Μια πρόβλεψη για τη Δεξιά μετά από την ήττα...
Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Η παραπολιτική είδηση που δημοσίευσαν τα «Νέα» σύμφωνα με την οποία πραγματοποιήθηκε συνάντηση σε διαμέρισμα του Λυκαβηττού επωνύμων ανησυχούντων με θέμα "τι θα κάνουμε αν έρθει ο Τσίπρας", όπου ετέθη και το ερώτημα "πως θα επικοινωνούμε με ασφάλεια", μπορεί να είναι γραφική, αλλά έρχεται να επιβεβαιώσει όσους υποστηρίζουν ότι η Δεξιά στην Ελλάδα παραμένει άθλια, φοβική και επικίνδυνη. Το απέδειξε και τους τελευταίους μήνες με τη συστηματική προσπάθεια κατατρομοκράτησης του κόσμου, που τελικά έπεσε στο κενό, αλλά και με τις νέες ελαφρύνσεις που τάζει ο Σαμαράς στους πλούσιους, όπως η κατάργηση των τεκμηρίων, η μείωση 7% του ΕΝΦΙΑ, η μείωση της φορολογίας των εταιρειών..
. και μείωση των συντάξεων έως 40% για τους υπόλοιπους κ.ο.κ.
Η Δεξιά στην Ελλάδα ήταν πάντα άθλια και ταξική (ΣΣ: το ‘’Λαϊκή Δεξιά’’ ήταν μια απάτη για το λαουτζίκο), αλλά κυρίως ήταν επικίνδυνη και δυστυχώς, όχι όσο κόπτεται πατριωτική, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, όπως εκείνη του μεταπολιτευτικού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στη μεταπολιτευτική περίοδο, λόγω του γενικότερου χαλαρού κλίματος που επικράτησε, ο αυταρχισμός και η ανικανότητα, ο ενδοτισμός και ο συντηρητισμός της δεν πολυφαίνονταν. Άλλωστε, στη Μητσοτακική φάση βγήκαν στο προσκήνιο οι νεοφιλελεύθεροι που εμφάνισαν μια λιγότερο κουτσαβάκικη έκφανση της Δεξιάς που διακόπηκε όμως από το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα του Αντώνη Σαμαρά, γνήσιου εκπροσώπου της κομμουνιστοφαγικής βασιλοχουντικής δεξιάς, η οποία μεταπολιτευτικά είχε πάντα ένα σκληρό 8-10% (ΕΠΕΝ, ΠΟΛΑΝ, Χρυσή Αυγή). Ακολούθησε η νεοφιλελεύθερη περίοδος του σημιτικού εκσυγχρονισμού και μετά η σκανδαλιάρα κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή που τα τίναξε όλα στον αέρα, αλλά πρόλαβε να φορτώσει στον απίστευτο Γιώργο Παπανδρέου την καυτή πατάτα για να ολοκληρώσει το δράμα και στη συνέχεια, με μια θεαματική κωλοτούμπα ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε να σώσει το σύστημα της διαπλοκής μαζί με τον έμπειρο Ευάγγελο Βενιζέλο. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι στον ευρύτερο χώρο της συντηρητικής παράταξης πρέπει να εντάξουμε ιστορικά και ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ τόσο στο επίπεδο των πολιτικών στελεχών, όσο και των ψηφοφόρων (που εύκολα μεταπήδησαν όποτε χρειάστηκε στην Δεξιά). Το ίδιο άλλωστε συνέβαινε και με την παλιά Ένωση Κέντρου στην οποία είχαν βρει στέγη πολλοί πλουτοκράτες και συντηρητικοί.
Τι θα γίνει όμως στη Δεξιά μετά την επικείμενη ήττα της;
Μετά, η Δεξιά σίγουρα κάποια στιγμή θα επιχειρήσει κάποια πορεία «τύπου κατσαρόλας», με την σύμπραξη πιθανώς της μεταφυσικής αριστεράς… Σίγουρα επίσης θα πέσει σε βαθιά κρίση, αν μάλιστα η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι στρατηγική, οπότε η Δεξιά θα λυσσάξει και θα χρειαστούν έξυπνοι χειρισμοί για να αντιμετωπιστεί. Θα υπάρχει άλλωστε και η διαπλοκή στο παρασκήνιο που θα την κουρντίζει. Η αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ είναι το προφανές, αλλά μοιάζει πιο λογική μια διάσπαση, καθώς ο Σαμαράς φαίνεται να ελέγχει το κόμμα. Άλλωστε, από τις 26 θα προσεύχονται να τα πάει χάλια ο ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει …παρένθεση. Αυτό θα τους κρατήσει ενωμένους μέχρι να δουν πως θα κλείσει η διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Βέβαια οι εξελίξεις στη Δεξιά θα εξαρτηθούν από το μέγεθος της ήττας, από το ποιά πρόσωπα θα είναι στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, αλλά και από το ποσοστό της Χρυσής Αυγής και από το αν θα μπουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες στη Βουλή.
Η Χρυσή Αυγή, όσο καλά και να πάει σε αυτές τις εκλογές, χάνει το ρόλο της και θα απορροφηθεί από το κόμμα της σκληρής αυταρχικής δεξιάς για την ηγεσία της οποίας θα σφαχτούν ο Άδωνης με τον Βορίδη (θα είναι ένα κόμμα του 12-15% μαζί με τη ΧΑ στο μέλλον). Ρόλο στις εξελίξεις θα παίξει φυσικά και η δικαστική έκβαση της υπόθεσης των χρυσαυγιτών.
Η υπόλοιπη Δεξιά, η φιλελεύθερη, λογικά θα στοιχηθεί πίσω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με την αδερφή του να μένει στην εφεδρεία για την προεδρία της Δημοκρατίας. Οι καραμανλικοί θα έχουν καλύτερη τύχη με τους μητσοτάκηδες, αλλά θα μοιραστούν μεταξύ σκληρής δεξιάς και φιλελεύθερης. Εκτός και αν η Ντόρα επιχειρήσει να ανασυγκροτήσει τον κεντρώο χώρο, κάτι που θα επιχειρήσει δικαιωματικά και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, καθώς ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν έχει το βάρος για κάτι τέτοιο. Εννοείται ότι ο Βαγγέλης έχει τους ανθρώπους του στο Ποτάμι, όπως άλλωστε και η Ντόρα. Δηλαδή και το Ποτάμι, αν δεν μπει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (αν και εφόσον χρειαστεί), δεν θα μακροημερεύσει, επειδή ούτε κοινωνικό έρμα έχει, ούτε θεωρία διαθέτει.
Μια διάσπαση του δεξιού χώρου (πολυκατοικίας) με βάση διακριτές πολιτικές αρχές και ιδεολογικές διαφορές θα ήταν θετική εξέλιξη για τον τόπο, με την έννοια του διαχωρισμού των κρυπτοφασιστών από τους δημοκρατικούς δεξιούς και τους φιλελεύθερους. Από την άλλη, η πληγωμένη δεξιά είναι πολύ επικίνδυνη, όπως αποδείχτηκε σε πολλές ιστορικές φάσεις με αποκορύφωμα την περίοδο 1920-22 και φυσικά, με την προδοσία της Κύπρου. Αυτά η μεθαυριανή κυβέρνηση πρέπει να τα έχει κατά νου, γιατί το εσωτερικό μέτωπο θα κρίνει πολλά.-
Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Η παραπολιτική είδηση που δημοσίευσαν τα «Νέα» σύμφωνα με την οποία πραγματοποιήθηκε συνάντηση σε διαμέρισμα του Λυκαβηττού επωνύμων ανησυχούντων με θέμα "τι θα κάνουμε αν έρθει ο Τσίπρας", όπου ετέθη και το ερώτημα "πως θα επικοινωνούμε με ασφάλεια", μπορεί να είναι γραφική, αλλά έρχεται να επιβεβαιώσει όσους υποστηρίζουν ότι η Δεξιά στην Ελλάδα παραμένει άθλια, φοβική και επικίνδυνη. Το απέδειξε και τους τελευταίους μήνες με τη συστηματική προσπάθεια κατατρομοκράτησης του κόσμου, που τελικά έπεσε στο κενό, αλλά και με τις νέες ελαφρύνσεις που τάζει ο Σαμαράς στους πλούσιους, όπως η κατάργηση των τεκμηρίων, η μείωση 7% του ΕΝΦΙΑ, η μείωση της φορολογίας των εταιρειών..
. και μείωση των συντάξεων έως 40% για τους υπόλοιπους κ.ο.κ.
Η Δεξιά στην Ελλάδα ήταν πάντα άθλια και ταξική (ΣΣ: το ‘’Λαϊκή Δεξιά’’ ήταν μια απάτη για το λαουτζίκο), αλλά κυρίως ήταν επικίνδυνη και δυστυχώς, όχι όσο κόπτεται πατριωτική, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, όπως εκείνη του μεταπολιτευτικού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στη μεταπολιτευτική περίοδο, λόγω του γενικότερου χαλαρού κλίματος που επικράτησε, ο αυταρχισμός και η ανικανότητα, ο ενδοτισμός και ο συντηρητισμός της δεν πολυφαίνονταν. Άλλωστε, στη Μητσοτακική φάση βγήκαν στο προσκήνιο οι νεοφιλελεύθεροι που εμφάνισαν μια λιγότερο κουτσαβάκικη έκφανση της Δεξιάς που διακόπηκε όμως από το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα του Αντώνη Σαμαρά, γνήσιου εκπροσώπου της κομμουνιστοφαγικής βασιλοχουντικής δεξιάς, η οποία μεταπολιτευτικά είχε πάντα ένα σκληρό 8-10% (ΕΠΕΝ, ΠΟΛΑΝ, Χρυσή Αυγή). Ακολούθησε η νεοφιλελεύθερη περίοδος του σημιτικού εκσυγχρονισμού και μετά η σκανδαλιάρα κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή που τα τίναξε όλα στον αέρα, αλλά πρόλαβε να φορτώσει στον απίστευτο Γιώργο Παπανδρέου την καυτή πατάτα για να ολοκληρώσει το δράμα και στη συνέχεια, με μια θεαματική κωλοτούμπα ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε να σώσει το σύστημα της διαπλοκής μαζί με τον έμπειρο Ευάγγελο Βενιζέλο. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι στον ευρύτερο χώρο της συντηρητικής παράταξης πρέπει να εντάξουμε ιστορικά και ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ τόσο στο επίπεδο των πολιτικών στελεχών, όσο και των ψηφοφόρων (που εύκολα μεταπήδησαν όποτε χρειάστηκε στην Δεξιά). Το ίδιο άλλωστε συνέβαινε και με την παλιά Ένωση Κέντρου στην οποία είχαν βρει στέγη πολλοί πλουτοκράτες και συντηρητικοί.
Τι θα γίνει όμως στη Δεξιά μετά την επικείμενη ήττα της;
Μετά, η Δεξιά σίγουρα κάποια στιγμή θα επιχειρήσει κάποια πορεία «τύπου κατσαρόλας», με την σύμπραξη πιθανώς της μεταφυσικής αριστεράς… Σίγουρα επίσης θα πέσει σε βαθιά κρίση, αν μάλιστα η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι στρατηγική, οπότε η Δεξιά θα λυσσάξει και θα χρειαστούν έξυπνοι χειρισμοί για να αντιμετωπιστεί. Θα υπάρχει άλλωστε και η διαπλοκή στο παρασκήνιο που θα την κουρντίζει. Η αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ είναι το προφανές, αλλά μοιάζει πιο λογική μια διάσπαση, καθώς ο Σαμαράς φαίνεται να ελέγχει το κόμμα. Άλλωστε, από τις 26 θα προσεύχονται να τα πάει χάλια ο ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει …παρένθεση. Αυτό θα τους κρατήσει ενωμένους μέχρι να δουν πως θα κλείσει η διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Βέβαια οι εξελίξεις στη Δεξιά θα εξαρτηθούν από το μέγεθος της ήττας, από το ποιά πρόσωπα θα είναι στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, αλλά και από το ποσοστό της Χρυσής Αυγής και από το αν θα μπουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες στη Βουλή.
Η Χρυσή Αυγή, όσο καλά και να πάει σε αυτές τις εκλογές, χάνει το ρόλο της και θα απορροφηθεί από το κόμμα της σκληρής αυταρχικής δεξιάς για την ηγεσία της οποίας θα σφαχτούν ο Άδωνης με τον Βορίδη (θα είναι ένα κόμμα του 12-15% μαζί με τη ΧΑ στο μέλλον). Ρόλο στις εξελίξεις θα παίξει φυσικά και η δικαστική έκβαση της υπόθεσης των χρυσαυγιτών.
Η υπόλοιπη Δεξιά, η φιλελεύθερη, λογικά θα στοιχηθεί πίσω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με την αδερφή του να μένει στην εφεδρεία για την προεδρία της Δημοκρατίας. Οι καραμανλικοί θα έχουν καλύτερη τύχη με τους μητσοτάκηδες, αλλά θα μοιραστούν μεταξύ σκληρής δεξιάς και φιλελεύθερης. Εκτός και αν η Ντόρα επιχειρήσει να ανασυγκροτήσει τον κεντρώο χώρο, κάτι που θα επιχειρήσει δικαιωματικά και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, καθώς ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν έχει το βάρος για κάτι τέτοιο. Εννοείται ότι ο Βαγγέλης έχει τους ανθρώπους του στο Ποτάμι, όπως άλλωστε και η Ντόρα. Δηλαδή και το Ποτάμι, αν δεν μπει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (αν και εφόσον χρειαστεί), δεν θα μακροημερεύσει, επειδή ούτε κοινωνικό έρμα έχει, ούτε θεωρία διαθέτει.
Μια διάσπαση του δεξιού χώρου (πολυκατοικίας) με βάση διακριτές πολιτικές αρχές και ιδεολογικές διαφορές θα ήταν θετική εξέλιξη για τον τόπο, με την έννοια του διαχωρισμού των κρυπτοφασιστών από τους δημοκρατικούς δεξιούς και τους φιλελεύθερους. Από την άλλη, η πληγωμένη δεξιά είναι πολύ επικίνδυνη, όπως αποδείχτηκε σε πολλές ιστορικές φάσεις με αποκορύφωμα την περίοδο 1920-22 και φυσικά, με την προδοσία της Κύπρου. Αυτά η μεθαυριανή κυβέρνηση πρέπει να τα έχει κατά νου, γιατί το εσωτερικό μέτωπο θα κρίνει πολλά.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου