ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ

Σε ένα δήμο, αν θες να δεις τι νέο παίζει πηγαίνεις στα Δημοτικά συμβούλια, αν πάλι δεν μπορείς τα διαβάζεις μετά από την διαύγεια. Τα δημοτικά συμβούλια είναι ο καθρέπτης του δήμου και εκεί ακούς, βλέπεις, αλλά και καταλαβαίνεις τα πάντα. Βλέπεις τους ενεργούς συμβούλους, τους ενημερωμένους, αυτούς που πραγματικά αγαπούν γι' αυτό που εκλέχτηκαν να κάνουν... φυσικά βλέπεις οτι ανάμεσα τους υπάρχουν -από ανέκαθεν- και αυτοί που δεν ξέρουν γιατί βρίσκονται εκεί και μάλλον το θεωρούν αγγαρεία να συμμετέχουν στα κοινά και χάσιμο χρόνου. Ένα συμβούλιο είναι μια μικρογραφία μιας τάξης ενός σχολείου... έχουμε τις κοπάνες... τις τηλεφωνικές εγκλήσεις "Έλα γρήγορα δεν έχουμε απαρτία", και τις χρόνιες απουσίες. Το θέμα είναι βέβαια οτι κανείς δεν απορρίπτεται, ούτε απομακρύνεται λόγω απουσιών, αν και ο κανονισμός λέει άλλα. 
Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί άραγε μπήκαν σε μια τέτοια διαδικασία να εκτεθούν εκλογικά και μετά να την κοπανίσουν... μια περίπτωση από αυτούς είναι οι ψηφοσυλλέκτες, μια άλλη περίπτωση είναι οι χολιασμένοι και μια τρίτη περίπτωση είναι οι αδιάφοροι. Φυσικά και οι τρεις περιπτώσεις μόνο καλό δεν κάνουν στον τόπο, ούτε στην επίλυση των προβλημάτων, ούτε το αποτέλεσμα είναι δίκαιο σε μια κρίσιμη ψηφοφορία ενός πολύ δύσκολου θέματος.
Επειδή βλέπω οτι τα τελευταία συμβούλια 14 παρόντες, 13 απόντες, καλό είναι να αναθεωρήσουμε λιγουλάκι τέτοιες πρακτικές και να προσπαθήσουμε να κάνουμε οτι καλύτερο γίνεται για αυτόν τον τόπο που έχει μείνει πολύ πίσω. Όση ευθύνη έχει ο δήμαρχος, ο πρόεδρος της μείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης, άλλη τόση έχουν και οι σύμβουλοι στην ανάπτυξη μιας περιοχής. 
Σε μια δημοκρατία, η άποψη, η ελευθερία λόγου, η μετάδοση ιδεών, η ελεύθερη κατάθεση προτάσεων είναι το σπουδαιότερο δικαίωμα... μήπως την χάσαμε και αυτή;