Το πήρα από την σελίδα της Νότας Κυμοθόη!!
-Είπα να χαρώ σήμερα την κυριακάτικη λιακάδα και καθώς βάδιζα, είδα μια καλοντυμένη κυρία με ολόχρυσα βραχιόλια στα χέρια της να κουδουνίζουν και ν' αδειάζει στο πεζοδρόμιο από ένα καροτσάκι λαϊκής, τόμους βιβλία. Τα τοποθέτησε το ένα πάνω στο άλλο με προσοχή κι ενώ πλησίαζα είδα πως ήταν όλα τα άπαντα του Κωστή Παλαμά. Την κοίταξα, με είδε με βλέμμα αστραπιαίο κι αφού άφησε και τον τελευταίο τόμο κίνησε να φύγει. Τα βραχιόλια της κουδούνιζαν. "Σταθείτε", της λέω. "Έχετε κι άλλα για πέταμα"; Κούνησε το κεφάλι. Ήταν καταφατικό το κούνημα της κεφαλής της; Δεν κατάλαβα και περίμενα, αλλά δεν ήρθε πάλι. Κοίταζα τους 16 τόμους με τα άπαντα του Κωστή Παλαμά στο πεζοδρόμιο και πόνεσε η ψυχή μου. Ήταν ολοκαίνουργα τα βιβλία. Θα μπορούσε να τα προσφέρει στο Δημοτικό Σχολείο της περιοχής που είναι κοντά, θα μπορούσε να τα προσφέρει σε μια Δημοτική Βιβλιοθήκη. Ο ήλιος χάιδεψε τις ράχες τους απαλά κι έμεινα άφωνη καθώς το φως του έδειχνε τον όγκο εργασίας του Ποιητή και η μεγάλη σιωπή αυτής της στιγμής με συγκίνησε πολύ καθώς η κυριούλα είχε σιωπηλά χαθεί στο τέλος του δρόμου. Έμεινα εγώ και η ψυχή του Κωστή Παλαμά να γυρεύει βοήθεια, καθώς τον είχαν πετάξει στ΄ αζήτητα.
Νότα Κυμοθόη, Αθήνα 2019
Η αλήθεια ότι αυτό το πόνεμα της ψυχής με πιάνει και μένα όταν βλέπω βιβλία πεταμένα στους δρόμους, στους κάδους, στα πεζοδρόμια, στις παραποταμιές και στις αυτοσχέδιες χωματερές μας. Ειδικά κάτι εγκυκλοπαίδειες που όχι μόνο είναι συλλεκτικά κομμάτια, αλλά οι περισσότερες είναι αχρησιμοποίητες μιας και πριν κάμποσα χρόνια ήταν της μόδας κάθε σπίτι να έχει 2-3 15τομες εγκυκλοπαίδειες, που δεν της είχαμε αγγίξει ποτέ.
Τα περισσότερα τα μαζεύω για την βιβλιοθήκη μας, αλλά επειδή ξέρω οτι η βιβλιοθήκη του Φιλολογικού, είναι φουλ απο δωρεές τέτοιες, άρχισα να τις μοιράζω σε χωριά της επαρχίας μας, του Δήμου μας, που έχουν κάνει συντήρηση των παλιών σχολείων τους και τα χρειάζονται. Τις προάλλες βρήκα μια 15τομη του "Ήλιου" όχι πεταμένη αλλά τοποθετημένη σε ένα παράθυρο μιας και ο ιδιοκτήτης της την λυπήθηκε να την βάλει στον κάδο... πήγε στο δημοτικό σχολείο των Πλοκαμιανών. Μια άλλη ετοιμάζεται να πάει στο Βλάτος, στο εκεί σχολικό μουσείο...
Καλό είναι λοιπόν να υπάρξει μια συνεργασία με την μεγάλη κεντρική βιβλιοθήκη μας, του Φιλολογικού, και όσοι σύλλογοι ενδιαφέρονται να εμπλουτίσουν τις βιβλιοθήκες των παλιών σχολείων ή και νέων .. να επικοινωνούν με αυτήν, είναι αμαρτία τέτοια βιβλία να καταλήγουν στα σκουπίδια.
Πάντως στα Πλοκαμιανά στο Βλάτος, ίσως και στην Ποταμίδα τα χρειάζονται....
Νότα Κυμοθόη, Αθήνα 2019
Η αλήθεια ότι αυτό το πόνεμα της ψυχής με πιάνει και μένα όταν βλέπω βιβλία πεταμένα στους δρόμους, στους κάδους, στα πεζοδρόμια, στις παραποταμιές και στις αυτοσχέδιες χωματερές μας. Ειδικά κάτι εγκυκλοπαίδειες που όχι μόνο είναι συλλεκτικά κομμάτια, αλλά οι περισσότερες είναι αχρησιμοποίητες μιας και πριν κάμποσα χρόνια ήταν της μόδας κάθε σπίτι να έχει 2-3 15τομες εγκυκλοπαίδειες, που δεν της είχαμε αγγίξει ποτέ.
Τα περισσότερα τα μαζεύω για την βιβλιοθήκη μας, αλλά επειδή ξέρω οτι η βιβλιοθήκη του Φιλολογικού, είναι φουλ απο δωρεές τέτοιες, άρχισα να τις μοιράζω σε χωριά της επαρχίας μας, του Δήμου μας, που έχουν κάνει συντήρηση των παλιών σχολείων τους και τα χρειάζονται. Τις προάλλες βρήκα μια 15τομη του "Ήλιου" όχι πεταμένη αλλά τοποθετημένη σε ένα παράθυρο μιας και ο ιδιοκτήτης της την λυπήθηκε να την βάλει στον κάδο... πήγε στο δημοτικό σχολείο των Πλοκαμιανών. Μια άλλη ετοιμάζεται να πάει στο Βλάτος, στο εκεί σχολικό μουσείο...
Καλό είναι λοιπόν να υπάρξει μια συνεργασία με την μεγάλη κεντρική βιβλιοθήκη μας, του Φιλολογικού, και όσοι σύλλογοι ενδιαφέρονται να εμπλουτίσουν τις βιβλιοθήκες των παλιών σχολείων ή και νέων .. να επικοινωνούν με αυτήν, είναι αμαρτία τέτοια βιβλία να καταλήγουν στα σκουπίδια.
Πάντως στα Πλοκαμιανά στο Βλάτος, ίσως και στην Ποταμίδα τα χρειάζονται....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου