Θα είμαι σύντομη και θα μιλήσω ως παιδί χωρισμένων γονιών. Θα γράψω ένα δεκάλογο που πρέπει να ακολουθήσει το κάθε χωρισμένο ζευγάρι που έχει παιδιά, για καλό των ίδιων των παιδιών:
Χωρίσατε μεταξύ σας, δε χωρίσατε από τα παιδιά σας. Έχετε δικαίωμα να ακολουθήσετε χωριστούς δρόμους απ' εδώ και μπρος όμως δεν έχετε δικαίωμα να φύγετε από τις ζωές των παιδιών σας. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να φροντίσετε ώστε να περνάτε αρκετό χρόνο με τα παιδιά σας και να είσαστε συνεπείς ως προς τις οικονομικές σας υποχρεώσεις απέναντί τους.
Αν βρείτε κάποιο άλλο άτομο να είναι μαζί σας, λάβετε υπόψη και τις ανάγκες του παιδιού σας από τον προηγούμενό σας γάμο. Δεν αποφασίζετε μόνο για σας πλέον, είτε σας αρέσει είτε όχι. Αποφασίζετε για σας και για το παιδί σας. Φροντίστε λοιπόν το παιδί σας να νιώθει άνετα και καλά με τις επιλογές που κάνετε στη ζωή σας. Φροντίστε το παιδί σας να νιώθει πραγματικό μέλος της νέας οικογένειας που προσπαθείτε να φτιάξετε.
Το παιδί σας δεν είναι ιδιοκτησία σας. Είναι ελεύθερος άνθρωπος. Έχει δικαίωμα να έχει και τους δύο του γονείς αλλά και όλους τους συγγενείς του στη ζωή του. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να στερήσετε από το παιδί σας κάτι τέτοιο. Αυτό σημαίνει (μιλώ ειδικά για τις μαμάδες τώρα) πως πρέπει να δεχτείτε τον πατέρα να αντιμετωπιστεί ισότιμα μ' εσάς ως γονιός και να έχει κι αυτός αρκετό χρόνο με το παιδί σας.
Το παιδί σας δεν είναι όπλο εκδίκησης για να πονέσετε τον/την πρώην σύζυγο. Είναι απαράδεκτο να προσπαθείτε να στρέψετε το παιδί σας εναντίον του άλλου γονιού λέγοντάς του άσχημα λόγια για τον άλλο γονιό. Είναι επίσης απαράδεκτο, όπως ανέφερα πριν, να προσπαθείτε να κρατήσετε το παιδί μακριά από τον άλλο γονιό. Είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείτε το παιδί για να έχετε οικονομικό όφελος μέσω της διατροφής. Τα χαρτιά των δικαστηρίων λένε πολλά και υπάρχουν. Το παιδί μεγαλώνοντας θα μάθει και θα καταλάβει την αλήθεια. Φροντίστε να έχετε το μέτωπό σας καθαρό.
Έχουμε δικαίωμα να αγαπάμε και τους δύο γονείς μας και να το εκφράζουμε αυτό. Αν είμαι στο σπίτι της μαμάς και θέλω να μιλήσω στον μπαμπά, πρέπει να είμαι ελεύθερη να τον πάρω τηλέφωνο όποτε θέλω και να μιλήσω όση ώρα θέλω μαζί του. Πρέπει να νιώθω ελεύθερη να του πω "σ' αγαπώ" και "σε πεθύμησα", χωρίς να κατακριθώ γι' αυτό το πράγμα.
Δεν είμαστε δικαστές. Αγαπάμε τους γονείς μας κι αν έκαναν λάθη θέλουμε να τους συγχωρέσουμε. Μη μας φορτώνετε με τις μεταξύ σας προστριβές. Αυτά που συμβαίνουν μεταξύ σας πρέπει όσο το δυνατό να μείνουν μεταξύ σας. Εμείς θέλουμε ηρεμία. Και με τους δύο μας γονείς.
Η "σταθερή στέγη" είναι μύθος. Ένα παιδί αν έχει το δικό του χώρο στο σπίτι του κάθε γονιού του, μπορεί να περνά εξίσου καλά και να είναι εξίσου άνετα και στα δύο σπίτια. Μπορεί έτσι να βλέπει και τους δύο του γονείς. Καλύτερα ένα παιδί να έχει δύο σπίτια και δύο γονείς, παρά ένα σπίτι και ένα γονιό. Ο νοών νοείτω.
Το "σταθερό πρόγραμμα" όσο είμαστε μικρά παιδιά σας βολεύει εσάς. Μεγαλώνοντας όμως να έχετε υπόψη σας πως θα καθορίζουμε εμείς το πρόγραμμά μας. Το παιδί μεγαλώνοντας θα αποφασίσει πότε και πόσο θα είναι με τον κάθε γονιό, ό,τι και να κάνετε.
Αν είναι δυνατό, αποφύγετε να πάρετε τα παιδιά σας στο δικαστήριο και βρείτε τα μεταξύ σας. Αν χρειαστεί όμως να πάμε στο δικαστήριο μην προσπαθήσετε να μας εκφοβίσετε ή να μας πιέσετε στο τι να πούμε. Κάποτε θα καταλάβουμε τι κάνατε και θα πρέπει να λογοδοτήσετε γι' αυτό. Αν πάμε δικαστήριο πρέπει να νιώσουμε ελεύθερα να πούμε αυτό που νιώθουμε και να υπερασπίσουμε τα δικά μας δικαιώματα ως ελεύθεροι άνθρωποι.
Φροντίστε να μένετε όσο το δυνατό πιο κοντά μεταξύ σας, ακόμη κι αν χωρίσατε. Αν μένετε σε άλλη πόλη ή άλλη χώρα, τότε εκ των πραγμάτων μία θα είναι η στέγη μας, όσο κι αν επιθυμούμε να σας βλέπουμε και τους δύο και να μένουμε και με τους δύο. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές...
Ειρήνη Λουκά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου