ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ

 Για μια ακόμα φορά καλείται ο άνθρωπος να προσεγγίσει το μυστήριο της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού, εορτάζοντας την «Μητρόπολιν των εορτών», εορτάζοντας τα Χριστούγεννα. Εντός της ζοφώδους σύγχρονης πραγματικότητας, όπου ο άνθρωπος γεύεται εις τον καθ’ ημέραν βίο του τον φόβο και την απαισιοδοξία, καλείται και πάλι να εορτάσει το μέγα και παράδοξο μυστήριο της γέννας του Χριστού. Για μια ακόμη φορά επιχειρούμε να πλησιάσουμε «μυστήριον ξένον και παράδοξον», που οι αιώνες και η εκκλησιαστική μας παράδοση μας δίδαξαν. Καλούμαστε να το βιώνουμε με την σιωπή και να το προσεγγίζουμε με την πίστη. Το φως που είχε προφητεύσει ο Προφήτης Ησαΐας ανέτειλε. Ο Ήλιος της δικαιοσύνης, ο Χριστός, ήρθε, εκπληρώνοντας τις προσδοκίες των Προφητών και τις ελπίδες των ανθρώπων που Τον αναζητούσαν. «Χριστός γεννάται», «επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών…» ψάλλει λαμπροφορεμένη η Εκκλησία μας, καλώντας όλους μας να μετέχουμε στο θαύμα αυτό της Σάρκωσης. Αιώνες μετά, τα Χριστούγεννα επιβεβαιώνουν και αυξάνουν την ελπίδα μας, γιατί δεν θυμίζουν στον άνθρωπο μόνο τον ερχομό του Θεού στη γη, αλλά κυρίως μας προτρέπουν να ζήσουμε τον ερχομό Του στην ζωή και στις καρδιές μας. 

Όμως, αδελφοί, τα τυπώματα και τα παθήματα των καιρών, το θαμπό κλίμα του κοινωνικού και όχι μόνο περίγυρου, οι καταλυτικές κραυγές του πλήθους και ιδιαίτερα οι εναγώνιες φωνές των νέων μας, συνθέτουν σήμερα την κοσμική πραγματικότητα της Βηθλεεμικής νύχτας. Ζούμε σε συστήματα πέρα από το μέτρο, όπου καθημερινά διαπιστώνουμε το παράλογο και την απογοητευτική ποιότητα του σημερινού κόσμου, ανήμποροι, πολλές φορές, να αντιδράσουμε και να αντισταθούμε. Τα φαινόμενα των καιρών μοιάζουν να μας οδηγούν σε μια κατάσταση χωρίς ισορροπία, όπου η κρίση υπερβαίνεται συνεχώς με μια κατάσταση ακόμα μεγαλύτερης κρίσης. Στην δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς αξιακό υπόβαθρο, χωρίς σύμβολα, χωρίς ρίζες, «πιστεύω» και ιδανικά. Μιας κοινωνίας που φαίνεται να νικήθηκε από τα πάθη και τις απογοητεύσεις της, να κυριεύθηκε από την πλεονεξία για το χρήμα και τα πλούτη και να αλλοτριώθηκε από τον παγετό της μοναξιάς. Αποτέλεσμα: Η κρίση να βαθαίνει μέρα με την ημέρα, οδηγώντας στην διόγκωση της ανεργίας, στην δραματική αύξηση των νεόπτωχων, στο νέο κύμα μετανάστευσης πλήθους επιστημόνων, στη στέρηση δικαιώματος των νέων να ονειρεύονται και να ελπίζουν, στην απώλεια κάθε τιμής και αξιοπρέπειας. Με ένα λόγο, στον ευτελισμό και την ηθική χρεωκοπία. 
Εύλογα, λοιπόν, γεννάται το ερώτημα: Από που θα ανατείλει η διέξοδος των κρίσεων; Από την Ανατολή των Ανατολών, από το Σπήλαιο της Βηθλεέμ, είναι η απάντηση. Εκεί ανέτειλε και ανατέλει η εν Χριστώ ελπίδα μας. Το φως της αλήθειας, της ζωής, της χαράς και της αγάπης. Εκεί στηρίζονται και τρέφονται οι ελπίδες μας για να απαντηθούν οι προσευχές και οι ανάγκες μας. Για να γεννιέται ο Χριστός μέσα στις ψυχές μας, να λάμπει μέσα μας «το Φως το της γνώσεως» και να γίνεται η ζωή μας «κοινωνία αγάπης». Για να καταλάβουμε τελικά ότι η εορτή της Γέννας του Θεανθρώπου δεν είναι κάτι από το παρελθόν, αλλά το μέγα θαύμα της αγάπης του Θεού, η «άλλη πλάσις» του ανθρώπου, η αιώνια αλήθεια της ζωής μας και η πηγή της ελπίδας μας. 

Έτσι καλούμεθα να βιώσουμε το μέγα αυτό μυστήριο της Θείας Ενανθρωπήσεως, τα Χριστούγεννα. Όχι απλά διερχόμενοι από το σπήλαιο της Βηθλεέμ, αλλά ζώντας διαρκώς το μυστήριο του εξαίσιου αυτού δρόμου και τρόπου. Για να νιώθουμε παντοτινά Χριστούγεννα, για να αισθανόμεθα το θρόισμα της παρουσίας του τεχθέντος Σωτήρος και την πνοή της αγάπης Του στην καθημερινότητα του βίου μας. 
Βιώνοντας, λοιπόν αδελφοί, το βαθύτερο νόημα της εορτής ανακαλύπτουμε τον αληθινό μας εαυτό, αλλάζει η σχέση μας με τον κόσμο και τον συνάνθρωπο και κατανοούμε πως κάθε φορά που αγαπάμε, που συγχωράμε, που θυσιαστικά προσφέρουμε, που μετανοούμε και προχωρούμε, είναι Χριστούγεννα! 
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ, ΑΔΕΛΦΟΙ! ΑΛΗΘΩΣ ΕΤΕΧΘΗ!
Χαρούμενα, ευλογημένα, ευφρόσυνα Χριστούγεννα. Χρόνια πολλά, ευλογημένα και άγια!
Μετ’ ευχών και πολλής της εν Κυρίω τεχθέντι αγάπης,
† Ο Κισάμου & Σελίνου 
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ