Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Στην ποιοτική εκπομπή της κ. Παπαδάκη στο CRETA η οποία με καταπληκτικό τρόπο συνομιλεί με εκλεκτούς προσκεκλημένους παρακολούθησα ένα βράδυ τη συνομιλία της με τον Δημήτρη Αποστολάκη, μουσικό γνωστό ως Χαίνη, βασικό εμπνευστή του μουσικού σχήματος της Κρήτης «Χαίνηδες». Ίσως σας είναι γνωστά τα τραγούδια του, το καπηλειό, ο ακροβάτης, η συνταγή μαγειρικής και βέβαια η κρητική του μουσική. Φυσικός στις βασικές του σπουδές έχει μελετήσει αρχαία ελληνική φιλοσοφία, Χριστιανισμό, Ανατολικές θρησκείες, Πατερικά κείμενα και πάνω απ΄ολα, το βιβλίο της Φύσης. Μίλησε για το θεό, για τη Ζωή και το θάνατο, για τη νιότη και τα γεράματα, για το λαϊκό και λαϊκίστικο, για την ομορφιά και την αρμονία, για την επιστήμη και την τέχνη. Θέλησα να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις, μαζί σας. Να υπενθυμίσω ότι η λέξη Χαΐνης σημαίνει άπιστος και τη χρησιμοποιούσαν οι Τούρκοι για τους Κρητικούς επαναστάτες που έφευγαν στα βουνά. Οι Χαϊνηδες ήταν οι αντίστοιχοι κλέφτες της άλλης Ελλάδας. Ευρύτερα ο όρος σημαίνει τον ρομαντικό, ιδεολόγο, τον φευγάτο από τους πολλούς....
Λέει λοιπόν ο Δημήτρης, που η μορφή του σου θυμίζει ήρωα του 21, όπως τους θυμόμαστε από τις φωτογραφίες των μαθητικών μας χρόνων. «Για να προχωρήσεις, σε οδηγεί κάποια ανάγκη που σε πιέζει μέσα σου ή έξω και σε ερμηνεύει η φύση στην πορεία. Καθώς ο πλανήτης μας φαίνεται να καταστρέφεται η ζωή δείχνει πως ένας άλλος άνθρωπος θα γεννηθεί. Ένας άνθρωπος δημιουργικός γιατί σήμερα δυστυχώς ο άνθρωπος είναι παραγωγικός και καταστροφικός συγχρόνως. Άλλο δημιουργικός άλλο παραγωγικός. Η ζωή μόνο με τη δημιουργία μπορεί να συνεχιστεί.
Η ζωή είναι κίνηση ευκαμψία κίνηση, πράγματα που διαθέτει η νιότη, η ακαμψία, η ακινησία είναι ο θάνατος. Μόνο στην μοναξιά σου μπορείς να συναντήσεις το θεό, ποτέ έχοντας ρόλους. Μόνο τότε μπορεί να νιώσεις το χιτώνα του έστω να ανεμίσει κοντά σου.
Τίποτε από αυτά που φτιάχνει και δημιουργεί ο καθένας δεν είναι δικό του. Είναι γέννημα μιας ολόκληρης αλυσίδας και πολλών κρίκων που κουβαλούμε ασυνείδητα μέσα μας. Το λαϊκό είναι δημιούργημα ανθρώπων του λαού με κοινούς στόχους και οράματα. Η μαζική δημιουργία από ανθρώπους χωρίς κοινές αξίες, είναι το λαϊκίστικο και είναι βάρβαρο και χυδαίο. Την ομορφιά τη βλέπουν μόνο όσοι την έχουν μέσα στην ψυχή τους. Είναι τραγικό λάθος να θεωρούμε ότι όλοι πρέπει να έχουν λόγο σε όλα με την έννοια της δημοκρατίας. Λόγο μπορούν να έχουν μόνο όσοι έχουν πληρώσει ένα αντίτιμο θυσίας για το κοινό καλό.
Η Τέχνη δίνει ζωή και η ποίηση με την ευρύτερη έννοια είναι το μόνο που κληρονομούμε στα παιδιά μας στην αιωνιότητα. Κάποιες φορές η κρητική μουσική τείνει να προβάλει το αρσενικό, αλλά αυτό είναι λάθος γιατί το αρσενικό είναι ανίσχυρο χωρίς το θηλυκό.
Βαθύς γνώστης της φιλοσοφίας του Ηράκλειτου επανέρχεται συχνά στην αρμονία του σύμπαντος και στην ενότητα όλων, όπου το ελάχιστο ανήκει εις το σύνολο. Γι αυτό και η γνώση πρέπει να είναι ολιστική. Η εξειδίκευση δεν είναι γνώση.
Όσες φορές καταστρέφομε αυτή την αρμονία και την ομορφιά και το κάλλος είμαστε ανήθικοι. Το ακαλαίσθητο είναι και ανήθικο.
Προβληματίστηκα με τη συνομιλία κι έψαξα γύρω μου καθημερινές εικόνες που καταστρέφουν την ομορφιά και την αρμονία και στο βάθος βλέπεις ότι λείπει το ήθος. Υπερέχει ο εγωϊσμός, η επιβολή. Αφού απολαύσαμε την όμορφη παραλία αφήσαμε τα σκουπίδια μας στην άμμο. Για να διαφημίσαμε τη λαϊκίστικη εκδήλωση μας αφισοκολήσαμε και πληγώσαμε το δέντρο. Αφισοκολλήσαμε όλο το δρόμο με κίνδυνο παραπλάνησης του οδηγού. Πυροβολήσαμε και αλλού μουτζουρόσαμε τη ταμπέλα με το όνομα του χωριού μας και της πόλης μας, άρα τη διαγράψαμε. Ρίξαμε τη γλάστρα για να παρκάρομε στο πεζοδρόμιο. Κόψαμε το δέντρο να βάλομε την ταμπέλα μας. Καταστρέφομε της νύχτας τη γαλήνη με τα μαρσαρίσματα των αυτοκινήτων μας και τα δυνατά μεγάφωνα με μουσικές και ντεσιμπέλ που δεν επιλέξαμε. Μα και τις μουσικές εκδηλώσεις καταστρέψαμε με τα εκκωφαντικά μεγαθήρια μεγάφωνα, δυσανάλογα με το χώρο και τον τόπο. Κολλήσαμε τέντες και διαφημίσεις σε γραφικά μνημεία και εκκλησάκια ιστορικού ενδιαφέροντος.
Γεμίσαμε όμορφες όχθες ποταμών με σκουπίδια και ξεκοιλιασμένα στρώματα.
Τα παλιοσίδερα μας τα πετάξαμε στις άκρες των δρόμων μας, σκουπιδότοπος και μπαζότοπος το όμορφο βουνό και η γειτονική αυλή.
Ξεχειλίζουμε σκουπιδοτενεκέδες και κλείνομε δρόμους με σκουπιδοτενεκέδες για να μη περπατήσομε παραπάνω.
Τι κρίμα και θα μπορούσε να υπήρχε περισσότερη ομορφιά.
Σημείωση: να σημειωθεί ότι ο Δημήτρης έχει λάβει μέρος και στο πείραμα του Cern
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου