Του Κώστα Ντουντουλάκη
Πάμπολλες τουρκικές λέξεις προέρχονται ολοφάνερα από την αρχαία ή και νέα ελληνική:
Ρακή (από τα "ράκη στεμφυλών", γιαλί (γιαλί τζαμί=του γιαλού το τέμενος) από το αιγιαλός, γιαλός, αμπίς=άβυσος, αφ=συγγνώμη, από το άφεσις, αχτέρ= αστήρ, αν= μητέρα από το αρχ.ελλην. αννίς=μήτηρ, αζιζ= άγιος, ασάφ=σοφός, φανάρ= φανάρι (από το φως, φανερό, φακός καμάκ=καμάκι (κάμαξ) λεκέν=λεκάνη, κρίκο=κρίκος, μανί= θλίψη από το μανία, μαράζ(μαράζι) από το μαρασμός, νιστέρ από το νυστέρι, νύσσσω, ναμ(νάμι) = φήμη, από το όνομα, λιμάν=λιμάνι από το λιμήν, κουλ=δούλος από το κολέω-εξ ου κολήγος, λάχανα=λάχανα, λάμπα=λάμπα, από το λάμψις, λάμπω, σιλιντίρ= κύλινδρος, τουρμούς =θερμός, πιρνό = πειρούνι, πιραμέν =περίμετρος, πιρίνα=πυρήνας, πισικόζ=ψύχωσις, προμπλέμ= πρόβλημα, πρίσμα=πρίσμα, σινόρ=σύνορο, ροματίζμα=ρευματισμοί, σεματί=συμπάθεια, σεριγγά=σύριγγα, σιμφίτ=σύμφυτο, ταβούς=παγώνι από το ελλ. ταώς, ταγάρ(ταγάρι)=σάκκος για την ταγή(ζωοτροφή) αρχ.ελλ. ταγήριον, ζεφκ=σύζυγος, από το ζεύγος, ζεφσέ η σύζυγος, τιρίντ=τυρόπιτα, σιρά(γραμμή) από το σειρά, τεν=σώμα από το ομηρικό δέμας=σώμα, μερμέρ=μάρμαρο, οργκάν=όργανο, τσεκούρ(τσεκούρι) από το αρχ.ελλ. σάγαρις =τσεκούρι, τιάτρο=θέατρο, γιορτού=γιορτή, ζιγιάν =ζημία, ζουνάρ=ζωνάρι κλπ,κλπ,κλπ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου