Πριν λίγες μέρες αποχαιρετήσαμε την αγαπητή μας και σεβάσμια Ευγενία Τζιγκουνάκη που έφυγε για το άλλο ημισφαίριο της ζωής. ‘Εφυγε ήσυχα αφού εξεμέτρησε χρόνους πολλούς…..αν για δικούς μας ανθρώπους, λέμε ….θα μπορούσε ακόμη…. Όμως «ο χρόνος το τέλος απαιτεί» όπως λέει και ο στωικός φιλόσοφος..
Η Ευγενία γεννήθηκε στο Αιτωλικό Μεσολογγίου και μεγάλωσε πλάι στη λιμνοθάλασσα. Αλιέας ο πατέρας της φρόντισε όλα τα παιδιά του να εφοδιαστούν με μόρφωση, ώστε αργότερα που μεταναστεύουν στη Αθήνα βρίσκουν θέσεις καλής εργασίας.
Εργάστηκε για πολλά χρόνια από όπου και συνταξιοδοτήθηκε σε υπηρεσία της τότε Ε Ι Ρ.
Γνωρίστηκε και παντρεύτηκε με τον Χρήστο Τζιγκουνάκη, από τον Τζιτζιφέ Αποκορώνου και απόκτησαν μια ωραία οικογένεια με τα δύο παιδιά που απόκτησαν.
Παράλληλα με την εργασία της, υπήρξε μια αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα.
Μαζί με τον Χρήστο φρόντισαν ιδιαίτερα τα παιδιά τους, τόσο την ανατροφή τους, όσο και τη μόρφωση του. Το σπίτι τους ήταν πάντα ανοιχτό για τους συγγενείς τους. Τα καλοκαίρια τους ήταν πάντα συνδεδεμένα με το Τζιτζιφέ.
Μαζί ζήσαμε όμορφες οικογενειακές μέρες, όταν βρισκόμαστε τόσο τα καλοκαίρια στην Κρήτη, όσο και όταν εμείς ανεβαίναμε στην Αθήνα.
Ευτύχησε να δει πολλά όμορφα πράγματα στη ζωή της. Περισσότερα από το Χρήστο γιατί αυτή είδε και τη μικρή Ευγενία να μεγαλώνει, έφηβη, και να ετοιμάζεται για το Πανεπιστήμιο.
Πριν τρείς μέρες είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο. Είπαμε όσα λέγαμε κάθε φορά κλείνοντας με ευχαρίστησε ιδιαίτερα για το τηλεφώνημα.. Εμείς είχαμε αραιώσει τις επισκέψεις στην Αθήνα τώρα και πολύ καιρό λόγω κορονοιού.
Αυτή πια δυσκολευόταν στο περπάτημα… και τα δυο τελευταία καλοκαίρια δεν κατέβηκε στην Κρήτη. Είχε μόνιμη βοήθεια στο σπίτι. Τα παιδιά της πάντα από κοντά.
Κι ύστερα ένα μικρό κρυολόγημα, μια αδιαθεσία λίγων ημερών, και έφυγε στα χέρια των παιδιών της. Μια γυναίκα που «τον δρόμον τετέλεκε, την πίστη τετήρηκε και νυν απόκειται εις αυτήν ο της δικαιοσύνης στέφανος».
Εμείς συλλυπούμενοι θα την έχομε, όσο νοούμε, στο νου και την καρδιά μας.
Καλό σου ταξίδι στο φως
Ευτυχία - Γιώργος Πευκιανάκη
Η Ευγενία γεννήθηκε στο Αιτωλικό Μεσολογγίου και μεγάλωσε πλάι στη λιμνοθάλασσα. Αλιέας ο πατέρας της φρόντισε όλα τα παιδιά του να εφοδιαστούν με μόρφωση, ώστε αργότερα που μεταναστεύουν στη Αθήνα βρίσκουν θέσεις καλής εργασίας.
Εργάστηκε για πολλά χρόνια από όπου και συνταξιοδοτήθηκε σε υπηρεσία της τότε Ε Ι Ρ.
Γνωρίστηκε και παντρεύτηκε με τον Χρήστο Τζιγκουνάκη, από τον Τζιτζιφέ Αποκορώνου και απόκτησαν μια ωραία οικογένεια με τα δύο παιδιά που απόκτησαν.
Παράλληλα με την εργασία της, υπήρξε μια αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα.
Μαζί με τον Χρήστο φρόντισαν ιδιαίτερα τα παιδιά τους, τόσο την ανατροφή τους, όσο και τη μόρφωση του. Το σπίτι τους ήταν πάντα ανοιχτό για τους συγγενείς τους. Τα καλοκαίρια τους ήταν πάντα συνδεδεμένα με το Τζιτζιφέ.
Μαζί ζήσαμε όμορφες οικογενειακές μέρες, όταν βρισκόμαστε τόσο τα καλοκαίρια στην Κρήτη, όσο και όταν εμείς ανεβαίναμε στην Αθήνα.
Ευτύχησε να δει πολλά όμορφα πράγματα στη ζωή της. Περισσότερα από το Χρήστο γιατί αυτή είδε και τη μικρή Ευγενία να μεγαλώνει, έφηβη, και να ετοιμάζεται για το Πανεπιστήμιο.
Πριν τρείς μέρες είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο. Είπαμε όσα λέγαμε κάθε φορά κλείνοντας με ευχαρίστησε ιδιαίτερα για το τηλεφώνημα.. Εμείς είχαμε αραιώσει τις επισκέψεις στην Αθήνα τώρα και πολύ καιρό λόγω κορονοιού.
Αυτή πια δυσκολευόταν στο περπάτημα… και τα δυο τελευταία καλοκαίρια δεν κατέβηκε στην Κρήτη. Είχε μόνιμη βοήθεια στο σπίτι. Τα παιδιά της πάντα από κοντά.
Κι ύστερα ένα μικρό κρυολόγημα, μια αδιαθεσία λίγων ημερών, και έφυγε στα χέρια των παιδιών της. Μια γυναίκα που «τον δρόμον τετέλεκε, την πίστη τετήρηκε και νυν απόκειται εις αυτήν ο της δικαιοσύνης στέφανος».
Εμείς συλλυπούμενοι θα την έχομε, όσο νοούμε, στο νου και την καρδιά μας.
Καλό σου ταξίδι στο φως
Ευτυχία - Γιώργος Πευκιανάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου