάνια μας, κρεμάσαμε τα τουφεκάκια στον ώμο μας και πήγαμε στα Σφακιά. Κάτεχα απατός μου ποιοι είχανε πάρει τα ωζά και πήγαμε κατευθείαν στον τόπο τους. Ένα μερόνυχτο μείναμε σε μια κορφή, τρυπωμένοι, για να κυαλάρουμε καλά την περιοχή και να ντουσουντήσουμε το σχέδιο μας. Και την ημέρα που είμαστε έτοιμοι να αρπάξουμε το κουράδι και να φύγουμε, είδαμε εκειά κοντά στο χωριό να γίνεται μάζωξη και μεγάλη τραβάγια. Ούλοι τους ήτανε αρματωμένοι και παίζανε και μπαλωτές στον αέρα. Είπα για μια στιγμή.
Θεόψυχα και μάθανε το οι Σφακιανοί πως ήρθαμε και μαζωχτήκανε για να μας φοβερίσουν. Μα όταν εγινήκανε κοντά χίλιοι είπα πάλι
Ξήρουχα δεν είναι για τον απατό σου πάρα πράμα γίνεται. Τότεσας πήρα κι τσ' άλλους και κατσιά-κατσιά σιμώσαμε. Σαν φτάναμε ρώτησα ένα. Είντα γίνεται μωρέ εκέ.
Επανάσταση, μου λέει.
Επανάσταση; Ξεκρεμάσαμε τα τουφέκια από τον ώμο, ξετινάξαμε τσι βράκες μας που ήταν γεμάτες κατσοπρινόφυλλα από εκειά που καθόμαστε και αρχίσαμε να φωνάζουμε "Ζήτω η επανάσταση".
Πήγα κατευθείαν στον καπετάνιο και του λέω:
Επαέ είμαστε και μεις.....κι έγραψε τα ονόματα μας σε ένα τεφτέρι.
Εκειά αντάμωσα πολλούς γνωστούς που είχαμε νυχτοπερπατήσει κι ούλοι με ρωτούσανε πως βρέθηκα εκειά από τόσονά κόσμο. Για την επανάσταση ήρθα μωρέ, τους έλεγα και το πιστεύανε. Μα η επανάσταση δεν έγινε και διαλυθήκαμε χωρίς να γενεί πράμα.
Εγώ μια φορά έκαμα την δουλεια μου κανονικά. Όταν εφύγαμε από τα Σφακιά με την πατούλια μου πήραμε μαζί μας και μια μεγάλη κομματέ ωζά. Οΐ θα τσ' άφηνα τους Σφακιανούς να θαρρούνε πως η Κίσαμος είναι ξέφραγο αμπέλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου