ΓΛΩΣΣΑ ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

"Ανάπηρη γλώσσα σημαίνει ανάπηρη σκέψη και ανάπηρη σκέψη σημαίνει ανάπηρη πράξη."
Τα τελευταία χρόνια πλανάτε μια υποψία ότι η γλώσσα μας, χάνετε, απλοποιείται ή εν μέρει αντικαθίσταται από μονοσύλλαβες ξενόφερτες λέξεις.
Είναι αλήθεια και για αυτό υπάρχουν πολλοί λόγοι και πολλές αιτίες. Σίγουρα λίγο μας απασχολεί το θέμα, αλλά και λίγοι οι παθιασμένοι υπερασπιστές, που ασχολούνται σποραδικά για την διάσωση της γλώσσας μας.
Με την θεία μου, μια αξιόλογη φιλόλογος και πολύ καλή συζητήτρια πάντα είχα μια αντιπαλότητα σε αυτό το θέμα, πάντα όμως έχανα στα σημεία κάθε φορά που ήθελα να υπερασπιστώ τις ρηχές νεανικές μου ιδέες.
- Η «γλώσσα του κόσμου» πάει σε αφανισμό, μου έλεγε, κρατάς τα αυτιά σου, όταν ακούς τους νέους να σου μιλούν σήμερα, χάνετε ο λόγος, χάνετε η σκέψη με τα εισαγόμενα, αυτά τα βογκητά, τα ακαταλαβίστικα.
- Μάλλον είχε δίκιο, αλλά ως και προχθές, γιατί ψαχουλεύοντας σε αυτό το παγκόσμιο νταλαβέρι -το Ίντερνετ εννοώ - βρήκα το εξής φανταστικό κειμενάκι για τον Έλληνα και την Ελληνική γλώσσα.
Έλληνας: Ο τυπικός Ρωμιός είναι λεβέντης, μερακλής, τσίφτης, ασίκης, χουβαρντάς, ντόμπρος, μάγκας, βλάμης, μπεσαλής και καπάτσος. Καμιά φορά τεμπέλης, το ρίχνει στο χουζούρι και στο ραχάτι - μαχμουρλής, στο ντιβάνι, κοιτάει το ταβάνι. Του αρέσει ο παράς, το μπαξίσι, το κέφι και το γλέντι. Άμα τον πιάσει ο σεβντάς ή ο νταλγκάς για καμιά νταρντάνα, γίνεται νταής και άμα τον χτυπήσει ντέρτι και σεκλέτι, γίνεται μπεκρής και τον πονάει ο ντουνιάς.
Λίγο πολύ όλοι καταλαβαίνουμε τα παραπάνω, και όλοι μας λίγο πολύ έχουμε ακούσει πολλές φορές όλα τα ουσιαστικά ονόματα αυτού του κειμένου, που αν δεν το καταλάβατε όλα είναι ξένα. Είκοσι πέντε τουρκικά, τρία αλβανικά, δύο ιταλικά και ένα σλαβικό. Μας έμειναν μόνο τα ρήματα για να μας θυμίζουν και λίγο την γλώσσα μας. Θέλετε και άλλα παραδείγματα για να καταλάβετε ότι δεν την χάσαμε την γλώσσα μας τώρα, αλλά την βρήκαμε ….. έτσι χαμένη; Ορίστε λοιπόν…
- Στο παζάρι ψωνίζεις από τον μπακάλη, τον μανάβη, τον χασάπη ή αν δεν πας στο παζάρι από το σούπερ-μάρκετ. Κανένα ελληνικό ουσιαστικό - τέσσερα τούρκικα και ένα αμερικάνικο.
- Στο μπάνιο, κλείνεις την πόρτα, ανοίγεις το ντουλάπι, μπαίνεις στην μπανιέρα και κοιτάς το ταβάνι. Δύο τούρκικα, τρία ιταλικά.
- Κατεβαίνεις με το ασανσέρ, μπαίνεις στο τζιπ, πιάνεις το βολάν, πατάς αμπραγιάζ και γκάζι. Κοιτάς από το παρμπρίζ ενώ δουλεύει το σαζμάν. Έξη γαλλικά - ένα αμερικάνικο.
Τελικά μπορεί να λένε ότι μένει αναλλοίωτη μέσα στους αιώνες η γλώσσα μας, αλλά μάλλον το σωστότερο θα ήταν ότι μπορούμε εύκολα να υιοθετούμε τις λέξεις και να τις προσαρμόζουμε τόσο καλά στην ζωή μας που στο τέλος να μας φαίνονται για ……….ελληνικές.
Οι κατακτητές μας άφησαν τα σημάδια τους και μεις τα αφομοιώσαμε.
Και ο μεγάλος φιλόσοφος τις προάλλες στο ρουφιανοκούτι πάνω στον εκνευρισμό του είπε «Μην μου την σπάτε τώρα» του ξέφυγε βέβαια αλλά τον κατάλαβαν πολλοί περισσότεροι από το αν έλεγε «μην μου τους κύκλους τάρατε».
Το συμπέρασμα βέβαια είναι ότι η αθάνατη ελληνική γλώσσα ποτέ δεν πεθαίνει και ότι περισσότερο κινδυνεύουμε από τις νέες λέξεις των πολιτικών ή των αμπελοφιλοσοφιών, που τις περισσότερες φορές έχουν λεξιλόγιο δρόμου και πολύ ψέμα.
Η ελληνική γλώσσα έχει πάνω από 400.000 λέξεις, στην διαχρονική της εξέλιξη, η γλώσσα των παιδιών μας σήμερα έχει λίγες εκατοντάδες λέξεις και από αυτές οι περισσότερες είναι επιφωνήματα και ουρλιαχτά. Αυτά πρέπει να προσέξουμε.
Αλήθεια πως λέμε το μεράκι στην καθαρεύουσα;